Του Κώστα Ιορδανίδη
Εδώ και έναν χρόνο οι πολίτες της Ευρώπης έχουν εκφράσει σαφώς την αντίθεσή τους στην προοπτική ενσωματώσεως της Τουρκίας στην Κοινότητα. Ή αυτό εν πάση περιπτώσει δείχνουν κατ’ επανάληψη όλες οι δημοσκοπήσεις. Προ ολίγων ημερών, η τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ» δημοσίευσε έρευνα της κοινής γνώμης, καταγράφουσα ότι το ποσοστό των Τούρκων πολιτών που είναι υπέρ της εντάξεως της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση μειώθηκε σε ένα χρόνο κατά το ήμισυ (από 67,5% σε 32,2%).
Κατά συνέπεια στο επίπεδο των πολιτών, που θεωρητικώς έχουν τον λόγο ως προς το μέλλον της πορείας των κρατών στα οποία ανήκουν, το θέμα της εντάξεως της Τουρκίας στην Ε.Ε. έχει κλείσει οριστικά, με τρόπο απολύτως συναινετικό και με τη σύμφωνο γνώμη όλων των μερών. Εν ολίγοις η μουσουλμανική αυτή χώρα δεν επιθυμεί και δεν δύναται να ενσωματωθεί στην Ευρώπη και το μόνον που θα πρέπει να συζητηθεί πλέον είναι η μορφή της ειδικής σχέσεως της Τουρκίας με την Ε.Ε.
Το απλό αυτό συμπέρασμα δεν είναι διατεθειμένο να αποδεχθεί το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα και η ελληνική πολιτική ηγεσία, που έξι εβδομάδες πριν από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελλών, αγωνιά περί των συνεπειών αναστολής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Άγκυρας με την Κοινότητα, επειδή η τουρκική κυβέρνηση αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της έναντι της Ε.Ε.
Το άκρως ενοχλητικό στην όλη υπόθεση είναι ότι οι πάσης φύσεως πολιτικοί ηγέτες θεωρούν ότι νομιμοποιούνται να ενεργούν σε αντίθεση με το αίσθημα και την αντίληψη των πολιτών που τους αναδεικνύουν στην εξουσία στο πλαίσιο ενός αντιπροσωπευτικού πολιτικού συστήματος, διότι υποτίθεται ότι γνωρίζουν αυτό που αγνοεί ο «όχλος» στη συντριπτική του πλειοψηφία.
Επί της ουσίας, το ενδεχόμενο εντάξεως της Τουρκίας στην Ε.Ε., που πιθανότατα θα υπονομεύσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, εξελίσσεται σε μια θεωρητική σχοινοβασία των Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών που δεν επιθυμούν να ενεργήσουν συμφώνως προς την κυρίαρχη τάση της νομιμοποιητικής τους βάσεως, δηλαδή τους ψηφοφόρους τους.
Μία στρατιά υψηλοφρόνων αναλυτών –ανακυκλωθέντες κομμουνιστές στην πλειοψηφία τους εν Ελλάδι– θα επιχειρηματολογήσουν υπέρ της εντάξεως της Τουρκίας, στηλιτεύοντες τους διαφωνούντες ως αναχρονιστές και «υπερπατριώτες», με άλλα λόγια ως άτομα περίπου εκτός τόπου και χρόνου.
Παράλληλα, κάποιοι εξ επαγγέλματος αρμόδιοι έχουν ήδη διατυπώσει την εκτίμηση ότι η Τουρκία του κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν μπορεί να ικανοποιήσει τα απαιτούμενα από την Ε.Ε. και ότι συνεπώς θα πρέπει να επιδειχθεί ανοχή για ένα χρονικό διάστημα. Και όλα αυτά αν και Τούρκοι και πολίτες της Ε.Ε. στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν επιθυμούν τη συγχώνευση των αλλοτρίων.
(Καθημερινή, 26/10/06)