Οι αξιόπιστες, οικονομικά αποδοτικές και μακροπρόθεσμα συντηρήσιμες ροές ενέργειας αποτελούν το πιεστικότερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που μάλιστα δεν φαίνεται να λύνεται ούτε με τη σύνοδο του G8 στην Αγία Πετρούπολη, που θα πραγματοποιηθεί σε λίγες ημέρες.
Έτσι η Ευρώπη, δείχνει να βρίσκεται σε δυσχερή θέση, μεταξύ της ρωσικής αδιαλλαξίας που επιμένει πλέον ανοιχτά να χρησιμοποιεί τις πωλήσεις ενεργειακών αγαθών ως πολιτικό όπλο και των προβλημάτων στις πετρελαιοπαραγωγές περιοχές της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου.
Με λίγα λόγια η άμεση εξάρτηση από εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου από χώρες και περιοχές που παρουσιάζουν υψηλούς κινδύνους, καθιστά ακόμα πιο επώδυνη από ό,τι στο παρελθόν την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εκτός όμως από τους αστάθμητους εξωτερικούς παράγοντες στο ευρωπαϊκό ενεργειακό μέτωπο υπάρχουν και εσωτερικά προβλήματα. Και στην Ε.Ε. το μεγαλύτερο απ' όλα τα εσωτερικά προβλήματα είναι το γεγονός, ότι ορισμένες χώρες-μέλη που έχουν εξασφαλίσει ενεργειακή επάρκεια σε ικανοποιητικό βαθμό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (πυρηνική επιλογή, αποκλειστικές συμφωνίες με παραγωγούς χώρες), δεν δέχονται να μοιραστούν, τουλάχιστον όχι σε περιόδους κρίσεως, την επάρκειά τους αυτή με τους υπόλοιπους, σε μια ελεύθερη εσωτερική αγορά, κυρίως στον ηλεκτρισμό. Και βέβαια ουδείς μπορεί να μεμφθεί τις χώρες αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επιδιώκουν να εξασφαλίσουν για τον εαυτό τους ενεργειακή επάρκεια, ωστόσο δεν πρέπει ταυτοχρόνως να υπονομεύουν τις συνολικές προσπάθειες της Ε.Ε., για κοινές ευρωπαϊκές λύσεις.
Απέναντι στη ρεαλιστική αυτή γεωστρατηγική πραγματικότητα, η χώρα μας βρίσκεται στη συνηθισμένη κατάσταση της εσωστρέφειάς της και ένα κείμενο σχεδίου νόμου για τις ανανεώσιμες πηγές, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα, κρίνεται ως τουλάχιστον ανεπαρκές.
Όπως συνήθως στην Ελλάδα, κυριαρχούν οι εσωτερικές ισορροπίες χωρίς να γίνονται οι απαραίτητες τομές. Ωστόσο για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να αναφέρουμε ότι «παίκτες» στο μέτωπο αυτό έχουν, όχι μόνο οικονομικό, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και μεγάλο κοινωνικό βάρος.
Ως εκ τούτου οι θέσεις τους δεν μπορεί να αγνοούνται. Σε κάθε περίπτωση πάντως η Ελλάδα, έχει επιδιώξει και έχει επιτύχει σε υψηλό βαθμό μέχρι σήμερα την ενεργειακή της ασφάλεια, αλλά το κυρίαρχο θέμα εδώ είναι το μέλλον. Και στο μέτωπο αυτό η χώρα μας πρέπει να κάνει πολλά.
(Ημερησία, 19/6/06)