Σχόλιο

Πώς θα Μείνουμε στην Ευρωζώνη;

Πώς θα Μείνουμε στην Ευρωζώνη;

Η έκθεση του Economist Intelligence Unit, που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη, περιέχει εκτιμήσεις και προβλέψεις για την Ελλάδα. Σύμφωνα με την έκθεση, η Ελλάδα ταλανίζεται από τη «βαθιά ριζωμένη διαφθορά της ολιγαρχίας της, την έλλειψη ξένων επενδύσεων (λόγω «κλειστών» κλάδων, προστατευτισμού και της εχθρότητας προς τις ξένες εταιρείες), με συνέπεια την έλλειψη ανταγωνιστικότητας». Σε όλους εμάς, τους ιθαγενείς, δεν μας λέει κάτι καινούργιο. Αυτό που χρήζει σκέψης και δη περίσκεψης, είναι η εκτίμηση των αναλυτών του EIU ότι η θέση μας στην Ευρωζώνη δεν είναι μεσοπρόθεσμα δεδομένη. Είναι χρήσιμο να φρεσκάρουμε την (παραδοσιακά) βραχεία μνήμη μας. Το 2010, όταν κλειδωθήκαμε έξω από τις αγορές και οδεύαμε σε ανθρωπιστική κρίση λόγω ανοικτής χρεοκοπίας, διασωθήκαμε από την Ευρώπη, όχι επειδή ήμασταν μια σημαντική χώρα αλλά, κυρίως, επειδή τότε αποτελούσαμε έναν συστημικό κίνδυνο για το πολύ μεγάλο πολιτικό εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης

Η Χαμηλή Πτήση της Ελληνικής Οικονομίας

Η Χαμηλή Πτήση της Ελληνικής Οικονομίας

Το αναπτυξιακό άλμα που περίμενε πέρυσι τέτοιο καιρό η κυβέρνηση δεν ήρθε. Η αρχική πρόβλεψη για ρυθμό ανάπτυξης 2,7% το 2017 αναθεωρήθηκε σε 2,1% αρχικά και σε 1,6% προς το τέλος του έτους. Ο τελικός απολογισμός είναι λίγο χειρότερος, στο 1,4%, πιο χαμηλά ακόμη κι απ’ όσο εκτιμούσε το συνήθως πιο απαισιόδοξο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στα μέσα του περασμένου χρόνου. Εφαρμόζοντας πολύ περισσότερη λιτότητα απ’ όση η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων απαιτούσε και με το πρωτογενές πλεόνασμα να ξεπερνάει τελικά το 4% του ΑΕΠ, έναντι στόχου 1,75%, η κατανάλωση καθηλώθηκε. Ωστόσο, οι εξαγωγές και οι επενδύσεις ήταν ανάλογες των αρχικών εκτιμήσεων. Οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 6,8% έναντι πρόβλεψης 5,3%, αλλά ο εξωτερικός τομέας της οικονομίας παρέμεινε αρνητικός, αφού και οι εισαγωγές αυξήθηκαν με υπερδιπλάσιο ρυθμό απ’ όσο εκτιμάτο (7,2% αντί 3,2%). Οι επενδύσεις αυξήθηκαν κατά 9,6% έναντι πρόβλεψης 9,1%. Αυτό το μικρό επενδυτικό θαύμα οφείλεται κυρίως στις επενδύσεις σε μεταφορικό εξοπλισμό, κυρίως δηλαδή στις αγορές οχημάτων από τις εταιρείες ενοικιάσεως αυτοκινήτων, τα τουριστικά γραφεία κ.λπ.

