Είναι σπάνιο να βρεθεί μια πολιτική που συνδυάζει την κακή
οικονομική διαχείριση με τις δυσμενείς προεκτάσεις της στην εθνική
ασφάλεια και, την ίδια στιγμή, να παραβιάζει τις υποχρεώσεις των
Ηνωμένων Πολιτειών στο παγκόσμιο εμπορικό σύστημα. Ωστόσο, οι
περιορισμοί των ΗΠΑ στις εξαγωγές αργού πετρελαίου δεν είναι ακριβώς
τόσο ασυνήθιστοι.
Η σχεδόν συνολική απαγόρευση των εξαγωγών αργού πετρελαίου
θεσπίστηκε στον απόηχο των πετρελαϊκών κρίσεων πριν από τέσσερις
δεκαετίες, εν μέσω φόβων περί απώλειας της αμερικανικής ενεργειακής
αυτονομίας.
Εκείνη την εποχή, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαρτώντο σε μεγάλο βαθμό από
τις εισαγωγές πετρελαίου. Μόνο η Αλάσκα επηρεάστηκε από την πολιτική που
απέκλειε τις μεταφορές αργού πετρελαίου στην Ιαπωνία και σε άλλες
ασιατικές αγορές. Σήμερα η εν λόγω απαγόρευση αποτελεί παρωχημένο
κατάλοιπο μιας διαφορετικής εποχής. Επηρεάζει τις χώρες παραγωγής
πετρελαίου από ακτή σε ακτή, κάνοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες λιγότερο
ασφαλείς στο εσωτερικό, καθώς επίσης και στις συμμαχικές τους σχέσεις.
Από τη δεκαετία του 1970 και έπειτα, οι αγορές πετρελαίου έχουν
αλλάξει δραματικά, αλλά η εν λόγω απαγόρευση εξακολουθεί να παραμένει εν
ισχύι, καλώντας το Κογκρέσο να αναλάβει δράση.
Πρώτα από όλα, η επανάσταση του σχιστόλιθου θα μπορούσε δυνητικά να
μετατρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες στον νούμερο ένα παραγωγό παγκοσμίως
αργού πετρελαίου, ξεπερνώντας ακόμα και τη Σαουδική Αραβία. Αλλά αυτή η
αλλαγή δεν μπορεί να γίνει από τη στιγμή που η απαγόρευση παραμένει σε
ισχύ, χαλαρώνοντας μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις από το υπουργείο
Εμπορίου.
Πράγματι, αυτή τη στιγμή, οι παραγωγοί σε όλη τη χώρα προχωρούν σε
απολύσεις χιλιάδων εξειδικευμένων εργαζομένων και αδρανοποιούν
εκατοντάδες εξέδρες, επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα να αποκομίσουν ένα
εύλογο κέρδος από την πώληση αργού πετρελαίου στο εξωτερικό. Οι λογικές
χώρες προωθούν τις εξαγωγές για τη δημιουργία καλών θέσεων εργασίας,
τονώνοντας την οικονομία. Οι λογικές χώρες διατηρούν τη δυνατότητά τους
να παράγουν πετρέλαιο, ως διασφάλιση έναντι των πολιτικών αναταραχών στη
Μέση Ανατολή. Η απαρχαιωμένη πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών κάνει
ακριβώς το αντίθετο.
Η ζημιά ξεκινά με τα άσχημα οικονομικά, αγγίζοντας τη σφαίρα της
εθνικής ασφάλειας. Η κατάληψη της Κριμαίας και της Ανατολικής Ουκρανίας
από τη Ρωσία μπορεί να προκάλεσε τη διεθνή κατακραυγή, το βάρος, ωστόσο,
από τα αντίποινα των κυρώσεων πέφτει πολύ περισσότερο και σε μεγάλο
βαθμό στους Ευρωπαίους συμμάχους μας από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Και σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη (ιδιαίτερα οι χώρες
της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Λιθουανία, η Σλοβακία, η Πολωνία και η
Ουγγαρία) εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ρωσικό ενεργειακό εφοδιασμό,
τον οποίο ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να διακόψει ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι
Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να καταργήσουν όλους τους περιορισμούς
σχετικά με το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) και τις εξαγωγές αργού
πετρελαίου, προκειμένου να δείξουν την υποστήριξή τους στις ευρωπαϊκές
θυσίες, καθησυχάζοντας τους ευρωπαϊκούς φόβους για μελλοντικές
(ενεργειακές) ελλείψεις.
Οι Ευρωπαίοι έχουν σιωπηρά κάνει έκκληση στην Ουάσιγκτον να
προχωρήσει σε αυτές ακριβώς τις ενέργειες. Ομως, παρόλο που η κυβέρνηση
Ομπάμα έχει χαλαρώσει την απαγόρευση των εξαγωγών φυσικού αερίου για
κάθε περίπτωση χωριστά, εντούτοις δεν έχει ζητήσει από το Κογκρέσο την
κατάργηση της απαγόρευσης για τις εξαγωγές πετρελαίου. Αλλά ούτε και ο
πρόεδρος χρησιμοποίησε την εξουσία του, βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας,
να δηλώσει ότι οι εξαγωγές αργού πετρελαίου είναι προς το εθνικό
συμφέρον. Προφανώς, η κυβέρνηση φοβάται τις κατηγορίες ότι οι εξαγωγές
θα ενθαρρύνουν την αύξηση των τιμών της ενέργειας, θα συμβάλουν στην
κλιματική αλλαγή και θα καλύψουν τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρίες.
Μπορεί οι κατηγορίες αυτές να αποτελούν επισφαλείς οικονομικές ή
επιστημονικές προτάσεις, ωστόσο είναι δυνατό να αποτελούν συνάμα και
ισχυρές πολιτικές πεποιθήσεις.
Τέλος, η απαγόρευση αυτή κατηγορηματικά παραβιάζει τις υποχρεώσεις
των ΗΠΑ στο παγκόσμιο σύστημα εμπορίου, οι οποίες κωδικοποιήθηκαν στη
Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (GATT) κατά την ίδρυσή της. Σύμφωνα
με το σχετικό άρθρο, οι απαγορεύσεις των εξαγωγών υποτίθεται ότι πρέπει
να επιβάλλονται μόνο προσωρινά, για εξαιρετικές περιπτώσεις. Η
απαγόρευση που είναι σε ισχύ για περισσότερο από τέσσερις δεκαετίες
αποτελεί ξεκάθαρη αποτυχία. Πράγματι, στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, οι
Ηνωμένες Πολιτείες επέκριναν την Κίνα στο πλαίσιο του Παγκόσμιου
Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) για την επιβολή παρόμοιων απαγορεύσεων σχετικά
με την εξαγωγή των διάφορων φυσικών πόρων και σπάνιων γαιών, με τις
θέσεις τους να επικρατούν και στις δύο περιπτώσεις. Καμία χώρα δεν έχει
κάνει κάτι αντίστοιχο εναντίον της απαγόρευσης του αργού πετρελαίου,
αλλά ο πρόεδρος και το Κογκρέσο δεν θα πρέπει να περιμένουν άλλο. Θα
πρέπει να τροποποιήσουν την πολιτική των ΗΠΑ -επειδή αυτό είναι το
σωστό- για την οικονομία, για την εθνική ασφάλεια, σεβόμενοι τις
διεθνείς υποχρεώσεις.
(e-typos.com)