Όταν άρχισαν να υποχωρούν οι τιμές του πετρελαίου πριν από έναν χρόνο, οι περισσότεροι ειδικοί της αγοράς ενέργειας πίστεψαν ότι η πτώση θα ήταν μικρή και με βραχυπρόθεσμη διάρκεια.
Ωστόσο, οι τιμές έχουν σημειώσει πτώση της τάξεως του 60% περίπου από τα υψηλά του 2014 και φαίνεται πως θα παραμείνουν σε χαμηλά επίπεδα για μήνες, ίσως και για χρόνια.
Όπως επισημαίνεται σε άρθρο της Wall Street Journal, ο λόγος είναι ότι στο πλαίσιο της παγκόσμιας μάχης για τα μερίδια στην αγορά, κανείς δεν φαίνεται πρόθυμος να κάνει πίσω. Τόσο η Σαουδική Αραβία και οι ΗΠΑ, όσο και χώρες από τη Ρωσία μέχρι το Ιράκ οι οποίες αντιμετωπίζουν προβλήματα και αντίξοες συνθήκες, δεν προτίθενται να μειώσουν την παραγωγή τους. Αντίθετα, μάλιστα, παράγουν όσο περισσότερο μπορούν.
Οι αμερικανικές εταιρείες άφησαν άφωνους τους ανταγωνιστές τους, καθώς όχι μόνο διατηρήσουν στα ίδια επίπεδα, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις αύξησαν την παραγωγή τους, τη στιγμή που οι τιμές στις ΗΠΑ κατρακύλησαν από τα 100 δολάρια το βαρέλι στα 70 προς το τέλος του περασμένου χρόνου και τώρα πια λίγο πάνω από τα 40.
Ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη αποτέλεσε η περίπτωση της Σαουδικής Αραβίας, η οποία αύξησε την παραγωγή της ενόψει της πτώσης των τιμών, σε μία «προληπτική», σύμφωνα με τους αναλυτές, κίνηση για να κρατήσει ανταγωνιστές όπως το Ιράκ, μακριά από τους Ασιάτες καταναλωτές.
Αυτός ο παράδοξος πόλεμος, κατά τον οποίο όλοι προσπαθούν να κερδίσουν ένα μικρό κομμάτι της αγοράς με κάθε κόστος, δημιουργεί νικητές και χαμένους σε όλο τον κόσμο, σπρώχνει τους Αμερικανούς οδηγούς σε οχήματα που καίνε αέριο και ωθούν τη βενεζουελάνικη οικονομία στο χάος.
Όπως τονίζει αναλυτής που επικαλείται η WSJ, αν και θα ήταν λογικό για τις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες να μειώσουν την παραγωγή, λόγω του κορεσμού, δεν υπάρχει ούτε η πολιτική βούληση ούτε η επιχειρηματική λογική που θα το επιτρέψει.
«Όλοι λειτουργούν υπό τη λογική ότι ''οι τιμές του πετρελαίου είναι χαμηλά και χρειάζομαι να παράγω όσο περισσότερο μπορώ για να το αντισταθμίσω''», εξήγησε ο Τζέιμι Γουέμπστερ της IHS Energy, επισημαίνοντας ότι «αυτό είναι πολύ λογικό σε μικροοικονομικό επίπεδο, αλλά σε επίπεδο μακροοικονομίας μάς φέρνει στην κατάσταση που είμαστε αυτή τη στιγμή».