Η Νέα Κανονικότητα και η Ανάγκη για Hγέτη

Η Νέα Κανονικότητα και η Ανάγκη για Hγέτη

Το σύνηθες ερώτημα που ακούγεται ανά την Ελλάδα είναι: γιατί δεν έχουμε πολιτικούς ηγέτες που να εμπνέουν και να εκφράζουν μεγάλες ιδέες; Ουσιαστικά υπονοείται ότι κάπου πρέπει να υπάρχει μία πεφωτισμένη ηγεσία που θα έλθει και θα τα αλλάξει-διορθώσει όλα. Η απάντηση είναι απλή: Η πολιτική ηγεσία αντανακλά αυτό που είναι ο λαός, ή ορθότερα, αυτό που θέλει ο λαός. Δεν μπορεί να προκύψει πεφωτισμένη ηγεσία από έναν λαό που δεν ψηφίζει με υψηλόφρονα κριτήρια. Ένα από τα πράγματα που έχουμε επιτύχει ύστερα από χρόνια επίσημης ανεξαρτησίας είναι ότι η πολιτική ηγεσία δεν μας προκύπτει, αλλά εκλέγεται. Παρά τα φημολογούμενα (και συχνά βάσιμα) περί εκλεκτικών προτιμήσεων κάποιων πρεσβειών προς Έλληνες πολιτικούς ηγέτες, οι εκλογείς δεν πιέζονται από κάποιον Αμερικανό, Γερμανό ή Ρώσο κατά την επιλογή του τοπικού βουλευτή τους.

De Facto Τουρκική Κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο

De Facto Τουρκική Κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο

Τα γεγονότα των τελευταίων τριών εβδομάδων τόσο στο τεμάχιο 3 της Κυπριακής ΑΟΖ, όσο και βορειότερα στο Αιγαίο στις περιοχές των Ιμίων και του Καστελόριζου, δεν αφήνουν πλέον ουδεμία αμφιβολία περί των σχεδίων της Άγκυρας να ελέγξει πλήρως τον θαλάσσιο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Απώτερος στόχος ο απόλυτος έλεγχος της θαλάσσιας περιοχής πέριξ της Κύπρου αλλά και όλου του Αιγαίου ώστε αυτό να σταματήσει να είναι, αυτό που αποκαλούν οι Τούρκοι, 'Ελληνική Θάλασσα' . Και ασφαλώς πέρα από τις Τουρκικές βλέψεις για απόλυτη στρατιωτική και ναυτική κυριαρχία υπάρχει πλέον και η ξεκάθαρη θέληση για τον έλεγχο των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που έχουν εδώ και καιρό εντοπισθεί στην ευρύτερη περιοχή

Το Μεγάλο Πλεονέκτημα της Ιταλίας

Το Μεγάλο Πλεονέκτημα της Ιταλίας

Μόλις πριν από λίγα χρόνια τη θεωρούσαν «μεγάλο ασθενή» της ευρωπαϊκής οικονομίας. Η Ιταλία έχει τεράστιο δημόσιο χρέος ύψους 2,3 τρισ. ευρώ, που φθάνει το 132% του ΑΕΠ. Δεν διαθέτει πολιτική σταθερότητα, με την έννοια ότι οι κυβερνήσεις της έχουν θητεία μικρής διάρκειας και γι’ αυτό την Κυριακή 4 Μαρτίου έχει εκλογές. Κι όμως, η πολιτική ρευστότητα στην πλέον υπερχρεωμένη ευρωπαϊκή χώρα (εξαιρείται η Ελλάδα) δεν ανησυχεί τις αγορές. Δεν προκαλεί πανικό ή έξοδο κεφαλαίων, παρότι οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν πρωτιά για το κόμμα λαϊκιστών που ίδρυσε γνωστός κωμικός. Η Ιταλία είναι σοβαρή χώρα. Ακόμα και ο διασκεδαστής έκανε κόμμα που έχει απήχηση στους πολίτες, αλλά παραχώρησε τη θέση του προέδρου σε άλλον (δημαγωγό) επειδή είναι καταλληλότερος... Δεν είναι βέβαια μόνον οι λαϊκιστές πιο σοβαροί από τους αντίστοιχους δικούς μας. Είναι κυρίως οι υπόλοιποι! Οι βραχύβιες κυβερνήσεις της Ιταλίας, αθόρυβα πραγματοποίησαν ένα θαύμα τα τελευταία χρόνια. Αξιοποίησαν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), επιμήκυναν την διάρκεια του δημόσιου χρέους και μείωσαν το επιτόκιο για τα επόμενα χρόνια.

