Του Β. Α. Κόκκινου
Στις περισσότερες εκπομπές των ΜΜΕ αμέσως ή εμμέσως βάλλονται και ευτελίζονται όλες οι θεμελιώδες αξίες και παραδόσεις του ελληνικού λαού. Η οικογένεια, η θρησκεία, η πατρίδα, ο σεβασμός των μεγαλυτέρων και η προσήλωση προς την εργασία, έχουν γίνει έννοιες ρετρό, που είναι στο στόχαστρο των προπαγανδιστών και των ανερματίστων εξτρεμιστών με τους οποίους αυτοί πλαισιώνονται.
Αντιθέτως το έγκλημα και η παρανομία αντιμετωπίζονται με συμπάθεια και κατανόηση. Αναζητείται πάντοτε η υπαιτιότητα του θύματος και η ηθική κάλυψη των εγκληματιών και αδικοπραγούντων, οι οποίοι σχεδόν ηρωοποιούνται. Προβάλλεται το κακό και αποσιωπάται το καλό. Για όσους δε πράττουν το τελευταίο, υπάρχει πάντοτε η αμφισβήτηση και η προθυμία διαβολής των προθέσεών τους.
Τα Δημοτικά Σχολεία και τα Γυμνάσια έπαυσαν να σμιλεύουν χαρακτήρες εντίμων, ακεραίων και υποδειγματικών Ελλήνων πολιτών. Σχεδόν εγκατέλειψαν το παιδαγωγικό τους έργο. Αρκούνται μόνο στη ατελή μετάδοση περιορισμένων ή κακής ποιότητας γνώσεων. Οι αρχές της κλασσικής παιδείας έχουν εξοστρακιστεί. Οι όχι ολίγοι αριστερίζοντες εκπαιδευτικοί μας είναι οι πρώτοι δολοφόνοι του Ομήρου. Περιφρονούν την διαχρονική παιδαγωγική αξία της διδασκαλίας των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων.
Η έλλειψη σεβασμού των μαθητών προς τους μεγαλυτέρους, οι βιασμοί, οι απειλές και οι εκβιασμοί, δια κινητών τηλεφώνων, τα ναρκωτικά, οι κλοπές, οι υβριστικές συμπεριφορές και οι τελευταίες καταλήψεις είναι προϊόντα της κακής διαπαιδαγωγήσεως των νέων μας. Οι γονείς που άλλοτε προέτρεπαν τους διδασκάλους να είναι αυστηροί στα άτακτα και ατίθασα παιδιά τους, σήμερα τους επιτιμούν, αν τολμήσουν να τα επιπλήξουν.
Οι κυβερνώντες ενώπιον του μοναδικού στο κόσμο φαινομένου της καταλήψεως από μαθητές 1006 σχολικών κτιρίων κατορθώνουν να κοιμούνται ήσυχοι. Αναμασούν φράσεις κλισέ της τυποποιημένης γλώσσας τους. Και ενδιαφέρονται μόνον για το πώς θα επανεκλεγούν. Αντί να θεσπίσουν τα αναγκαία μέτρα, σε μία μόνο νύκτα, δεν τολμούν να προωθήσουν ούτε τα στοιχειώδη νομοθετήματα, όπως αυτό της παιδείας, τη συζήτηση και ψήφιση του οποίου ο κ. Πρωθυπουργός ανέβαλε για τον … Ιούνιο του 2007! Έως τότε πιθανολογείται ότι θα εξακολουθήσουν οι αντιδράσεις όσων δεν συμφωνούν.
Λησμονείται ότι ο λαός τους εξέλεξε για να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους και όχι να αναζητούν μονίμως ισορροπίες και στηρίγματα στους αντιεξουσιαστές. Τι θα συνέβαινε αν το άνω νομοσχέδιο είχε ψηφισθεί σε τρεις ημέρες; Το πολύ πολύ να είχαν γίνει κάποιες από τις διαδηλώσεις που επακολούθησαν. Αλλά το θέμα θα είχε λήξει και η παιδεία θα είχε ωφεληθεί. Με την ατολμία, την αναποφασιστικότητα και την απάθεια η αναταραχή θα συνεχίζεται.
Δια της αναζητήσεως των πορισμάτων επισφαλών δημοσκοπήσεων εχάσαμε το τραίνο της προόδου. Υπολειπόμεθα των περισσοτέρων ευρωπαϊκών χωρών. Δεν παραδειγματισθήκαμε από αυτές που επέτυχαν άλματα. Ούτε αποκτήσαμε προοδευτικά προγράμματα και οράματα. Η προσπάθεια καλύψεως της ελλείψεως τούτων με εύκολα και κούφια λόγια απογοητεύει και τους πλέον αισιόδοξους. Τα προβλήματα αντιμετωπίζονται χωρίς σχέδιο και περιστασιακώς.
Το τελευταίο τραγικό συμβάν σε ξενοδοχείο της Κέρκυρας δεν αντιμετωπίσθηκε με τη δέουσα σοβαρότητα. Γιατί ήταν επιβεβλημένη η άμεση διακοπή της λειτουργίας του ξενοδοχείου σε απάντηση των δυσμενεστάτων για την Ελλάδα σχολίων του αγγλικού τύπου. Και στο ρωμαϊκό δίκαιο οι «πανδοχείς» είχαν ηυξημένη ευθύνη. Μεγαλυτέρα επομένως πρέπει να έχουν οι υπεύθυνοι των συγχρόνων ξενοδοχείων.
Δικαιώνονται και επιβραβεύονται οι κακόπιστοι οφειλέτες και οι καταπατητές δημοσίων εκτάσεων. Ο νομοταγής πολίτης για να αποκτήσει ένα ακίνητο πληρώνει το αγοραίο τίμημα, που είναι ανώτερο της αντικειμενικής αξίας και φόρο μεταβιβάσεως. Οι καταληψίες θα αποκτήσουν ωραιότατα ακίνητα του Δημοσίου με την πληρωμή μόνο μικρού μέρους της αντικειμενικής αξίας τους χωρίς φόρο μεταβιβάσεως. Αυτό θα πει σύγχρονη λογική!
Οι «ενεργοί πολίτες» αδιαφορούν για τους παραλογισμούς των κυβερνώντων. Ενοχλούνται μόνο από τις παρελάσεις στις εθνικές εορτές. Όταν όμως συμβεί μια εθνική ταπείνωση, όπως εκείνη των Ιμίων, πρώτοι αυτοί θα την καταγγείλουν. Αλλά εθνική αξιοπρέπεια χωρίς εθνικό φρόνημα και εθνικές εκδηλώσεις δεν μπορεί να υπάρξει.
Κοινή πλέον η διαπίστωση, ότι η Ελλάδα έγινε πράγματι ένα «απέραντο φρενοκομείο». Το νεώτερο είναι ότι το διευθύνουν στερούμενοι ακοής και οράσεως!
(Εστία, 3/11/06)