Προχθές, Κέρι και Λαβρόφ είχαν την τρίτη κατά σειρά συνομιλία τους
εντός του Σεπτεμβρίου, προφανώς σε μια προσπάθεια αν όχι να συντονισθούν
και να συνενωθούν, τουλάχιστον να κινούνται παράλληλα στην εμπλοκή τους
στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας. Εν μέσω δυσκολιών φαίνεται να γίνονται
αργά βήματα σύγκλισης:
Οι βομβαρδισμοί των ΗΠΑ πυκνώνουν και σε
λίγες ημέρες η γαλλική αεροπορία θα αρχίσει να πλήττει τους
Τζιχαντιστές, μια καθημερινή επιχειρησιακή δραστηριότητα που παρά τις
περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις των δύο εμπλεκομένων πλευρών δεν θα
ήταν δυνατή χωρίς τη συνεργασία με τις δυνάμεις του καθεστώτος Ασαντ.
Την ίδια στιγμή αρχίζουν να ατονούν ακόμη και σε επίπεδο ρητορικής οι
υποσχέσεις της Ουάσιγκτον ότι θα εκπαιδεύσει και θα εξοπλίσει
μετριοπαθείς ισλαμιστές που θα μάχονται ταυτόχρονα κατά του Ισλαμικού
Κράτους και του Μπααθικού Καθεστώτος της Δαμασκού.
Έτσι η πτυχή
της πολιτικής των ΗΠΑ στη Συρία που δεν δέχεται η Ρωσία, η στήριξη
μετριοπαθών αντικαθεστωτικών, ατονεί λόγω μιας σκληρής στο πεδίο της
μάχης πραγματικότητας, που πολώνει την αντιπαράθεση ανάμεσα στους
τζιχαντιστές και τον Ασαντ.
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην
πτυχή της πολιτικής της Ρωσίας που ενοχλεί τις ΗΠΑ, την φανερή, επίσημη
παροχή στρατιωτικής βοήθειας από τη Μόσχα στη Δαμασκό. Η ενόχληση των
ΗΠΑ προφανώς προσδιορίζεται στις δυσκολίες που συναντά η αμερικανική
διπλωματία να πείσει το Ριάντ, τα υπόλοιπα Εμιράτα συν το Κατάρ, αλλά
και την Τουρκία ότι η ήττα των τζιχαντιστών στη Συρία δεν είναι συνώνυμη
της επικράτησης του Ασαντ.
Στην Ουάσιγκτον, κατά τα άλλα, δεν
υπάρχουν αυταπάτες για επιβολή Pax Americana στην περιοχή και είναι
χαρακτηριστικό ότι η εμπλοκή της φιλοϊρανικής Χεζμπολά στο πλευρό των
δυνάμεων του Ασαντ έγινε σιωπηρά αποδεκτή χωρίς άξια λόγου αμερικανική
αντίδραση.
Στην αμερικανική πρωτεύουσα όχι μόνον δεν επιδιώκουν
πλέον να τερματίσουν την παρουσία της Ρωσίας στη Συρία, αλλά την καλούν
πλέον να παρεμβαίνει με πιο πολιτικά ορθό τρόπο: Προχθεσινή δήλωση του
εκπροσώπου του Λευκού Οίκου μιλά για την ανάγκη να εμπλακεί στρατιωτικά η
Μόσχα στον αγώνα κατά των τζιχαντιστών, αντί να ενισχύει τις δυνάμεις
του Ασαντ.
Τούτων λεχθέντων, αν η πόλωση Ασαντ- τζιχαντιστών
είναι απόλυτη, η εξεύρεση συμβιβαστικής λύσης θα είναι δύσκολη, στον
βαθμό που δεν υπάρχουν οργανώσεις και δυνάμεις με πραγματική υπόσταση
και επιρροή, που θα μπορούσαν να διοικήσουν τις περιοχές που ελέγχει
σήμερα το Ισλαμικό Κράτος.
Η πολιτική πρόκληση είναι μεγάλη για
τις ΗΠΑ: Θέλει να εξαλείψει την απειλή του Ισλαμικού Κράτους, χωρίς
πρώτον, να επιτρέψει στον Ασαντ να αποκαταστήσει την εξουσία του στο
σύνολο της επικράτειας και δεύτερον, να μην επιτρέψει στην Τουρκία με
άλλοθι τη διαχείριση του κύματος των προσφύγων να εισβάλει στη Βόρεια
Συρία και να περιπλέξει έτσι και τα επιχειρησιακά και τα πολιτικά
δεδομένα της σύγκρουσης.
Τούτων λεχθέντων, η Ουάσιγκτον δεν
μπορεί να αναλάβει σήμερα το κόστος της παρεμπόδισης της ενίσχυσης του
Ασαντ από τη Μόσχα και, από την μεριά του, το Κρεμλίνο είναι φανερό ότι
συνδέει την όποια σύγκλιση με τον Λευκό Οίκο στη Συρία με εποικοδομητική
στάση των ΗΠΑ στην Ουκρανία εν όψει και της τετραμερούς Συνάντησης
Κορυφής στο Παρίσι στις 2 Οκτωβρίου των Πούτιν, Ποροσένκο, Μέρκελ και
Ολάντ.
Ενα είναι βέβαιο: Αν μέχρι πριν από δύο χρόνια η Ναυτική
Βάση της Ρωσίας στη Λατάκια της Συρίας καταγραφόταν σαν υστερόγραφο της
πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ναυτικής Δύναμης στη Μεσόγειο, σήμερα η εμπλοκή
της στη Συρία όχι μόνον δεν είναι μάχη οπισθοφυλακής υπέρ του μοναδικού
και τελευταίου συμμάχου στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά πιστοποίηση
μιας μη αμφισβητήσιμης πλέον σταθεράς παρουσίας.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 17/09/2015)