Δια της Ισχύος

Δια της Ισχύος

Έχουν περάσει 45 χρόνια από τα τραγικά του 1974 και ακόμη δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι συμμαχίες και οι διεθνείς συνεταιρισμοί. Και επιμένουμε να βαυκαλιζόμεθα ότι η προσφυγή σε συμμαχίες και οργανισμούς μπορεί να μας λύσει τα προβλήματα με τους γείτονες. Η Ελλάς και η Τουρκία είναι μέλη του ΝΑΤΟ. είναι δεδομένο ότι η συμμαχία θα τηρήσει ίσες αποστάσεις στις διαφορές τους. Τόσο οι Βρυξέλλες όσο και η Ουάσιγκτον ενδιαφέρονται μόνον να αποτρέψουν μια πολεμική εμπλοκή μεταξύ των δύο συμμάχων χωρών, κάτι που θα εσήμαινε τον υπέρτατο εξευτελισμό για την Ατλαντική Συμμαχία. Οι όποιες λοιπόν μεσολαβητικές προσπάθειές τους εκεί αποσκοπούν. Στην εκτόνωση των εντάσεων χωρίς να ασχολούνται με την γενικότερη διευθέτηση των προβλημάτων. Μάλιστα έχουν συνήθως μεγαλύτερες απαιτήσεις για «αυτοσυγκράτηση» από χώρες που προβάλλονται ως πρότυπα ή νησίδες «σταθερότητος»

Σκληρό Πόκερ Δύσης-Ερντογάν

Σκληρό Πόκερ Δύσης-Ερντογάν

Η κλιμάκωση των επιθετικών δηλώσεων και της χρήσης αεροναυτικών μέσων εκ μέρους της Τουρκίας, ταυτόχρονα στα Ίμια και στην κυπριακή ΑΟΖ, αποτελεί μόνον την αρχή μιας πολύ δύσκολης περιόδου. Αξιολογείται ως σύμπτωμα της συνειδητής απόφασης του προέδρου κ. Ερντογάν για απομάκρυνσή του από την ΕΕ και τις ευρωατλαντικές δομές, οπότε εκλείπουν αρκετοί από τους λόγους της λεγόμενης “αυτοσυγκράτησής” του έναντι της Ελλάδας, αν υποτεθεί ότι όντως υπήρξε τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες διπλωματικές πηγές, οι τουρκικές κινήσεις θα πρέπει να εκτιμηθούν, λαμβάνοντας υπόψη και τα ακόλουθα στοιχεία: Πρώτον, η Ουάσιγκτον επανέλαβε, πολύ πρόσφατα, στην Άγκυρα τη θέση της υπέρ του δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκμεταλλευθεί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της. Με δεδομένο ότι οι έρευνες της αμερικανικής ExxonMobil θα πραγματοποιηθούν το δεύτερο εξάμηνο του 2018, η τουρκική πλευρά (μέχρι να συναξιολογήσει όλες τις παραμέτρους των σχέσεων με τις ΗΠΑ), έκρινε κατάλληλες τις παρούσες συνθήκες για να εμποδίσει μια ευρωπαϊκή εταιρεία, την ιταλική ENI.

Επικίνδυνες Κινήσεις Τουρκίας

Επικίνδυνες Κινήσεις Τουρκίας

Ενώ εμείς συνεχίζουμε τον αλληλοσπαραγμό –στο Σκοπιανό προστέθηκε και το σκάνδαλο Novartis–, ο Ελληνισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με μια αυξανόμενη επιθετικότητα της Τουρκίας. Στις δηλώσεις του αρχηγού των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων περί δυνατότητας ελέγχου του Αιγαίου, προστίθεται η κινητικότητα της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ, με αποκορύφωμα την παρεμπόδιση από πολεμικά πλοία της πορείας του γεωτρύπανου της ιταλικής ΕΝΙ προς το τεμάχιο 3 όπου επρόκειτο να πραγματοποιήσει γεωτρήσεις. Πρόκειται για την πιο σοβαρή απειλητική ενέργεια της Αγκυρας. Το μείγμα καθίσταται πιο επικίνδυνο από εξελίξεις στο εσωτερικό της γείτονος, όπως οι συνεχιζόμενες εκκαθαρίσεις στις ένοπλες δυνάμεις, που έχουν ως αποτέλεσμα οι πιλότοι που εμπλέκονται σε αερομαχίες στο Αιγαίο να είναι άπειροι και να αυξάνεται έτσι ο κίνδυνος λάθους. Παράλληλα, τα πλήγματα που δέχεται η Τουρκία στις επιχειρήσεις που διεξάγει στη Συρία και στο «κουρδικό μέτωπο» θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αναζήτηση «εξισορρόπησης» στο Αιγαίο. Είτε τυχαία, είτε ως απόρροια στρατηγικής επιλογής, μπορεί να υπάρξει θερμό επεισόδιο.

