Στο εξαιρετικό άρθρο που είχε γράψει στην "Εστία" για το Σύνταγμα ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης, λίγες ημέρες μετά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος (24 Απριλίου 2001), μεταξύ άλλων ετόνιζε:
"Ακόμη, το νέο Σύνταγμα εξακολουθεί να μην μνημονεύει πουθενά την λέξη "ανταγωνισμός". Έτσι, όλες οι σχετικές έννοιες επί των οποίων στηρίζεται ολόκληρη η οικονομική μας λειτουργία εισάγονται από το Κοινοτικό Δίκαιο και τις συνθήκες οι οποίες υπερισχύουν και του ιδίου του Συντάγματός μας".
Ελάχιστες εξαιρέσεις
Λίγοι έδωσαν τότε σημασία στην παρατήρηση εκείνη. Μεταγενέστερα, ο κ. Στέφανος Μάνος απεκάλυψε ότι ενώ το δικό μας Σύνταγμα δεν αναφέρει ούτε μία φορά την λέξη "ανταγωνισμός", στο κείμενο της Συνταγματικής Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενώσεως η λέξις αυτή αναφέρεται 37 φορές! Κάτι που δείχνει πόσο λίγο μας ενδιαφέρει αυτό που στην Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρείται η πεμπτουσία της λειτουργίας της οικονομίας.
Ο λόγος για τον οποίο στην Ελλάδα δεν υπάρχει συνταγματική κατοχύρωσις του ανταγωνισμού είναι προφανής:
- Οι Έλληνες πολιτικοί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι κατά βάθος πολέμιοι του ανταγωνισμού. Και τούτο διότι θέλουν να παρεμβαίνουν στην λειτουργία της αγοράς. Δεν εννοούν να χάσουν την ισχύ αυτή, αφού αποτελεί βασική παράμετρο για την δημιουργία πελατειακών σχέσεων.
Ο κύριος τρόπος με τον οποίο παρεμβαίνουν οι πολιτικοί στην λειτουργία της αγοράς, είναι οι αμέτρητες νομοθετικές ρυθμίσεις και διατάξεις που δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο, παρά τις πελατειακές τους σχέσεις. Οι περισσότερες ρυθμίσεις είναι προστατευτικού χαρακτήρος και νοθεύουν τον ανταγωνισμό.
- Στην περίπτωση του νωπού γάλακτος λ.χ., έχει τεθή ως όριο διατηρήσεώς του οι 5 ημέρες. Άραγε γιατί πρέπει το όριο αυτό να τίθεται από το κράτος; Αν ο παραγωγός, η γαλακτοβιομηχανία ή ο εισαγωγέας γάλακτος εγγυάται ότι το προϊόν του έχει διάρκεια 6 ή 7 ημέρες, με ποια κριτήρια έρχεται το κράτος και ορίζει 5 ημέρες;
Εδώ έγκειται η παρέμβασις, η νόθευσις του ανταγωνισμού και εν τέλει οι πελατειακές σχέσεις. Σήμερα όλοι παραδέχονται ότι η ρύθμισις αυτή, που δεν ισχύει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έχει γίνει για να προστατευθούν οι Έλληνες αγελαδοτρόφοι. Προδήλως διότι οι πολιτικοί (κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι) προσβλέπουν στην ψήφο τους.
Παντού προστατευτισμός
Τα παραδείγματα αυτού του είδους δεν έχουν αρχή και τέλος. Σχεδόν τα πάντα στην Ελλάδα έχουν ρυθμισθή με γνώμονα τις πελατειακές ανάγκες των πολιτικών. Και επειδή παντού υπάρχουν μικρά ή μεγάλα συμφέροντα προς εξυπηρέτησιν, δεν έχει αφεθή αγορά που να λειτουργή ελεύθερα. Ακόμη και κλειστά επαγγέλματα υπάρχουν, όπου είναι αδύνατη η είσοδος οιουδήποτε χωρίς την έγκριση της εκάστοτε συντεχνίας.
Αυτά ακριβώς θα έπρεπε να αποτρέπη το Σύνταγμα μας. Να ορίζη ότι δεν μπορεί να παρεμποδίζεται η δραστηριοποίησις των πολιτών σε επαγγέλματα και αγορές, ώστε να υπάρχη παντού υγιής ανταγωνισμός. Όμως η νομοθεσία μας βρίθει με αντίθετες διατάξεις. Παντού τίθενται απίστευτες προϋποθέσεις και περιορισμοί, που όχι μόνον δεν προάγουν τον ελεύθερο ανταγωνισμό, αλλά κατά βάθος τον τορπιλλίζουν.
Σήμερα λοιπόν, σύσσωμο το πολιτικό μας σύστημα παριστάνει ότι κόπτεται για τον ανταγωνισμό. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ το οποίο διέλυσε την ελεύθερη αγορά, της Νέας Δημοκρατίας που κατά βάθος είναι κρατιστές, ακόμη και του Συνασπισμού και του ΚΚΕ, εμφανίζονται υποκριτικώτατα ως υπέρμαχοι του ανταγωνισμού. Ενώ για την μη λειτουργία του ευθύνονται πρωτίστως οι ίδιοι.
- Αυτοί είναι οι πολέμιοι του ανταγωνισμού. Απόδειξις είναι το προαναφερθέν απόσπασμα του άρθρου του κ. Μητσοτάκη.
(ΕΣΤΙΑ, 29/09/2006)