Σχόλιο

Αντίπαλοι στον Πλανήτη Γη

Αντίπαλοι στον Πλανήτη Γη

Δύο κόσμοι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά με τόσο κοινές φιλοδοξίες, δουλεύουν εντατικά ο καθένας για τον δικό του σκοπό... Από τη μία οι ΗΠΑ, έδρα των μεγάλων τεχνολογικών κολοσσών, όπως Google, Microsoft, IBM και Apple, αποτελούν το «βαρύ πυροβολικό» της τεχνικής νοημοσύνης. Και από την άλλη, η Κίνα με τα δικά της «όπλα»: μεγάλο πληθυσμό, μία ευημερούσα ερευνητική κοινότητα και με μία κοινωνία ανοικτή σε τεχνολογικές αλλαγές. Οι επενδύσεις της σε τεχνητή νοημοσύνη, τσιπ και ηλεκτρικά οχήματα υπολογίζονται σε 300 δισ. δολ. Οι ΗΠΑ έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για τη σκληροπυρηνική στάση της Κίνας στα θέματα εμπορίου. Γιατί οι ενδείξεις καλής θέλησης δεν είναι αρκετές και τα δύο ακανθώδη ζητήματα, το εμπορικό της πλεόνασμα και η «ευαίσθητη» τεχνολογία, παραμένουν μέτωπα ανοικτά, που δεν φαίνεται να κλείνουν σύντομα.

Νέα Σελίδα στην Ανάπτυξη των ΑΠΕ Σηματοδοτεί ο Διαγωνισμός της ΡΑΕ

Νέα Σελίδα στην Ανάπτυξη των ΑΠΕ Σηματοδοτεί ο Διαγωνισμός της ΡΑΕ

Όπως έγινε γνωστό στις 2 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί από την ΡΑΕ ο πρώτος διαγωνισμός για τις νέες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (αιολικά και φωτοβολταϊκά), συνολικής ισχύος 1.000 μεγαβάτ, με το νέο καθεστώς μειοδοτικής δημοπρασίας που θεσπίσθηκε προσφάτως και ενεκρίθη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Οι σχετικές αποφάσεις της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ 1466/27-4-2018) και προβλέπουν την διενέργεια τριών διαγωνισμών για αιολικά, μικρά και μεγάλα φωτοβολταϊκά. Η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων συμμετοχής «τρέχει» ήδη, μέχρι τις 5 Ιουνίου, θα ακολουθήσει η αξιολόγησίς τους από την ΡΑΕ, και στις 2 Ιουλίου θα γίνει η ηλεκτρονική δημοπρασία

Σε Πλήρη Εξέλιξη ο Μετασχηματισμός της ΔΕΗ

Σε Πλήρη Εξέλιξη ο Μετασχηματισμός της ΔΕΗ

Την περασμένη Τετάρτη (25/4) το βράδυ το Ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε κατά πλειοψηφία (151 υπέρ με παρόντες 275) το νομοσχέδιο που εισήγαγε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στη Βουλή με θέμα την πώληση των επιλεγέντων λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Με τίτλο " Διαρθρωτικά μέτρα για την πρόσβαση στον λιγνίτη και το περαιτέρω άνοιγμα της χονδρεμπορικής αγοράς ηλεκτρισμού" το νομοσχέδιο αυτό επισημοποιεί την διαδικασία πώλησης, που έχει ήδη ξεκινήσει μέσω του market test, των τεσσάρων λιγνιτικών μονάδων που έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές ( δηλ. τις Μονάδες 3 & 4 της Μεγαλόπολης και 1 & 2 του Αμύνταιου συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 1057 MW καθώς και την αδειοδότηση του σταθμού της Μελίτης ). Πρόκειται για την Τρίτη Σκηνή της Πρώτης Πράξης του σύγχρονου δράματος, που σε ελεύθερη απόδοση μπορεί να ονομασθεί , "Ο Μετασχηματισμός της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού"

Ελλάς - Γαλλία...