Επενδύοντας στην Ενέργεια

Επενδύοντας στην Ενέργεια

Ολοένα και περισσότερο το τελευταίο διάστημα αρχίζει να γίνεται αντιληπτός τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από τις εταιρείες και τις τράπεζες, ο κομβικός ρόλος της ενέργειας στην ανάκαμψη της οικονομίας μέσω των σημαντικών επενδύσεων που μπορούν να προσελκυθούν σε μέσο και μακροπρόθεσμο διάστημα. Αυτό τεκμαίρεται από πρόσφατες δηλώσεις τόσο του ίδιου του πρωθυπουργού, κ. Αλέξη Τσίπρα, όσο και του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Γιώργου Σταθάκη, στο 9ο Περιφερειακό Συνέδριο στην Πάτρα, αλλά και από την ομιλία του διευθύνοντος συμβούλου της Eurobank, κ. Φωκίωνα Καραβία κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης Growth Awards την περασμένη Τρίτη (6/2) στην Αθήνα. Ακόμα ένα παράδειγμα ενισχυτικό του ενδιαφέροντος για επενδύσεις στην ενέργεια ήταν η ημερίδα που οργάνωσε πριν λίγες ημέρες η Εθνική Τράπεζα με θέμα τη δραστηριοποίηση του τραπεζικού τομέα στην υλοποίηση ενεργειακών επενδύσεων. Πιο συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός στην ομιλία του αναφέρθηκε εκτενώς στο ρόλο και τη σημασία του να καταστεί η Δυτική Ελλάδα πόλος προσέλκυσης σημαντικών επενδύσεων μέσα στην επόμενη πενταετία, μέσα από ένα πλέγμα δραστηριοτήτων που τώρα αναπτύσσονται σε κλάδους όπως οι έρευνες υδρογονανθράκων, η επέκταση του δικτύου φυσικού αερίου -συμπεριλαμβανομένης της τροφοδοσίας μέσω LNG- καθώς και προώθησης μονάδων ΑΠΕ για ηλεκτροπαραγωγή.

Η Τιμή του Έθνους

Η Τιμή του Έθνους

H ανακίνηση του Μακεδονικού ζητήματος υπήρξε μιας πρώτης τάξεως αφορμή προκειμένου να διαλυθούν οι αυταπάτες του πολιτικού συστήματος σε μια σειρά από ζητήματα: Από τη στάση του διεθνούς παράγοντα απέναντι στα εθνικά συμφέροντα ως τη βαθιά πολιτική και κοινωνική διεργασία που συντελείται στο εκλογικό σώμα στη μετα-Μνημόνιο εποχή. Από την αυταπάτη του Μαξίμου ότι η έξοδος από το πρόγραμμα το καθιστά παντοδύναμο μέσα στο σύστημα ως την ψευδαίσθηση της αντιπολίτευσης ότι τα εθνικά θέματα δεν «πουλάνε». Πουλάνε, όταν ο λαός αντιληφθεί ότι κάποιοι τα «πουλάνε». Ο αιφνιδιασμός της κυβέρνησης, που πορευόταν με την εντύπωση ότι ο συμμαχικός παράγων είναι μαζί της, υπήρξε πλήρης. Οπως τελικά αποδεικνύεται, ούτε αυτή τη φορά έχουμε τη διαιτησία μαζί μας. «Σαράντα - εξήντα» και αν! Η περασμένη εβδομάδα άρχισε με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά να τονίζει: «Εγώ δημόσιο πόλεμο, όπως ζητά η αντιπολίτευση, με τον κ. Νίμιτς -γιατί έκανε τη μία ή την άλλη δήλωση που δεν τους άρεσε- δεν πρόκειται να κάνω»! Και η εβδομάδα τέσσερις μέρες αργότερα έκλεισε με δημόσια δήλωση του κ. Κοτζιά κατά του Νίμιτς με αφορμή δηλώσεις του στα Σκόπια, όπου επιχειρούσε να προεξοφλήσει την ελληνική θέση για το επίμαχο θέμα της «μακεδονικής ταυτότητας». Τόσο κράτησε η εκεχειρία.

