Η διαπίστωση είναι εξαιρετικά δυσάρεστη αλλά δυστυχώς ισχύει. Η Ελλάδα έχει καταστεί το παράδειγμα προς αποφυγήν και λίγο-πολύ όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιχειρούν τώρα να αποφύγουν τη μόλυνση από τον «ελληνικό ιό», τη στιγμή που διαγράφεται μια σταθερή προοπτική ανάπτυξης στην ευρωζώνη, μετά τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης που έλαβε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η διαπίστωση είναι εξαιρετικά δυσάρεστη αλλά δυστυχώς ισχύει. Η Ελλάδα έχει καταστεί το παράδειγμα προς αποφυγήν και λίγο-πολύ όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιχειρούν τώρα να αποφύγουν τη μόλυνση από τον «ελληνικό ιό», τη στιγμή που διαγράφεται μια σταθερή προοπτική ανάπτυξης στην ευρωζώνη, μετά τα μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης που έλαβε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. 

Έτσι το περιώνυμο Eurogroup στη Ρίγα αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Γεγονός που σημαίνει ότι η χώρα μας στην τελευταία και πιο κρίσιμη φάση της διαπραγμάτευσης βρίσκεται ουσιαστικά σε μια ιδιότυπη απομόνωση, χωρίς απολύτως κανέναν σύμμαχο στο πλευρό της. Eίναι απίθανο να διαπραγματευτείς μια αλλαγή πορείας με τους πιστωτές σου και να το επιτύχεις έχοντας καταστρέψει ο ίδιος την αξιοπιστία σου, βρίζοντας από το πρωί ως το βράδυ εκείνους που σου δανείζουν.

Και όλα αυτά επειδή θεωρήσαμε ότι θα μπορούσαμε να πετύχουμε και νέα δάνεια χωρίς να ληφθούν νέα μέτρα, με αποτέλεσμα όσο καθυστερούν τα μέτρα τόσο αυτά να γίνονται περισσότερο επώδυνα. Οι άλλες χώρες όμως που δεν ακολούθησαν την ολέθρια αυτή τακτική σήμερα βγαίνουν από το σκοτάδι. Ακόμη και η Κύπρος βγήκε την περασμένη εβδομάδα στις αγορές με την επιτυχή διάθεση ομολόγων, ενώ είναι γνωστά τα θετικά αποτελέσματα που έχουν ήδη πετύχει η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. 

Αυτός είναι ο λόγος που στην Ισπανία το «αδελφό κόμμα» του ΣΥΡΙΖΑ, οι Podemos, ενώ προηγείτο στις δημοσκοπήσεις ενόσω βάθαινε η κρίση, σήμερα βρίσκεται στην τέταρτη θέση, πίσω όχι μόνο από τα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας αλλά και από τους πρωτοεμφανιζόμενους μετριοπαθείς κεντρώους Ciudadanos. Και δεν είναι τυχαίο ότι οι χώρες αυτές, μαζί με τις φτωχότερες της Ανατολικής Ευρώπης, είναι οι πιο επικριτικές απέναντι στην Ελλάδα.

Εχοντας λοιπόν ξεμείνει από συμμάχους στην Ευρώπη πιστέψαμε ότι θα βρούμε παρηγοριά και βοήθεια στη Ρωσία και στην Κίνα. Παρά τις αλλεπάλληλες επισκέψεις όμως και τις βαθιές υποκλίσεις, τα ρούβλια και τα γουάν δεν ήλθαν. Ηλθε όμως η απανταχούσα από την Ουάσιγκτον για την φαεινή ιδέα να αποφυλακιστεί ο τρομοκράτης που είχε δολοφονήσει αμερικανούς διπλωμάτες στην Αθήνα. Εκλεισε έτσι ο οδυνηρός κύκλος της αποξένωσης φίλων, εταίρων και συμμάχων. Ίσως γιατί, όπως επεσήμανε ο κάθε άλλο παρά συντηρητικός γερμανός πρώην υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «δεν μπόρεσαν να δουν πέραν του ριζοσπαστικού ακτιβισμού της αντιπολίτευσης». 

Επειδή «δεν κατανόησαν -και δεν ήθελαν να κατανοήσουν -τη διαφορά μεταξύ της προεκλογικής εκστρατείας και της διακυβέρνησης, η ρεαλπολιτίκ, κατά τη γνώμη τους, ήταν ξεπούλημα». Οπως άλλωστε επιβεβαίωσε και ο κ. Λαφαζάνης, «η κυβέρνησή μας δεν πρόκειται να υποταχθεί ούτε να παραδοθεί»!

Πηγή: Το Βήμα