Ελλάς - Γαλλία...

Η​​ φύση δεν ανέχεται το κενό, αλλά ούτε και η πολιτική. Ετσι, λοιπόν, μετά την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση –όταν αυτή ολοκληρωθεί και υπό αδιευκρίνιστους ακόμη όρους–, η Γαλλία αρχίζει να τίθεται ατύπως επικεφαλής στα θέματα αμύνης έναντι των υπολοίπων εταίρων της. Δικαίως από μιαν άποψη, διότι θα είναι η μόνη χώρα της Ε.Ε. που διαθέτει πυρηνικό οπλοστάσιο –αν και μικρών δυνατοτήτων–, καθώς και ειδικές δυνάμεις να ενεργήσουν αποτελεσματικώς εκτός της ηπείρου. Μέχρι στιγμής τον ρόλο αυτό διεδραμάτιζε εντός της Ενώσεως η Βρετανία, με επιπλέον σημαντικότατο στοιχείο την «ειδική σχέση» του Λονδίνου με την Ουάσιγκτον. Η συμφωνία χρονομισθώσεως δύο γαλλικών φρεγατών τύπου FREMM, που θα ενταχθούν στη δύναμη του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, είναι σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση αναλήψεως πρωταγωνιστικού ρόλου της Γαλλίας στην υπό διαμόρφωση κοινή ευρωπαϊκή αμυντική πολιτική

Δικαίωση!

Δικαίωση!

Η χθεσινή ανακοίνωση του ΤΑΙΠΕΔ και των ΕΛΠΕ περί αποδοχής της βελτιωμένης προσφοράς της κοινοπραξίας των εταιρειών Snam, Enagas, Fluxys για την εξαγορά του 66% του ΔΕΣΦΑ έναντι τιμήματος 535 εκατ. ευρώ κλείνει ουσιαστικά, και μάλιστα με επιτυχία, το κεφάλαιο της πρώτης μεγάλης ιδιωτικοποίησης ενεργειακής εταιρείας στη χώρα μας. Να θυμίσουμε ότι το σίριαλ της ιδιωτικοποίησης του ΔΕΣΦΑ είχε ξεκινήσει σχεδόν ταυτόχρονα με αυτό για την ΔΕΠΑ το φθινόπωρο του 2012 και με την υποβολή δεσμευτικών προσφορών να ακολουθεί τον Ιούνιο του 2013. Για τη μεν ΔΕΠΑ η ιστορία έληξε τελείως άδοξα, αφού το εμφανισθέν φαβορί, η ρωσική Gazprom, απεδείχθη διάττων αστήρ, μην υποβάλλοντας καν προσφορά, ενώ στη περίπτωση του ΔΕΣΦΑ υπεβλήθη προσφορά από μία μόνο εταιρεία, την αζέρικη κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων Socar, μετά την υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες αποχώρηση της ρωσικής Sintez