Μετατόπιση του Άξονος Ενδιαφέροντος σε Αίγυπτο - Κύπρο, στις Έρευνες Υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο

Μετατόπιση του Άξονος Ενδιαφέροντος σε Αίγυπτο - Κύπρο, στις Έρευνες Υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο

Η επανεκλογή του Νίκου Αναστασιάδη στο προεδρικό αξίωμα της Κύπρου έρχεται να ενισχύσει όχι μόνο τις προοπτικές για μια επιτάχυνση της οικονομικής ανάκαμψης της μεγαλονήσου, αλλά και να επαληθεύσει τις προσδοκίες για την εξεύρεση και εκμετάλλευση σημαντικών επιπλέον κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Και αυτό δεν αποτελεί σχήμα λόγου, αφού ήδη, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του energia.gr, η τελευταία γεώτρηση στο Block 6 της Κυπριακής ΑΟΖ, στη θέση Καλυψώ από την Ιταλική ΕΝΙ που μόλις ολοκληρώθηκε, εντόπισε ένα αξιόλογο κοίτασμα αρκετά μεγαλύτερο από αυτό της Αφροδίτης, που ως γνωστό ευρίσκεται στην περιοχή 12, ανακαλύφθηκε το 2011 και έχει βεβαιωμένα αποθέματα της τάξης των 200 δισ. κυβικών μέτρων (7 τρισ. κυβικών ποδιών). Την πληροφορία αυτή εξάλλου επιβεβαίωσε ο ίδιος ο υπουργός Ενέργειας, κ. Γιώργος Λακκοτρύπης, μιλώντας σε κυπριακά μέσα την περασμένη Παρασκευή (2/2). Πιο συγκεκριμένα, όπως επισημαίνει η εφημερίδα "Φιλελεύθερος", το κοίτασμα στο στόχο Καλυψώ προσομοιάζει πάρα πολύ στα γεωλογικά δεδομένα του κοιτάσματος "Ζόρ" στην ΑΟΖ της Αιγύπτου, ενώ υπερέχει σε πορότητα, δηλαδή ενισχύει τις δυνατότητες άντλησης μεγαλύτερων ποσοτήτων υδρογονανθράκων ανά χρονική περίοδο, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζεται ακόμα το μέγεθος του.

Το Τεχνολογικό Χάσμα, Σημαντικότερο και από την Κρίση

Το Τεχνολογικό Χάσμα, Σημαντικότερο και από την Κρίση

Η τεχνολογία αλλάζει ολοένα και περισσότερο την καθημερινότητά μας και είναι σημαντικός παράγοντας για τη δυναμική μιας οικονομίας. H πρόσφατη ετήσια έρευνα του IMD κατατάσσει τις χώρες με βάση την ψηφιακή τους ανταγωνιστικότητα και επισημαίνει την άμεση σύνδεση του συγκεκριμένου δείκτη με τη συνολική ανταγωνιστικότητα μιας χώρας. Στη συγκεκριμένη έρευνα, βλέπουμε δυστυχώς τη χώρα μας να πέφτει από την 44η θέση το 2013 στην 50ή το 2017. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η διαφορά είναι μικρή, αλλά θα πρέπει να παρατηρήσει ότι μέσα στο ίδιο διάστημα η γειτονική Βουλγαρία ανέβηκε από την 55η θέση το 2013 στην 45η το 2017. Το ανησυχητικό είναι ότι στο διάστημα αυτό η Ελλάδα έπεσε από την 41η θέση στην 51η θέση όσον αναφορά τον επιμέρους δείκτη της σχετικής Γνώσης που αποτυπώνει τις ικανότητες του ανθρώπινου δυναμικού, όπως εκπαίδευση, επένδυση και παραγωγή γνώσης για την ψηφιακή μεταρρύθμιση της οικονομίας. Στο ίδιο διάστημα η γείτονα χώρα έκανε άλμα από την 55η θέση στην 41η. Αυτή η σύγκριση θα πρέπει να μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι παρόλο που νιώθουμε ότι η τεχνολογία έχει επιφέρει αλλαγές στη ζωή μας, οι αλλαγές αυτές είναι πολύ πιο γρήγορες και σημαντικές σε άλλες χώρες που πολλές φορές άδικα μπορεί και να υποτιμούμε.

