Ένα από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα για να εξασκεί κανείς στην Τεχεράνη είναι εκείνο του οδηγού ταξί. Κινούνται μανιωδώς ανάμεσα στα άλλα οχήματα και εκεί που όλοι πιστεύουν ότι θα σημειωθεί κάποιο ατύχημα, ένα όχημα σταματά και αποφεύγεται η σύγκρουση.
Όταν παρακολούθησα την Τρίτη τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο πρόεδρος Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ, ένιωσα την ίδια αγωνία, που αισθάνομαι όταν επεβαίνω σε ταξί στην Τεχεράνη και αυτό γιατί ο πρόεδρος κινήθηκε με θάρρος, αλλά και απερισκεψία στο παγκόσμιο κυκλοφοριακό σύστημα. Συνέχισε να κινεί τη μηχανή που διαθέτει και έδινε την εντύπωση ότι ο ίδιος και η Δύση οδηγούνται σε μια επικίνδυνη σύγκρουση με αφορμή το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Θα υπάρξει άραγε μια τέτοια σύγκρουση ή οι ηγέτες θα καταλήξουν σε κάποια συμφωνία της τελευταίας στιγμής; Συνήθως οι οδηγοί σταματούν εγκαίρως και αποφεύγουν τις συγκρούσεις, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες. Σύμφωνα με τον καθηγητή διεθνών σχέσεων του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης, κ. Καχάν Μπαρζεγκάρ, οι Ιρανοί πολίτες πιστεύουν ότι η χώρα τους βρίσκεται στο κατώφλι μιας κρίσης, αλλά ότι στο τέλος η κυβερνησή τους θα βρει κάποια λύση. «Είναι πολιτισμικό μας χαρακτηριστικό να περιμένουμε για μια λύση μέχρι την τελευταία στιγμή», υποστηρίζει ο κ. Μπαρζεγκάρ.
Πάντως ο απρόβλεπτος παράγοντας σε αυτό το παιχνίδι παρακινδυνευμένης πολιτικής είναι ο ίδιος ο κ. Αχμεντινετζάντ, ο οποίος συνεχίζει να προκαλεί δηλώνοντας ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών αποτελεί ένα απαρχαιωμένο υπόλειμμα της μεταπολεμικής εποχής που θα έπρεπε να καταργηθεί. Επιπλέον, ο πρόεδρος του Ιράν υποστηρίζει ότι κανείς δεν μπορεί να διακόψει το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας του και προκαλεί τον πρόεδρο Μπους σε μια τηλεοπτική μονομαχία, στην οποία θεωρεί ότι θα αναδειχτεί νικητής. Παρακολουθώντας από κοντά τη συνέντεξη Τύπου του κ. Αχμεντινετζάντ κατάλαβα ότι πρόκειται για έναν χαρισματικό πολιτικό. Εμφανίστηκε στην κατάμεστη από δημοσιογράφους αίθουσα σαν απόλυτος κυρίαρχος, απαντούσε στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων με άνεση και απέφυγε με επιδεξιότητα όσες αφορούσαν την οικονομία του Ιράν. Μιλούσε ήρεμα χωρίς να καταφύγει στα συνηθισμένα σχόλιά του κατά του Ισραήλ. Η εντύπωση που αποκόμισα μετά το τέλος της συνεντευξής του είναι ότι πρόκειται για έναν πολιτικό που μπορεί να φαίνεται αναιδής και εκκεντρικός, αλλά δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί από τους αντιπάλους του.
Με αφορμή την τελική ημερομηνία (31 Αυγούστου) σχετικά με το θέμα της διακοπής του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης θα περίμενε κανείς η πόλη να είναι σε επιφυλακή, όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αντιθέτως, επικρατεί ηρεμία, ίσως γιατί οι περισσότεροι Ιρανοί πιστεύουν ότι η κρίση θα επιλυθεί με κάποιο τρόπο. Ωστόσο, το καθεστώς καταφεύγει σε προκλήσεις, καθώς η ημερομηνία που έχει θέσει ο οργανισμός Ηνωμένων Εθνών πλησιάζει, συνεχίζοντας τα πολεμικά του παιχνίδια στον Περσικό Κόλπο και γεμίζοντας τους δρόμους της Τεχεράνης με σημαίες της Χεζμπολάχ και εικόνες του ηγέτη της, Χασάν Νασράλα.
Πάντως, το πιο σημαντικό γεγονός είναι ότι πλέον κανείς δεν αντιτίθεται στο ενδεχόμενο της πραγματοποίησης διαλόγου ανάμεσα στο Ιράν και στις ΗΠΑ. Πριν από λίγους μήνες ένα τέτοιο θέμα αποτελούσε ταμπού, αλλά τώρα ο ίδιος ο πρόεδρος Αχμεντινετζάντ κάλεσε τον πρόεδρο Μπούς σε τηλεοπτικό διάλογο. Αν ο Ιρανός πρόεδρος υιοθετήσει τη συμπεριφορά των Ιρανών οδηγών θα προχωρήσει όσο πιο μακριά και όσο πιο γρήγορα μπορεί. Γι’ αυτό η συγκεκριμένη κρίση είναι τόσο επικίνδυνη, επειδή είναι εύκολο κανείς να μην υπολογίσει σωστά τις αποστάσεις και να προκαλέσει κάποια σύγκρουση όταν δεν γνωρίζει καλά τους οδικούς κανόνες.
(Καθημερινή, 31/8/06)