Tα Ελληνοτουρκικά σε Έξαρση και Πώς να τα Αντιμετωπίσουμε

Tα Ελληνοτουρκικά σε Έξαρση και Πώς να τα Αντιμετωπίσουμε

Η πρόσφατη έξαρση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με απόλυτη ευθύνη της γειτονικής μας χώρας, έχει προκαλέσει τη δημιουργία ενός νέου σκηνικού για τα δύο κράτη. Το τελευταίο επεισόδιο στη νήσο Ρω είναι το αποκορύφωμα των προκλητικών ενεργειών και δηλώσεων της Τουρκίας που έχει πυκνώσει την ερεθιστική πολιτική της εναντίον της Ελλάδας. Σημαντικότερο, πάντως, δείγμα αυτής της προκλητικότητας είναι οι δηλώσεις από επίσημα κυβερνητικά στελέχη ότι τα νησιά, των οποίων την κυριαρχία αμφισβητεί, δεν αποτελούν απλά γκρίζες ζώνες (μια θεωρία που επικράτησε για πολλά χρόνια στην τουρκική ρητορική), αλλά ανήκουν σε αυτήν, έχει δηλ. αδιαμφισβήτητη κυριαρχία επάνω τους. Αυτή η νέα αντίληψη που επικρατεί, δηλ. η προσαρμογή των γκρίζων ζωνών σε καθαρή κυριαρχία, είναι μια καινοτομία που αλλάζει ριζικά τις σχέσεις των δύο χωρών. Απομένει, βέβαια, και η πραγμάτωση της λεκτικής διατύπωσης, δηλ. η εφαρμογή της απειλής σε πράξη, που, όμως, ελπίζω να μην έρθει ποτέ. Σε τι οφείλεται, όμως, αυτός ο πολλαπλασιασμός των προκλήσεων και των ρητορικών υπερβολών; Είναι αποκλειστικά εφευρήματα που στοχεύουν στην εσωτερική πολιτική σκηνή, στην ικανοποίηση των αντιπολιτευόμενων ομάδων ή των περιστασιακών συνοδοιπόρων του κ. Ερντογάν ή είναι μια μελετημένη στρατηγική που πηγαίνει πέρα από αυτά και σηματοδοτεί μια στροφή της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής για την Ελλάδα και την Κύπρο;

Δελτίο Θυέλλης

Δελτίο Θυέλλης

Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες στο διεθνή, αλλά και τον περιφερειακό χώρο έρχονται να επιβεβαιώσουν τη γενικότερη απορρύθμιση της διεθνούς ισορροπίας δυνάμεων, όπως αυτή έτεινε να διαμορφωθεί μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Η αρχική αντίληψη που επικράτησε τη δεκαετία του 1990 περί ενός μονοπολικού κόσμου, μέσω της απόλυτης και δια μακρόν κυριαρχίας των Ηνωμένων Πολιτειών, και άρα το τέλος της ιστορίας κατά Φράνσις Φουκιγιάμα, αρκετά σύντομα εγκαταλήφθη με την απατηλή, δια του ευρώ, ισχυροποίηση της Ευρώπης και το άνοιγμα των ασιατικών αγορών. Λίγο αργότερα, την πρώτη δεκαετία του 2000, η σιωπηλή ανασυγκρότηση της Ρωσίας -ελέω Πούτιν- και η ραγδαία οικονομική και τεχνολογική άνοδος της Κίνας, ελέω ΗΠΑ, ανέκοψαν την επικράτηση της Pax Americana. Αντ´ αυτής, την τελευταία δεκαετία έχουμε την ανάδυση ενός πολυ-πολικού κόσμου με έντονη την παρουσία της Ρωσίας στην προσπάθεια της με κάθε τρόπο να ανακτήσει την τρωθείσα, κατά τη μετά-Σοβιέτ περίοδο, πολιτική και πολεμική ισχύ της, ενώ, από την άλλη πλευρά, έχουμε την παράλληλη ανάδειξη της Κίνας ως του νέου κέντρου βάρους της μεγάλης ασιατικής μάζας και μάλιστα με παγκόσμιες βλέψεις.

Η Ενεργειακή Ισχυροποίηση της Τουρκίας Εγκυμονεί Κινδύνους για την Ενεργειακή Ασφάλεια της Ελλάδος

Η Ενεργειακή Ισχυροποίηση της Τουρκίας Εγκυμονεί Κινδύνους για την Ενεργειακή Ασφάλεια της Ελλάδος