Ας Σταματήσει Επιτέλους η Μεγαλοστομία για τα Πετρελαϊκά Πλούτη της Χώρας

Ας Σταματήσει Επιτέλους η Μεγαλοστομία για τα Πετρελαϊκά Πλούτη της Χώρας

Ως να μην έφθανε ο χορός των επί σειρά ετών κραυγαζόντων υπερπατριωτών περί της εξυφαινόμενης συνωμοσίας από τις ξένες δυνάμεις και τις μεγάλες πετρελαϊκές που τόσα χρόνια εσκεμμένα εμπόδιζαν τις έρευνες πετρελαίου στην χώρα μας, με τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες να κατηγορούνται για προδοτική συμπεριφορά λόγω της υποτιθέμενης άρνησης τους να προχωρήσουν στην ανακήρυξη ΑΟΖ στο Αιγαίο, τώρα έχουμε φθάσει στο άλλο άκρο με ορισμένα κυβερνητικά στελέχη να προβαίνουν σε πομπώδεις δηλώσεις -υποτίθεται προς τόνωση του εθνικού φρονήματος- όπου λίγο πολύ φέρουν την χώρα μας να γίνεται οσονούπω σημαντικός πετρελαιοπαραγωγός. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Πάνου Καμμένου, τις οποίες μάλιστα φιλοξενήσαμε στο πόρταλ (εδώ) ο οποίος μόλις προ ολίγων ημερών φέρεται να δήλωσε ότι «το 2018 θα προχωρήσουμε στις απαιτούμενες πολιτικές ενέργειες για τη διασφάλιση της οικονομικής ζώνης, προκειμένου να προχωρήσουμε στις εξορύξεις του φυσικού αερίου και του πετρελαίου», για να συνεχίσει σε πιο έντονο ύφος: «Η Ελλάδα, αυτόν τον χρόνο, γίνεται χώρα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου, αρχίζει μια νέα περίοδος για τη χώρα μας ....».

Το Τίμημα για τον ΔΕΣΦΑ και ο Ρόλος των Ρουμάνων

Το Τίμημα για τον ΔΕΣΦΑ και ο Ρόλος των Ρουμάνων

Αισιοδοξία επικρατεί στο κυβερνητικό επιτελείο, μια ανάσα πριν την καταληκτική ημερομηνία για την κατάθεση των δεσμευτικών προσφορών για το 66% του ΔΕΣΦΑ (Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου). Το κυνήγι επενδυτικών συμμαχιών, στο οποίο είχε αποδυθεί η κυβέρνηση από τον περασμένο Νοέμβριο, ίσως τελικά να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή ένα τίμημα που θα ξεπερνά, έστω και λίγο, τα 400 εκατ. ευρώ (όσα είχαν προσφέρει οι Αζέροι της Socar στον προηγούμενο διαγωνισμό). Οι προσπάθειες ενίσχυσης της πιο αδύναμης εταιρείας που διεκδικεί τον ΔΕΣΦΑ, δηλαδή της ισπανικής Reganosa, με την προσθήκη στο επενδυτικό σχήμα της ρουμανικής Transgaz, ίσως τελικά να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όπως λένε χαρακτηριστικά στο «Βήμα» στελέχη του υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης, το ...μήνυμα έχει περάσει στην πιο δυνατή κοινοπραξία, εκείνη της ιταλικής Snam, της ισπανικής Enagás Internacional, της βελγικής Fluxys και της ολλανδικής Gasunie και όπως υποστηρίζουν υπάρχει πια προοπτική, οι δεσμευτικές προσφορές που θα καταθέσουν στις 16 Φεβρουαρίου τα δύο επενδυτικά σχήματα να έχει ως κατώφλι τα 400 εκατ. ευρώ. Αυτό άλλωστε αναφέρει και ο ιταλικός τύπος, ο οποίος επικαλείται πηγές της Snam.

