Του Κωστή Χατζηδάκη, Ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας
Στην πατρίδα μας δεν ασχολούμαστε πολύ με τα ευρωπαϊκά θέματα αν και η Ε.Ε. επηρεάζει σημαντικά την καθημερινότητά μας. Παρατηρείται, όμως, παράλληλα η τάση πολλών παραγόντων του δημοσίου βίου να μιλούν για θέματα τα οποία δε γνωρίζουν. Έτσι, όταν προκύπτει ένα ζήτημα που σχετίζεται με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και με το οποίο -κατ' εξαίρεσιν- ασχολούμαστε, του δίνουμε διαστάσεις που υπάρχουν μόνο στη φαντασία μας! Η παρουσίαση δύο κρίσιμων θεμάτων, του διαβόητου "65ωρου", αλλά και της λεγόμενης Οδηγίας Μπόλκεσταϊν, είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Και στις δύο περιπτώσεις η ευρω-άγνοια οδήγησε στην κατασκευή ενός τεχνητού στόχου που βαφτίστηκε "Ευρωπαϊκή Ένωση" και τον οποίον στη συνέχεια πυροβολούσαμε.
Για το χρόνο εργασίας, το ζητούμενο ήταν η δημιουργία ίσων όρων ανταγωνισμού. Σήμερα οι Βρετανοί έχουν τη δυνατότητα για ανώτατο εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας 65 ώρες με υποχρέωση φυσικά να δοθεί πίσω στους εργαζομένους ο υπερβάλλων χρόνος εργασίας σε ρεπό κλπ. Στις άλλες χώρες το ανώτατο όριο είναι 48 ώρες την εβδομάδα. Ενώ λοιπόν στο Συμβούλιο Υπουργών διεξάγονταν διαπραγματεύσεις για το πώς θα πειστούν να εγκαταλείψουν οι Βρετανοί το σύστημα και το ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα υιοθετώντας το μοντέλο των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, εμείς ξεσηκωνόμασταν κατά της Ευρώπης που θέλει να καταπατήσει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ακούστηκαν απόψεις ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσπαθεί να επιβάλει -και μάλιστα ως γενικευμένο κανόνα- 65 ώρες εργασίας στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της Ε.Ε., χωρίς καν να αναλογιστεί κανείς ότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε κοινωνική επανάσταση που θα οδηγούσε σε πτώση όλες τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις!
Αντίστοιχα, η Οδηγία για τις Υπηρεσίες (γνωστή παλιότερα ως Οδηγία Μπόλκεσταϊν) που έχει σκοπό τη διευκόλυνση των επενδύσεων με την άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων για την πραγματοποίησή τους αντιμετωπίστηκε με φοβερή καχυποψία. Ακόμα και τη στιγμή που η Συνομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων τασσόταν υπέρ του συγκεκριμένου κειμένου θεωρώντας το επιτυχία για τους εργαζομένους, εμείς κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου. Τόσο η ευνοϊκή στάση των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, που διαπίστωσαν ότι με τις τροποποιήσεις που έγιναν δεν πρόκειται να θιγούν καθόλου τα δικαιώματα των εργαζομένων, όσο και η μελέτη του ΟΟΣΑ που προβλέπει τη δημιουργία 2,5 εκ. νέων θέσεων εργασίας, σχεδόν αγνοήθηκαν. Ορδές Πολωνών και Βουλγάρων υδραυλικών κατέφθαναν στην Ελλάδα για να «πουλήσουν» φτηνά τις υπηρεσίες τους, τη στιγμή που διασφαλίζονται ελληνικοί μισθοί στους Ευρωπαίους εργαζόμενους εν Ελλάδι και επομένως οι επιχειρήσεις που θα επενδύσουν δεν έχουν κίνητρα εισαγωγής εργαζομένων!
Η θλιβερή πτυχή αυτής της υπόθεσης είναι πως τα αστεία αυτά σχόλια ακούστηκαν ορισμένες φορές από, θεωρητικά τουλάχιστον, υποστηρικτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επειδή ίσως ο φόβος προσφέρει δημοσιότητα και ακροαματικότητα, αρκετοί αναλυτές του ποδαριού παρουσιάστηκαν να σπέρνουν φόβο και να δημιουργούν σύγχυση αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Περιττό να σημειώσουμε πως η κάλυψη και ο σχολιασμός των δύο αυτών ζητημάτων ήταν σε πλήρη αναντιστοιχία με τις άλλες χώρες της ΕΕ, όπου ακόμα και οι ευρω-σκεπτικιστές θεωρούν σκόπιμο να γνωρίζουν πρώτα το θέμα για το οποίο κριτικάρουν την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση παίζει ρόλο στη ζωή μας και στην καθημερινότητά μας. Ασφαλώς δεν είναι παράδεισος, αλλά δεν έχει σχέση και με την εικόνα της κολάσεως που ορισμένοι προσπαθούν να της δώσουν τελευταία. Πολύ περισσότερο μάλιστα καθώς αυτή η εικονογράφηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν βασίζεται σε πραγματικά στοιχεία, αλλά σε ελλιπή ενημέρωση ή απόλυτη άγνοια. Αν συνεχίσουμε έτσι, ο διάλογος για την Ευρώπη θα καταντήσει να είναι σουρεαλιστικός.
Είμαστε 25 χρόνια τώρα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν οι Τσέχοι ή οι Πολωνοί δε γνωρίζουν πώς λειτουργεί το σύστημα, είναι δικαιολογημένοι. Εμείς όμως όχι. Όποια θέση κι αν έχουν για την ΕΕ συνολικά ή για επιμέρους επιλογές της, πρέπει να γνωρίζουμε πρώτα απ' όλα την ουσία των θεμάτων που συζητούνται. Η επιδρομή την ευρω-άγνοιας δεν είναι απλά ενοχλητική. Μπορεί να καταστεί επικίνδυνη για την υποστήριξη των συμφερόντων της Ελλάδας στην Ε.Ε.
(Εστία, 1/12/06)