Του Κώστα Iορδανίδη
Με απόφαση του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ανέφερε μονόστηλο της χθεσινής «Κ», διορθώνεται η ορθογραφία του τοπωνυμίου Γουδή (από Γουδί) στις πληροφοριακές πινακίδες των στρατοπέδων της περιοχής, διότι αυτό ήταν το συμπέρασμα προσφάτου γλωσσολογικής μελέτης. Δόκιμη η απόφαση του ΓΕΣ που αποκαθιστά την απόδοση της ορθής γραφής μιας περιοχής που της εδόθη αρχικώς το όνομα ναυτικής οικογενείας των Σπετσών και στη συνέχεια η λήθη το παρέφθειρε.
Αλλά πέραν την ορθογραφίας, η περιοχή αυτή έχει την ιστορία της –την πλέον δραματική– που εδίχασε την αστική τάξη της Ελλάδος κατά τον πλέον δραματικό τρόπο και περιστασιακώς μόνον επανασυγκολλήθηκε εξ αφορμής της κομμουνιστικής απειλής, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην περιοχή αυτή, η ηγεσία της συντηρητικής παρατάξεως εξετελέσθη –ή ακριβέστερα εδολοφονήθη– με απόφαση εκτάκτου στρατοδικείου και τα θύματα της κομματικής εμπάθειας απωθήθηκαν στη λήθη όχι μόνον των αντιπάλων αλλά και της πολιτικής ηγεσίας των συντηρητικών.
Εάν η λήθη επιβαλλόταν γενικώς σε όλα τα δραματικά συμβάντα της ιστορίας του έθνους, δεν υπήρχε η παραμικρά αντίρρηση. Ούτως ή άλλως, οι επώδυνες μνήμες –όσο και εάν ανάκλησή τους είναι διδακτική– αποτελούν οδυνηρή εμπειρία.
Δεν πρόκειται όμως περί αυτού. Μνήμη καλλιεργείται, αλλά με τρόπο επιλεκτικό και άκρως μονομερή. Η ηγεσία της συντηρητικής παρατάξεως συνωστίζεται στο μνημόσυνο του Βενιζέλου στην Κρήτη και ο κ. Κ. Καραμανλής είναι εκ των θαυμαστών του ιδρυτού του Κόμματος των Φιλελευθέρων.
Ο πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης και οι συνεργάτες του, που εκπροσωπούσαν το ήμισυ των Ελλήνων, πέρασαν στα αζήτητα της Iστορίας. Μόνον κάποιοι συγγενείς τελούν άπαξ του έτους ένα σεμνό μνημόσυνο και ουδείς ηγέτης ή στέλεχος της συντηρητικής παρατάξεως παρίσταται.
Κανείς λογικός πολίτης δεν επιθυμεί την επάνοδο σε περιόδους ιδεολογικών συγκρούσεων ή αντιπαραθέσεων, που είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες, άκρως δυσάρεστες και αντιπαραγωγικές.
Αλλά η μονομέρεια στην αντιμετώπιση δραματικών στιγμών της Iστορίας, οδηγεί σε επικίνδυνες στρεβλώσεις, που επηρεάζουν και την παρούσα πολιτική αντίληψη. Οι παρατάξεις μετεξελίσσονται κι έτσι επιβιώνουν στο νέο περιβάλλον. Εάν όμως αγνοήσουν τον κεντρικό πυρήνα γύρω από το οποίο αναπτύχθηκαν παύουν να έχουν λόγο υπάρξεως.
Αξιέπαινο, λοιπόν, το ενδιαφέρον για την αποκατάσταση της ορθής γραφής, αλλά ακόμη χρησιμότερη μία πολυπρισματικότερη και ψύχραιμη προσέγγιση της ιστορίας μιας περιόδου ιδιαιτέρως κρίσιμης, που κορυφώθηκε στις 11.30 το πρωί της 15ης Νοεμβρίου 1922 στο Γουδί.
(Καθημερινή, 29/6/06)