Η επίσημη θεμελίωση (ανεπίσημα το έργο έχει ξεκινήσει να κατασκευάζεται από πέρυσι) του έργου κατασκευής του πρώτου πυρηνικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής της Τουρκίας στο Ακούγιου της Μερσίνας στις 3/4, με remote control από την Άγκυρα από τον πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν και τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλάντιμιρ Πούτιν, σηματοδότησε μια νέα εποχή στις ρώσο-τουρκικές σχέσεις όπου το ενεργειακό έχει βαρύνουσα σημασία. Θα πρέπει δε να σημειωθεί (όπως αναφέρουμε σε πρόσφατη ανάλυσή μας στις 27/3) ότι ο πυρηνικός σταθμός στο Ακούγιου, συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 4,8 GW, αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου πυρηνικού προγράμματος της γείτονος που, όταν ολοκληρωθεί, θα έχει προσθέσει 12,0 GW ηλεκτρικής ισχύος στο διασυνδεδεμένο σύστημα, καλύπτοντας έτσι τουλάχιστον το 20% των ηλεκτρικών αναγκών της χώρας περί το 2030. Στα μεγαλεπήβολα σχέδια για πυρηνική παραγωγή ηλεκτρισμού της Τουρκίας θα πρέπει να προσθέσουμε την παράλληλη προσπάθεια που καταβάλλεται εδώ και χρόνια για μεγιστοποίηση της εγχώριας παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από θερμικούς σταθμούς φ. αερίου αλλά και ανθρακικούς

Ο Δύσκολος Δρόμος της Ενεργειακής Μετάβασης

Ο Δύσκολος Δρόμος της Ενεργειακής Μετάβασης

Την περασμένη Τετάρτη (28/3) το ΙΕΝΕ οργάνωσε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα απογευματινή εκδήλωση με θέμα την «αγορά ηλεκτρικής ενέργειας σε μετάβαση». Εάν κάτι πρέπει να συγκρατήσουμε από αυτή την πολύωρη, αλλά άκρως περιεκτική συνάντηση, όπου συμμετείχαν οι πλέον σημαντικοί εκπρόσωποι της αγοράς, αλλά και των θεσμικών φορέων που έχουν την ευθύνη εποπτείας, συντονισμού (ΡΑΕ, ACER) και λειτουργίας (ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ) είναι η πολύ δύσκολη πορεία που ήδη αντιμετωπίζει η χώρα μας στη μετάβασή της προς το νέο καθεστώς. Και ποιο είναι το νέο αυτό καθεστώς; Πολύ περιληπτικά αυτό καθορίζεται από την πλήρη ενοποίηση, σύζευξη και ανταγωνιστικότητα των αγορών, δηλ. ηλεκτρισμός και φυσικό αέριο, από την διεύρυνση των αγορών, την απανθρακοποίηση της παραγωγής με παράλληλη ανάδειξη των ΑΠΕ ως βασικού πυλώνα του ηλεκτροπαραγωγικού συστήματος, τη μεγαλύτερη ρευστότητα των αγορών και την πλέον ανταγωνιστική παραγωγή και διάθεσης ενέργειας, με αυξημένη δυνατότητα επιλογής, προς όφελος του καταναλωτή. Όλη αυτή η διαδικασία μετάβασης, στο μεγαλύτερο μέρος της, έχει θεσμοθετηθεί από την ΕΕ και προδιαγράφεται μέσω του μοντέλου στόχου (target model) το οποίο καλούνται να ακολουθήσουν τα κράτη μέλη, όπως η Ελλάδα, και να προσαρμόσουν ανάλογα τις υποδομές τους και τη λειτουργία των αγορών τους.

