Του Β.Ι. Κοραχάη
Ωριμάζει στην σκέψη του Πρωθυπουργού να κάνει σοβαρές αλλαγές. Επί τέλους! Διότι, όπως πάνε τα πράγματα, η χώρα θα βυθισθεί αργά ή γρήγορα σε περιπέτεια, εφ’ όσον ουδείς αντιδρά σε όσα γίνονται. Πρώτα απ’ όλα δεν αντιδρά η Κυβέρνηση, που έχει το πάνω χέρι στη διαχείριση της εξουσίας. Η μεγάλη ευθύνη που την βαρύνει είναι ότι δεν κινεί τον νόμο έναντι της ασυδοσίας. Και δεν κάνει χρήση της δυνάμεώς της. Και της λαϊκής εντολής.
Με τις καταλήψεις των σχολείων και αφού επί έξι εβδομάδες οι δάσκαλοι κυριολεκτικά οργίασαν στους δρόμους, η Παιδεία εξαρθρώθηκε τελείως. Μαθητές και μαθήτριες επιδίδονται επί μέρες σε καταστροφές, λεηλασίες και πυρπολήσεις σχολικών αιθουσών. Ανεμπόδιστοι, ασύδοτοι, θρασείς και προκλητικοί. Και αντί οι Εισαγγελείς –με παραγγελία της Κυβερνήσεως– να συλλάβουν αμέσως τους ταραξίες και να τους οδηγήσουν στον Κορυδαλλό, στους δε γονείς και κηδεμόνες να επιδικάσουν το κόστος των ζημιών που προκάλεσαν τα ...βλαστάρια τους στη δημόσια περιουσία, αφήκαν τα έκτροπα να εξελίσσονται.
Επακολούθησαν καταλήψεις αιθουσών Ανωτάτων Σχολών. Ταυτοχρόνως άλλες ομάδες εργαζομένων –οι εργάτες μετάλλου- αποπειρώντο να καταλάβουν το υπουργείο Αναπτύξεως με καδρόνια και λοστούς. Και επειδή δεν έπρεπε να υστερήσουν, οι «χούλιγκανς» των γηπέδων άρχισαν να προκαλούν και αυτοί αιματηρά επεισόδια. Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι πρόκειται για έκρυθμη και άκρως επικίνδυνη κατάσταση, εάν δεν είχε εθιστεί ο κόσμος σε παρόμοια γεγονότα που όμως διασύρουν και διαπομπεύουν την Ελλάδα.
Το ερώτημα είναι: Γιατί κωφεύει η Κυβέρνηση σ’ αυτήν την απαράδεκτη ασυδοσία, η οποία παραλύει τη λειτουργία του Κράτους και παρεμποδίζει το μεταρρυθμιστικό έργο που εξήγγειλε ο Καραμανλής; Και που εν τέλει βάζει φρένο στην προσπάθεια για την ανάπτυξη του τόπου. Ποιούς φοβάται;
Στη διάρκεια των 2,5 ετών διαχειρίσεως της εξουσίας από την παρούσα Κυβέρνηση, έχουν σημειωθεί ...σπουδαία «ρεκόρ». Έχουν γίνει αίφνης 750 διαδηλώσεις ποικίλης μορφής, ακόμη και για την κατάργηση των εθνικών παρελάσεων. Ήτοι από μία διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας κάθε μέρα με πολύωρες διακοπές της κυκλοφορίας και αυθαίρετη κατάληψη του καταστρώματος των μεγάλων οδικών αρτηριών. Από αυτές περίπου οι μισές είχαν επεισοδιακό χαρακτήρα, καταστροφές δημοσίων κτιρίων, καταστημάτων και εμπρησμούς αυτοκινήτων.
Δηλαδή, έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα βαρύ κλίμα ασυδοσίας και αυθαιρεσίας, με παράπλευρες συνέπειες και στην Οικονομία. Όλα τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένης της Ν.Δ., έχουν απροσχημάτιστα συνθηκολογήσει με τον λαϊκισμό και όλοι συναλλάσσονται με την τηλεοπτική χυδαιότητα. Ο πολιτικός κόσμος συνωστίζεται στα «παράθυρα» προκειμένου να εξασφαλίσει την προβολή του, αδιαφορώντας για τον ευτελισμό και τη γελοιοποίηση. Άλλωστε ελέχθη -εν είδει αυτοσαρκασμού- από υπουργό ότι: «είμαστε όλοι καραγκιόζηδες». Αν είναι δυνατόν!
Δεν είναι ο νωχελής και αδιάφορος τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται κυβερνητικά στελέχη και παράγοντες του κρατικού μηχανισμού απέναντι στα φαινόμενα κακοδιοικήσεως και σήψεως. Είναι μάλλον περίεργη και χαλαρή η εποπτεία που ασκείται άνωθεν. Πού είναι η «ταπεινότητα και σεμνότητα» που αξίωνε από τα μέλη του Υπουργικού του Συμβουλίου και τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού ο Πρωθυπουργός; Και δεν υπήρξε καμμία απολύτως κύρωση. Αδιαφορία πλήρης. Έτσι αποθρασύνθηκαν οι πάντες. Το έρριξαν ακόμη και στις «ζεϊμπεκιές» και σε άλλα παρόμοια. Μάλιστα δε από τηλεοράσεως.
Αλλά ο «εμπρησμός» ολοκληρώνεται από τα λεγόμενα «κανάλια». Αυτά υποκινούν την κοινωνική εξαχρείωση για εμπορικούς λόγους. Εξάπτουν και παραπληροφορούν το κοινό. Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις σοβαρών εκπομπών. Βρίθουν τα τηλεοπτικά προγράμματα από «τουρκοαμανέδες» και «τσιφτετέλια». Με αυτά τρέφουν και με αυτά «διδάσκουν» τον Ελληνικό Λαό χωρίς μέτρο και χωρίς ντροπή. Έχει «τραβήξει» κανενός το αυτί μέχρι τώρα ο Πρωθυπουργός; Όχι.
Υπό αυτές τις συνθήκες ήταν αδύνατον να αφήσει ο Καραμανλής έρμαιο την Κυβέρνηση να πάει σε εκλογές. Η συνεχής και κακόπιστη υπονόμευση που υφίσταται από τα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως και από την άλλη πλευρά η αδεξιότητα και τα βαρειά λάθη ορισμένων στελεχών του, τον υποχρεώνουν να πάει σε σημαντικές αλλαγές σε πολλούς τομείς του κρατικού μηχανισμού. Με άλλα λόγια: Σκέπτεται να «σφίξει τα λουριά» γενικώς. Είναι η μόνη «στρατηγική» που όπως φαίνεται θα έχει αποτελέσματα πριν πάει στην τελική εκλογική αναμέτρηση. Ίδωμεν...
(Εστία, 2/11/06)