Το ρητό που είναι στο έμβλημα του
ΑΚΡ ,του κυβερνώντος κόμματος της Τουρκίας για 14 χρόνια είναι " Για μια
νέα μεγαλύτερη Τουρκία".
Οι ρίζες της Νέο-Οθωμανικής
πολιτικής της Τουρκίας βρίσκονται εκεί.
Η πολιτική αυτή δεν άρχισε επί
Ερντογάν . Τόσο ο Οζάλ όσο και ο Ντεμιρέλ εξήγαγαν την πολιτική αυτή προς την
Μέση Ανατολή, το Αζερμπαϊτζάν και το Καζακστάν όπου η εθνοτική ή θρησκευτική
συνάφεια βοηθούσε. Η πολιτική αυτή ήταν κατ' αρχάς "
soft" με την έννοια ότι άρχισε με στενές διπλωματικές σχέσεις, επίσημες επισκέψεις, πολιτική συνεργασία ,εμπόριο και
την άφιξη εκεί τουρκικών κατασκευαστικών
εταιρειών για την απαραίτητη ανοικοδόμηση των χωρών αυτών.
Την ίδια πολιτική ασπάσθηκε αρχικά και ο Ερντογάν δια στόματος
Νταβούτογλου την "πολιτική μηδενικών προβλημάτων "με τα γειτονικά
Κράτη. Με την Οικονομική και όχι μόνο πρόοδο
της Τουρκίας η πολιτική άρχισε να αλλάζει όπου η φιλικότητα εξελίχθηκε σε
πατρονάρισμα την περίοδο πού τα κράτη αυτά πλούτισαν τα περισσότερα χάρις στο
πετρέλαιο τους. Την ίδια περίοδο η συνεχώς αυξανόμενη αμερικανική παρουσία
άρχιζε να μειώνει την σημασία της Τουρκίας και να την περιθωριοποιεί στην
Κεντρική Ασία και τον Καύκασο. Η Τουρκία παραμένει σημαντική μόνο ως χώρα
εισόδου και διέλευσης αγωγών πετρελαίου
και αερίου από την Ρωσία ,την Κασπία ,το Ιράν και το Ιράκ.
Στην Μέση Ανατολή τα πράγματα
πήγαιναν καλλίτερα μέχρι το 2012 με την Αραβική Άνοιξη. Τότε η Τουρκία διέπραξε
τρία πολιτικά λάθη. Συνεργασθηκε με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους στην Αίγυπτο
που τής εστοίχισε την έχθρα της παρούσας Κυβέρνηση του Καΐρου, ενεπλάκη στην
Συρία που της εστοίχισε την μόνιμη έχθρα της Ρωσίας και αναβίωσε την σύγκρουση
με τους Κούρδους τους οποίους στηρίζουν ΗΠΑ και Ισραήλ με αποτέλεσμα να έχει
εμφύλιο πόλεμο στα εδάφη της.
Η συμπεριφορά της στην Συρία και
το Ιράκ της στοίχισε την εχθρότητα των Κυβερνήσεων Βαγδάτης και Τεχεράνης και
τώρα κινδυνεύει να χάσει και το Ιρακινό Κουρδιστάν λόγω πετρελαίου.
Τα κέρδη της είναι μικρά. Οι
στενές σχέσεις με την Σαουδική Αραβία, δημιουργό του Ισλαμικού Κράτους, το
οποίο στηρίζει με άνδρες και επιμελητεία η Τουρκία δεν ισοσταθμίσουν τις
απώλειες και δεν υπάρχει τρόπος απεμπλοκής της Τουρκίας από το Ισλαμικό Κράτος
χωρίς δεύτερο εμφύλιο ,αυτή τη φορά θρησκευτικό.
Η Σαουδική Αραβία είναι μία
φθίνουσα γεωπολιτικά και οικονομικά δύναμη, και η φθορά της επιταχύνεται από
τις δικές της δράσεις.