Οπως τότε, και τώρα

Οπως τότε, και τώρα

Οταν πριν από εκατόν ενενήντα επτά χρόνια οι Ελληνες εξεγείρονταν κατά της οθωμανικής κυριαρχίας, στόχος τους ήταν η δημιουργία προτύπου βασιλείου της Δύσεως στην Ανατολή. Παρά την κακοδαιμονία εμφύλιων συγκρούσεων, την οικτρά κακοδιοίκηση, την εγκληματική σπατάλη και τη διαφθορά, κάτι πετύχαμε. Υπήρξαν στιγμές μεγαλείου αλλά και εξαχρειώσεως στην Ιστορία μας, και θεωρήσαμε πως με την ένταξή μας στο ΝΑΤΟ και στη συνέχεια στην ΕΟΚ και εντέλει στην Ευρωζώνη πετύχαμε τη λύση του υπαρξιακού προβλήματός μας. Η Ιστορία όμως επιφυλάσσει εκπλήξεις. Διότι ζούμε σε περίοδο μοναδικών αναταράξεων και αναπροσαρμογών, και όχι απλώς λόγω συνεπειών της εθνικής μας αφροσύνης. Η παλαιά τάξη πραγμάτων, το «σύστημα» συνεννοήσεως των Μπιλ Κλίντον, Τόνι Μπλερ και λοιπών Ευρωπαίων ηγετών, περιλαμβανομένου και του Μπορίς Γέλτσιν της Ρωσίας, βρίσκεται αντιμέτωπο με μια καταστροφική ροπή. Εκφραστές της είναι οι ηγέτες των δύο Μεγάλων Δυνάμεων –πλην όμως άνισης ισχύος– και ένας τρίτος περιφερειακός. Πρόκειται για τους προέδρους των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, και της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Η Χαμένη Ευκαιρία των Ιδιωτικοποιήσεων στον Ενεργειακό Τομέα

Η Χαμένη Ευκαιρία των Ιδιωτικοποιήσεων στον Ενεργειακό Τομέα

Εάν εξετάσουμε διαχρονικά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα την τρέχουσα περίοδο, δηλαδή μετά το 2011, θα δούμε ότι αυτό όχι μόνο δεν έχει πλησιάσει καν τον αρχικό στόχο των € 50 δισεκ., αλλά δια της βίας έχει συγκεντρώσει € 7,0 δισεκ. από την πώληση ακινήτων και συμμετοχών του δημοσίου σε εταιρείες και οργανισμούς. Και μάλιστα ένα μέρος αυτών των εσόδων, περίπου 1,5 δισεκ. ευρώ, θα εισπραχθούν σε βάθος 30ετίας (βλέπε πώληση περιφερειακών αεροδρομίων, λιμένων κλπ). Δηλαδή ομιλούμε περί μιας καθαρής αποτυχίας, παρά τις βαρύγδουπες ανακοινώσεις των κατά καιρoύς Κυβερνήσεων. Μάλιστα, η παρούσα Κυβέρνηση, επ’ ευκαιρία του προϋπολογισμού του 2018, είχε δηλώσει ότι μέχρι τα τέλη του τρέχοντος έτους θα έχουν συγκεντρωθεί περί τα 10,0 δισεκ. ευρώ συνολικά από αποκρατικοποιήσεις, δηλαδή μόλις το 1/5 του αρχικού στόχου που είχε τεθεί το 2011 με την τότε ίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ! Όπως έχουμε επισημάνει επανειλημμένα μέσω του energia.gr, οι ιδιωτικοποιήσεις εταιρειών και οργανισμών του ενεργειακού τομέα θα μπορούσαν να είχαν αποτελέσει την εξαίρεση στον κανόνα της βραδυπορίας του ΤΑΙΠΕΔ, τόσο από άποψη ύψους των αναμενόμενων εσόδων, όσο και λόγω του δυναμισμού που επιδεικνύει ο κλάδος, πράγμα που θα είχε πολλαπλασιαστικά οφέλη και μια ασύμμετρη, αλλά υψηλή επίδραση στην υπόλοιπη οικονομία.

