Το
Δράμα της Συρίας πήρε νέα τροπή. Οι Ρωσικές ένοπλες δυνάμεις επιστρέφουν στην
Συρία γιά να υπερασπιστούν το καθεστώς Άσσαντ. Έτσι στην πολύπαθη αυτή χώρα
εισέρχεται άλλη μία παράμετρος βίας για να στηρίξει αυτή τη φορά τον Άσσαντ και
να πολεμήσει το Ισλαμικό Κράτος, τώρα με την ανοχή των Αμερικανών που βλέπουν
την Ρωσία ως εν δυνάμει σύμμαχο στον πόλεμο αυτό.
Οι
διαφορετικές πηγές από τις οποίες έρχεται η είδηση, που αντιτίθενται μεταξύ
τους, δίνουν αξιοπιστία σε αυτήν. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει καταγγελία της
δράσης αυτής δείχνει την ανοχή του Δυτικού κόσμου, αφού πρόκειται περί συμμάχου
στην μάχη εναντίον του Τζιχαντισμού. Οι ΗΠΑ επιθυμούν έντονα την συμμετοχή της
Ρωσίας και του Ιράν για να λυθεί το ζήτημα της Συρίας όμως η λύση είναι μακριά.
Ο
λόγος που όλα αυτά συμβαίνουν είναι ότι ο Άσσαντ τις τελευταίες εβδομάδες
υπέστη σειρά από ήττες και τώρα ελέγχει μόνο το 35% του εδάφους της Συρίας, το
Χαλέπι, η μεγαλύτερη πόλη της Συρίας είναι σχεδόν περικυκλωμένο, οι Κούρδοι
έχουν καταλάβει μεγάλο μέρος της Βόρειας Συρίας που συνορεύει με την Τουρκία ,η
Αλ-Νούσρα κερδίζει έδαφος και το Ισλαμικό Κράτος πολιορκεί την Δαμασκό η οποία
έχει τεράστια ιδεολογική σημασία για αυτό αφού υπήρξε μαζί με την Βαγδάτη και
την Σαμάρα, μία από τις τρείς ιστορικές πρωτεύουσες του Χαλιφάτου. Η κατάληψη
της Δαμασκού θα είχε τεράστια συμβολική σημασία για όλους τους οπαδούς του
Ισλαμικού Κράτους αλλά και όλους τούς Σουνίτες μουσουλμάνους.
Χωρίς
βοήθεια ο Άσσαντ ο οποίος πολέμησε σκληρά για τέσσερα χρόνια, θα πέσει μέχρι το τέλος του έτους.
Αν
ο Άσσαντ πέσει, το πολυεθνοτικό μωσαϊκό που είναι ο πληθυσμός της Συρίας θα
διασπαστεί κι άλλο αφού δεν θα το κρατά σε συνοχή το Μπάαθ.
Αυτό
θα ανεβάσει κι άλλο το επίπεδο βίας αφού τότε θα ακολουθήσει σφαγή των
Αλεβιτών που είναι οι υποστηρικτές του
Άσσαντ και οι άλλες μειονότητες όπως οι προ-Ισραηλινοί Δρούσοι, Χριστιανοί και
οι διάφορες εκφράσεις Σουνιτών και Σιιτών θα στραφούν η μία εναντίον της άλλης
σε επίπεδο πλέον όχι περιοχής αλλά κοινότητας.
Η
φωτιά που άναψε η Αραβική Άνοιξη το 2010 διέλυσε την Λιβύη και έβαλε φωτιά στην
Συρία είναι η γενεσιουργός αιτία της προσφυγιάς. Η ιδέα ότι η Δημοκρατία θα
ήταν το πολίτευμα πού έπρεπε στην σημερινή Συρία ήταν περισσότερο από ηλίθια, ήταν
λάθος. Ο Σιιτικός άξονας Τεχεράνης-Δαμασκού-Βυρηττού ,τον οποίο η Δύση θέλησε
να διαλύσει, τώρα τον επιθυμεί για σύμμαχο ,είναι όμως αρκετά αργά. Η διάλυση της Συρίας θα καταστήσει ,το οξύ
προσφυγικό πρόβλημα που εμφανίζεται τώρα στην Ευρώπη, άλυτο.
Ο
εμφύλιος θα επεκταθεί στον Λίβανο όπου εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες είναι ήδη
συσσωρευμένοι εκεί και φυσικά η σύγκρουση Σιιτών και Σουνιτών στο Ιράκ θα
συνεχιστεί. Η Τουρκία έχει από 2,5-4 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες που βρήκε την
ευκαιρία τώρα να τους τροφοδοτεί προς την Δύση με το αζημίωτο.
Εάν
η σύγκρουση μεταφερθεί και στον Λίβανο, τότε η καταιγίδα που έρχεται θα γίνει
τυφώνας.
Η
Ευρώπη αυτή την στιγμή ,αν και σπασμωδικά και με αντιδράσεις, απορροφά
πρόσφυγες καί μπορεί να απορροφήσει έως δύο εκατομμύρια. Μετά; Η Υπάτη
Αρμοστεία του ΟΗΕ μας ενημερώνει ότι 25 εκατομμύρια πρόσφυγές και οικονομικοί
μετανάστες θα κινηθούν προς την Ευρώπη από την Ασία την επόμενη δεκαετία. Σε
αυτούς πρέπει να προστεθούν οι δεκάδες εκατομμύρια Βορειοαφρικανοί που
κινούνται προς την Ευρώπη.
Η
λύση δεν είναι ορατή. Οι εμφύλιοι πόλεμοι τελειώνουν όταν επέλθει πλήρης
εξάντληση. Τέτοια δεν φαίνεται ακόμη ιδιαίτερα αφού η πολυμερής αυτή σύγκρουση
τροφοδοτείται από εξωτερικές δυνάμεις.
Σε
αυτή την κατάσταση η θέση της Ελλάδας είναι δεινή. Η Τουρκία επωφελήθηκε από
την ιδεοκρατούμενη παράλυση της προηγούμενης Κυβέρνηση που, με μηδενική
αντιληπτικότητα, περίπου προσέγγισε το θέμα ως φιλανθρωπικό ζήτημα ,αντί να
κατανοήσει άμεσα τις τεράστιες Γεωπολιτικές και Γεωστρατηγικές του διαστάσεις, χωρίς
εγκαίρως να κάνει το πρόβλημα Ευρωπαϊκό και χωρίς αντιληφθεί την καίρια
υπαρξιακή απειλή για την χώρα ,η οποία είναι εξόφθαλμη.
Οι
Τούρκοι έχουν επιλέξει συγκεκριμένα ελληνικά νησιά που μεθοδικά τα τροφοδοτούν
με τους πρόσφυγες ,αυξάνοντας σταδιακά
τον αριθμό τους. Μια ματιά στο χάρτη εύκολα αποκαλύπτει το σχέδιο. Ο Τουρκικός
χειρισμός του προσφυγικού είναι συνδεδεμένος με την αμφισβήτηση της ελληνικής
κυριαρχίας του Αιγαίου.
Αν
αντί για 10.000 οι πρόσφυγες στην Μυτιλήνη γίνουν 50.000 τότε οι Τούρκοι δεν θα
χρειαστεί να κάνουν στρατιωτική προσπάθεια για να καταλάβουν το νησί. Θα το
έχει ήδη καταλάβει το Ισλάμ.
Ας
διαμορφώσουμε κάποτε μία καθαρή εθνική πολιτική χωρίς κομματικές στρεβλώσεις. Σε
λίγο θα είναι πολύ αργά.
www.kassandros.gr