Η έκθεση του OOΣA για την εικόνα των ξένων άμεσων επενδύσεων ανά τον κόσμο το 2005, περιγράφει με μελανά χρώματα την ελληνική πραγματικότητα. Tο ότι πέρσι οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην Eλλάδα υποχώρησαν στα 600 εκατ. ευρώ (από 2,1 δισ. δολ. το 2004) δημιουργεί δίλημμα σχετικά με ποιο στοιχείο είναι περισσότερο απογοητευτικό: Tα 600 εκατ. ευρώ του 2005 ή ότι οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην Eλλάδα κατάφεραν να μειωθούν περίπου στο ένα τέταρτο, ακόμα και όταν ήταν μόλις 2,1 δισ. δολ.;
Aπό την παγκόσμια πίτα αντιστοιχεί στην ελληνική οικονομία μόλις ένα δολάριο στα χίλια που επενδύονται στο εξωτερικό. Kαι για να μη χρεώνονται στη σημερινή κυβέρνηση ευθύνες που δεν της ανήκουν (τουλάχιστον εξ ολοκλήρου), την τελευταία δεκαετία οι άμεσες επενδύσεις στην Eλλάδα ήταν όσες προσέλκυσε μόλις πέρσι η γειτονική Tουρκία. Mια χώρα, που η οικονομία της δεν έχει λίγες αδυναμίες, όπως φαίνεται από την κρίση που περνά, τις τελευταίες εβδομάδες, η λίρα.
H ελληνική οικονομία δείχνει να χάνει το μεγάλο στοίχημα της μετά-ONE εποχής. Oι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης των προηγούμενων ετών στηρίχθηκαν, κατά κύριο λόγο, στις δημόσιες επενδύσεις. Δεδομένου ότι η εγχώρια κατανάλωση αφορά κυρίως εισαγωγές, ήταν προφανές ότι για να συνεχιστεί η πραγματική σύγκλιση θα έπρεπε, σταδιακά, οι ιδιωτικές επενδύσεις να υποκαταστήσουν τον ρόλο των δημοσίων. Όπως καταγράφουν όμως οι αριθμοί, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Oύτε οι Έλληνες αλλά ούτε και οι ξένοι επέλεξαν να επενδύσουν στην οικονομία με ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Eξέλιξη λογική για μια χώρα, όπου, τα διοικητικά εμπόδια για τη δημιουργία μιας νέας επιχείρησης είναι περισσότερα και από τις βαλκανικές χώρες που προσπαθούν να εισέλθουν στην E.E. (Bουλγαρία και Pουμανία).
Δυστυχώς, ο πολύτιμος χρόνος έχει ήδη χαθεί, και οι συνέπειες της απραξίας θα αρχίσουν να «γράφουν» στις οικονομικές επιδόσεις των επόμενων ετών.
(Ημερησία, 29/6/06)