Ανησυχητική Μετατόπιση Μέσα στον Χρόνο

Ανησυχητική Μετατόπιση Μέσα στον Χρόνο

Δυστυχώς οι χώρες δεν έχουν ρόδες, όπως έλεγε ο Αίσωπος, για να απομακρυνθούν από έναν κακό γείτονα, π.χ. έναν απρόβλεπτο επιθετικό Ερντογάν, ο οποίος, αντίθετα, ως κακούς γείτονες και αιτία για την παραγωγή όπλων στη χώρα του χαρακτηρίζει την Ελλάδα και την Κύπρο. Ομως και να είχαν ρόδες, δεν θα έφτανε: Σαν φιτίλι που ενδέχεται να ανάψει τη σπίθα ενός παγκόσμιου πολέμου βλέπει ο Ερντογάν «τις 20 στρατιωτικές βάσεις που χτίζουν οι ΗΠΑ στη Συρία» και παροτρύνει τους Τούρκους πολίτες να είναι έτοιμοι για όλα. Μυρωδιά μπαρουτιού και εκεί όπου δεν έχει σκάσει, ως απειλή προς «μικρούς» και «μεγάλους», σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον, με τους κομπασμούς για υπεροπλία να περισσεύουν και νέες κούρσες εξοπλισμών να εκκινούν. Εμοιαζε ότι είχαμε γλιτώσει από αυτήν την αρρώστια. Η αλαζονεία προπορεύεται της γνώσης και της λογικής.

Ο Ερντογάν και οι Άλλοι

Ο Ερντογάν και οι Άλλοι

Τον Ιούλιο του 2016 το Forbes έγραφε: «πετάξτε την Τουρκία έξω από το ΝΑΤΟ. Δεν χρειαζόμαστε μία "πολιτική δικτατορία" ή μία στρατιωτική χούντα". Αναφερόταν στον αυταρχισμό του σουλτάνου, επιχειρηματολογούσε για το πώς έχει περιοριστεί η σπουδαιότητα της χώρας ως περιφερειακής δύναμης θύμιζε τις προκλήσεις έναντι της Ελλάδας και την κατοχή της Κύπρου. Αλλά και ο γερμανικός Τύπος το 2017 έβλεπε τους γείτονες «διεθνώς απομονωμένους». Οι σχέσεις τόσο με την Ε.Ε. όσο και με τις ΗΠΑ ήταν στο ναδίρ. Έκτοτε οι παραληρηματικές επιθέσεις του Ταγίπ Ερντογάν κατά της Ένωσης και της Βορειοατλαντικής συμμαχίας πολλαπλασιάζονται, η ολίσθηση στον αυταρχισμό συνεχίζεται, όπως και το κυνήγι κάθε είδους πραγματικού ή φανταστικού αντιπάλου. Κι όμως εκείνος φαίνεται να ενισχύει τη φωνή του στη διεθνή σκακιέρα, όχι να οδηγείται στο περιθώριο. Το ΝΑΤΟ όχι μόνο αποφεύγει να απαντήσει στα λεκτικά πυρά της Άγκυρας, αλλά όταν ρωτήθηκε για την κράτηση των δύο Ελλήνων αξιωματικών, με τη φράση είναι «διμερές θέμα» ξεκαθάρισε ότι δεν συμμερίζεται τα περί φθίνουσας στρατηγικής σημασίας της Τουρκίας.

Γιατί ο Ερντογάν Δεν Θέλει Πόλεμο με την Ελλάδα

Γιατί ο Ερντογάν Δεν Θέλει Πόλεμο με την Ελλάδα

Μπορεί στην περίπτωση των δύο συλληφθέντων Ελλήνων στρατιωτικών η Άγκυρα να κάνει διπλωματικό καψώνι στην Αθήνα, αλλά αυτές τις ημέρες υποχρεώθηκε να βάλει την ουρά στα σκέλια στο μέτωπο της κυπριακής ΑΟΖ. Το γεωτρύπανο της ΕΝΙ ήταν εύκολος στόχος και προσφερόταν για μία εύκολη επιτυχία. Όπως είχαμε εγκαίρως προβλέψει από αυτές εδώ τις στήλες, όμως, ο Ερντογάν θα σκόνταφτε στην ExxonMobil. Πράγματι, όταν οι Τούρκοι απείλησαν ότι θα παρεμπόδιζαν τις προκαταρκτικές έρευνες του αμερικανικού πετρελαϊκού κολοσσού, η Ουάσιγκτον έστειλε στην περιοχή σκάφη του 6ου Στόλου και μία σαφή προειδοποίηση, η οποία έφερε άμεσο αποτέλεσμα. Το αμερικανικό ναυτικό βρέθηκε στην περιοχή, λόγω προγραμματισμένης άσκησης με το Ισραήλ, αλλά το μήνυμα ήταν σαφές και δεν αποκλείεται ο προγραμματισμός να είχε γίνει ακριβώς για να σταλεί το μήνυμα στην Άγκυρα.

