Για τους γνωρίζοντες την Ιστορία των υπηρεσιών Πληροφοριών πρώτα της
Δυτικής και στην συνέχεια της Ενιαίας Γερμανίας, η έκπληξη δεν αφορά
τις υπεργολαβίες της γερμανικής πλευράς για λογαριασμό των αμερικανικών
υπηρεσιών. Βρίσκεται στον δημόσιο θόρυβο που ξέσπασε πριν από ένα χρόνο
για τις δραστηριότητες της αμερικανικής NSA επί γερμανικού εδάφους με
κορυφαία περίπτωση τον κοριό στο κινητό της καγκελαρίου Μέρκελ. Σε έναν
δημόσιο επικοινωνιακό πόλεμο για παραβίαση των κανόνων του παιχνιδιού
μεταξύ συμμάχων, η γερμανική πλευρά με τόσους σκελετούς στο ντουλάπι της
ήταν εξαρχής χαμένη.
Η περιβόητη BND διαμορφώθηκε τέσσερα χρόνια
πριν δημιουργηθεί η δυτική Γερμανία το 1949, στο πλαίσιο ενός κυνικού
deal μεταξύ του Αλεν Ντάλες μετέπειτα αρχηγού της CIA και τότε στελέχους
της ΟSS και στρατηγού της Βέρμαχτ Ράινχαρτ Γκέλεν επικεφαλής του τομέα
Κατασκοπίας - Αντικατασκοπίας του γερμανικού στρατού στο Ανατολικό
Μέτωπο. Ο Γκέλεν πούλησε στους Αμερικανούς όλα τα δίκτυα που είχε στήσει
η Βέρμαχτ στην Ρωσία. Στις Βαλτικές, στην Ουκρανία και τον Καύκασο.
Έτσι η κρίσιμη μάζα της συλλογής πληροφοριών και κάθε είδους
αποσταθεροποιητικών δραστηριοτήτων πίσω από το «Σιδηρούν Παραπέτασμα»
που ήθελε να υλοποιήσει η CIA γινόταν μέσω του στρατηγού Γκέλεν ενός
Γερμανού υπεργολάβου πολύτιμου και αναντικατάστατου που γρήγορα
ανεδείχθη διακριτικά ως de facto συνεταίρος.
Η BND με απευθείας
σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με τη CIA παρέκαμπτε κάθε ουσιαστικό
έλεγχο της πολιτικής εξουσίας με κορύφωση μια επιχείρηση στα όρια του
πραξικοπήματος για την ανατροπή νόμιμα εκλεγμένου ηγέτη: Γνώριζε από το
1972 ότι ο Γκίντερ Γκιγιόμ διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του
καγκελαρίου Βίλι Μπραντ ήταν υψηλόβαθμος πράκτορας της Στάζι, του
απέκρυψε την πληροφορία και την διέρρευσε δύο χρόνια μετά, όταν η ευθύνη
του επικεφαλής της κυβέρνησης ήταν τόσο βαριά, ώστε να μην υπήρχε άλλη
λύση από την παραίτηση!
Αυτό που παρουσιάσθηκε τότε ως μια ακόμη
υπόθεση διείσδυσης της Στάζι στα άδυτα των άδυτων της Δυτικής Γερμανίας
ήταν η απάντηση των κληρονόμων των Ντάλες - Γκέλεν στην Οστπολιτίκ του
Μπραντ, που άφηνε μετέωρη και χωρίς πολιτική κάλυψη τη δραστηριότητα των
δικτύων στην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική Ευρώπη που δημιούργησε το
ναζιστικό καθεστώς και υιοθέτησε στη συνέχεια ο «Ελεύθερος Κόσμος»...
Με άλλα λόγια, η BND είχε την ίδια δυνατότητα διαφοροποίησης από τη CIA, με αυτήν που είχε η Στάζι από την Κα Γκε Μπε.
Το πόσο διαβρωμένη υπηρεσία είναι η BND φάνηκε και με την υπόθεση
μεγάλου μέρους των αρχείων της Στάζι που αντί να διασφαλισθούν
φυγαδεύτηκαν στη Ρωσία, και από εκεί βρέθηκαν στις ΗΠΑ και τελικά
επέστρεψαν στη Γερμανία. Το συμπέρασμα είναι προφανές: στην Ουάσιγκτον
μάλλον ξέρουν περισσότερα για το σκοτεινό παρελθόν κάποιων
προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής της Γερμανίας από ό,τι στο Βερολίνο.
Ο Γκέλεν και η συνεργασία του με τους νικητές δεν είναι εξαίρεση, δεν
είναι μοναδική περίπτωση. Τα δίκτυά του στην Ανατολή άλλαξαν ιδιοκτήτη,
με τον ίδιο να παραμένει ως μεταβατικός μάνατζερ στην πρώτη (πριν καν
ξεσπάσει ο Ψυχρός Πόλεμος) θεαματική ανατροπή συμμαχιών, με στόχο την
ανάσχεση και την υπονόμευση της ισχύος της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο
κόσμος των υπηρεσιών πληροφοριών επί της ουσίας δεν είναι πιο αμαρτωλός ή
ανήθικος σε σχέση με τους υπόλοιπους μηχανισμούς εξουσίας ενός
συγκροτημένου κράτους. Απλά, για να είναι αποτελεσματικός στη λειτουργία
του κινείται χωρίς επικοινωνιακή, πολιτικά ορθή και ηθικολογική κάλυψη,
καθώς έχει το προνόμιο να μη μετράται η δημοτικότητά του σε
δημοσκοπήσεις.
Σε μια χώρα που ανοικοδομήθηκε, ανασυγκροτήθηκε,
είδε το χρέος της να διαγράφεται και επανεξοπλίσθηκε πριν καν κλείσουν
δέκα χρόνια από την ήττα της με απόφαση των ΗΠΑ, δεν υπάρχει τίποτε το
περίεργο για την ανάρμοστη σχέση της BND με την CIA-NSA.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 07/05/2015)