Το Συλλαλητήριο Σφραγίζει Διαπραγμάτευση και Πολιτικές Ισορροπίες

Το Συλλαλητήριο Σφραγίζει Διαπραγμάτευση και Πολιτικές Ισορροπίες

Μπορεί στον ΣΥΡΙΖΑ να εκτιμούν τα συλλαλητήρια και τα δημοψηφίσματα αναλόγως του εάν συνάδουν με τις θέσεις τους, αλλά η πραγματικότητα είναι πεισματάρικη. Παρά τα εμπόδια που ήγειραν, παρά τη σκανδαλώδη αποσιώπηση από όλα σχεδόν τα κατεστημένα ΜΜΕ, ο τεράστιος αριθμός των συγκεντρωμένων αποτελεί από μόνος του ένα μείζονος σημασίας πολιτικό γεγονός. Κι αυτό δεν υποβαθμίζεται με σταλινικού τύπου προσεγγίσεις: ό,τι δεν μας αρέσει το στιγματίζουμε πολιτικά, όπως έπραξε ο γραφικός Πολάκης. Όποιος εφάρμοσε την αρχή «εάν τα γεγονότα δεν συμφωνούν μαζί μας τόσο χειρότερο γι’ αυτά», τελικώς βγήκε πολλαπλά χαμένος. Επί της ουσίας τώρα. Ενώ στα Σκόπια σοβεί η πολιτική σύγκρουση με αφορμή της προτάσεις Νίμιτς, η κυβέρνηση στην Αθήνα τηρεί σιγή ιχθύος. Έχει αποφύγει το οποιοδήποτε σχόλιο επί της ουσίας, οχυρωμένη πίσω από το γεγονός ότι υπάρχει ένα «παράθυρο ευκαιρίας» για λύση και η σχετική διαπραγμάτευση βρίσκεται σε εξέλιξη. Στους κόλπους της κυβέρνησης εμφανίζεται ένας διαχωρισμός ρόλων

Εν Όψει Σοβαρών Προκλήσεων η Ελλάδα Καθώς Αλλάζει ο Ενεργειακός Χάρτης της Ευρώπης

Εν Όψει Σοβαρών Προκλήσεων η Ελλάδα Καθώς Αλλάζει ο Ενεργειακός Χάρτης της Ευρώπης

Η υπερψήφιση εχθές από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της απόφασης για το δεσμευτικό στόχο του 35% τόσο για τις ΑΠΕ, όσο και για την Ενεργειακή Απόδοση, αλλά και τα ανακοινωθέντα μέτρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη δημιουργία της Ενεργειακής Ένωσης (βλέπε κανονισμός για την διακυβέρνηση της Ενεργειακής Ένωσης) δείχνουν ότι έχουμε εισέλθει σε μια επιταχυνόμενη τροχιά με στόχο την επίτευξη ουσιαστικών αλλαγών ως προς τη δομή και λειτουργία της αγοράς ενέργειας εντός της επόμενης δεκαετίας. Οι δε ανακοινωθέντες στόχοι λαμβάνουν υπόψη την προβλεπόμενη κατανάλωση ενέργειας στα κράτη μέλη για το 2030- έχοντας υπολογισθεί βάσει του μοντέλου PRIMES του δικού μας ΕΜΠ- και καλύπτουν όλο το ενεργειακό φάσμα και όχι μόνο την ηλεκτροπαραγωγή. Η ανώτερα αυτή διευκρίνηση είναι αναγκαία, καθότι πολλά ποσοτικά στοιχεία τα οποία δημοσιεύονται συχνά πυκνά τελευταία αναφέρονται σε μεγέθη και στόχους που αφορούν μόνο την ηλεκτροπαραγωγή και τείνουν να δημιουργήσουν σύγχυση. Για να γίνουμε πλέον σαφείς, η Ελλάδα, με 8.500 MW εγκατεστημένης ισχύος ΑΠΕ που αντιστοιχεί σχεδόν στο 45% της συνολικής εγκατεστημένης ηλεκτρικής ισχύος της χώρας, καλύπτει το 24% της ηλεκτροπαραγωγής