«Μη Μαλώνεις, Συζήτησε»

«Μη Μαλώνεις, Συζήτησε»

Τον Αύγουστο του 1976 η Τουρκία έστειλε το σκάφος «Σισμίκ-Ι» για έρευνες σε περιοχές της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου που η Ελλάδα θεωρεί ότι της ανήκουν. Παρά τις πολεμικές κραυγές της αντιπολιτεύσεως, η κυβέρνηση Καραμανλή απέφυγε να χρησιμοποιήσει βία. Επέλεξε να προσφύγει παράλληλα στο Συμβούλιο Ασφαλείας και στο Διεθνές Δικαστήριο. Η προσφυγή στο δεύτερο απέβη άκαρπη για τυπικούς λόγους. Αντιθέτως, το Συμβούλιο Ασφαλείας υιοθέτησε το ψήφισμα 395/1976. Ανάλογα κείμενα αποκαλούνται σκωπτικά στους διαδρόμους του Συμβουλίου Ασφαλείας ψηφίσματα τύπου «μη μαλώνεις, συζήτησε» [«don’t fight, talk» resolutions]. Το Συμβούλιο απέφυγε επιμελώς να ασχοληθεί με την ουσία της υποθέσεως, δεν καταδίκασε ευθέως τις τουρκικές ενέργειες και αντιμετώπισε επί ίσοις όροις τις δύο χώρες. Ελλάδα και Τουρκία εκλήθησαν να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, να επαναλάβουν τις απευθείας διαπραγματεύσεις για τη διευθέτηση των διαφορών τους και να εξετάσουν την πιθανότητα προσφυγής σε διεθνή δικαιοδοτικά όργανα. Η ιστορία αυτή αποκτά επικαιρότητα μετά την παρεμπόδιση εκ μέρους της Τουρκίας της διεξαγωγής ερευνών στο τεμάχιο 3 της κυπριακής ΑΟΖ.

Το Αύριο με τους Γείτονες

Το Αύριο με τους Γείτονες

Τους τελευταίους μήνες, ολοένα και περισσότερο διατυπώνεται, από διάφορες κατευθύνσεις, η άποψη ότι η στρατηγική που ακολούθησε η Ελλάδα έναντι του ανατολικού γείτονά της για δεκαετίες δεν μπορεί να παραμένει πια η ίδια. Εχει ακυρωθεί, άλλωστε, στην πράξη. Οι αποφάσεις του Ελσίνκι ανήκουν πλέον στην αξιολόγηση των ιστορικών, ενώ η διευρυνόμενη απόκλιση των δύο πλευρών του Αιγαίου σε σειρά δεικτών, από τον πληθυσμιακό, τον οικονομικό, τον τεχνολογικό και τον στρατιωτικό, υπογραμμίζουν το ευκρινές χάσμα που υπάρχει σε σχέση με όσα επικρατούσαν προ είκοσι ετών. Το χάσμα μπορεί να μειωθεί ως ένα βαθμό και μέχρι κάποιο σημείο. Η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να αποκτήσει ένοπλες δυνάμεις του μεγέθους της Τουρκίας, ούτε και κάτι τέτοιο είναι θεμιτό. Μπορεί, όμως, μέσα από την έστω σταδιακή και αργοπορημένη χάραξη εθνικής πολιτικής τεχνολογίας να συνδυάσει την πολυπόθητη ανάγκη για αλλαγή και εκσυγχρονισμό του παρωχημένου αναπτυξιακού μοντέλου που επικρατεί στη χώρα, με την παράλληλη παραγωγή οπλικών συστημάτων με αυξημένες δυνατότητες αποτροπής.