Του Κώστα Ιορδανίδη
Η συνάντηση της υπουργού Εξωτερικών κ. Ντόρας Μπακογιάννη με τον Τούρκο ομόλογό της κ. Αμπντουλάχ Γκιούλ, τη Δευτέρα, στο περιθώριο των εργασιών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ έχει, λόγω της συγκυρίας, ιδιαίτερη σημασία.
Η ώρα της αληθείας πλησιάζει καθώς αναμένεται η Έκθεση της Επιτροπής για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας και οι ενδείξεις δεν είναι ενθαρρυντικές για την Άγκυρα. Ο ισχυρότερος δελφίνος για την προεδρία της Γαλλίας, ο κ. Νικολά Σαρκοζί, με ένα ηχηρό μήνυμα προς την Άγκυρα, την περασμένη Παρασκευή, τόνισε ότι όσο η Τουρκία επιμένει να μην αντιλαμβάνεται ότι η Κοινότητα είναι ένα σύνολο 25 κρατών, θα πρέπει να διακοπούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της μουσουλμανικής αυτής χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στον αντίποδα των θέσεων του κ. Σαρκοζί κινείται η βρετανική κυβέρνηση που επιμένει ότι η Τουρκία δεν πρέπει να τεθεί εκτός ευρωπαϊκής τροχιάς και θεωρεί ολέθριο το ενδεχόμενο διακοπής, αναστολής ή παγώματος των συνομιλιών. Ο φόβος της Βρετανίας είναι ότι, σε περίπτωση κατά την οποία διακοπούν ή ανασταλούν οι συνομιλίες της Τουρκίας με την Ε.Ε., θα απαιτηθεί εκ νέου ομοφωνία για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων.
Με δύο λόγια, η βρετανική κυβέρνηση θεωρεί –και ορθώς– ότι η ηγεσία της Ενώσεως θα είναι σαφώς απρόθυμη πλέον να ενσωματώσει την Τουρκία στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και το μόνο θέμα που μπορεί να τεθεί είναι κάποιας μορφής «ειδική σχέση» με την Άγκυρα.
Η κ. Μπακογιάννη είναι σαφώς υπέρ της αμερικανοβρετανικής προσεγγίσεως που υποστηρίζεται και από άλλες χώρες της Ενώσεως, όχι όμως από την κυρίως ατμομηχανή της Κοινότητος, τη Γαλλία και τη Γερμανία.
Στη διάρκεια της διακυβερνήσεως της χώρας από τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, η Ελλάς, κινούμενη ετεροχρονισμένα εν σχέσει με την κεντρική τάση της Ευρώπης, παρεμπόδιζε την προσέγγιση της Τουρκίας με την Ένωση. Σήμερα, η κ. Μπακογιάννη κινείται ετεροχρονισμένα ως προς την κυρίαρχη τάση που επικρατεί στην Κεντρική Ευρώπη εν σχέσει με την προσχώρηση της Τουρκίας στην Κοινότητα.
Το δυσάρεστο είναι ότι κατά την περίοδο της διακυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ υπήρχε σύμπλευση απόλυτη Αθηνών - Λευκωσίας, εν αντιθέσει με την απόσταση που χωρίζει την κ. Μπακογιάννη από τον Κύπριο πρόεδρο κ. Τάσσο Παπαδόπουλο. Γι’ αυτόν τον λόγο τα όσα ειπωθούν κατ’ ιδίαν κατά τη συνάντηση της κ. Μπακογιάννη με τον κ. Γκιούλ –αλλά και δημοσίως– έχουν ιδιαιτέρα σημασία.
(Καθημερινή, 14/09/06)