Πρόσφατα σε συνέντευξη του ο
Πρόεδρος Ομπάμα αποκάλεσε τον Ερντογάν "αυταρχικό" και
"αποτυχημένο" ενώ για τους Σαουδάραβες είπε ότι δεν μπορούν να
συνεχίσουν ένα πολίτευμα πού καταπιέζει το 50% του πληθυσμού τους, τις
γυναίκες, και τους κατονόμασε ως υπεύθυνους για την αναταραχή στη Μέση Ανατολή
με την δημιουργία του Ισλαμικού Κράτους και της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Το σήμα των αλλαγών ήρθε να
επικυρώσει η αποχώρηση σημαντικού μέρους των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων από την
Συρία.
Είναι προφανές από την μη
αντίδραση των Αμερικανών ούτε στην άφιξη τους, ούτε στην αναχώρηση τους ότι
έχουν προηγηθεί μεταξύ τους συνεννοήσεις. Οι Ρώσοι επανέκτησαν τις βάσεις τους
στην Ταρτούς και την Λαττάκια και με τους
S-400 ελέγχουν τους ουρανούς Συρίας, Λιβάνου ,Ισραήλ
και μερικώς Τουρκίας και Ιράκ. Προφανώς ο πόλεμος εναντίον του Ισλαμικού
Κράτους θα συνεχιστεί με συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας.
Η Τουρκική εισβολή στην Συρία έχει
ακυρωθεί από ΗΠΑ και Ρωσία. Μια Ομοσπονδοποίηση της Συρίας είναι η πλέον πιθανή
πολιτική λύση.
Ο Ερντογάν με τις υπερφίαλες
βλέψεις του θέλει και τουρκική εμπλοκή στην Αφρική όπου έστειλε στο παρελθόν
και τον Τουρκικό Στόλο να κάνει τον περίπλου της Αφρικής το οποίο μέχρι τότε
είχαν κάνει μόνο λίγες Μεγάλες Δυνάμεις.
Παρ’ όλο που η πολιτική του και οι
βλέψεις του στην Συρία έχει αποτύχει και ετοιμάζονταν να δώσει έμφαση στην
Αφρική για να σώσει το φθαρμένο του κύρος εσωτερικά κυρίως, η μερική αποχώρηση
της Ρωσίας ίσως του δώσει άλλες ιδέες όπως και στο Ιράκ όπου θέλει να
συμμετέχει στην ανακατάληψη της Μοσούλης.
Ένα δείγμα της Αφρικανικής του
πολιτικής είναι η δημιουργία τουρκικής στρατιωτικής βάσης στο Κέρας της Αφρικής
που ελέγχει την είσοδο στην Ερυθρά Θάλασσα και όπου τώρα έχουν βάσεις οι ΗΠΑ ,η
Βρετανία, η Γαλλία και η Ιαπωνία.
Οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες το
διατυμπάνισαν με τίτλους όπως
"Η Νέα Τουρκία απλώνεται στις
τέσσερεις Ηπείρους"
Δεν πρέπει να εκπλαγούμε αν δούμε
Τουρκικές στρατιωτικές βάσεις στις Σκόπια και το Κόσοβο και ήδη έχουν Ναυτική
βάση στην Αλβανία.
Έτσι θεωρεί ο Ερντογάν ότι θα
εξισορροπήσει την πίεση που δέχεται από τις συσπειρωμένες γύρω από την Ρωσία
ομόρων του Χωρών.
Μαζί με το όπλο του προσφυγικού ο
Ερντογάν θεωρεί ότι μπορεί να συνεχίσει μία δυναμική εξωτερική πολιτική για να
παρουσιάσει το όραμα της Μεγάλης Τουρκίας.
Οι φιλοδοξίες του φαίνονται
υπέρμετρες. Η καμπάνια της προσωπολατρίας
του με θρησκευτικό υπόβαθρο αυξάνει από
τα ελεγχόμενα πλέον ΜΜΕ .Το μέλλον θα δείξει. Πάντως μετά το Ισλαμικό Κράτος η
Τουρκία ασκεί την πιο επικίνδυνη πολιτική στην περιοχή.
www.kassandros.gr