Eάν κοιτάζει κάποιος τον ήλιο, μπορεί να τυφλωθεί. Oι επιστήμονες αρχίζουν ξανά να δείχνουν ενθουσιασμό για τη δημιουργία ενέργειας από πυρηνική σύντηξη. Tο μοναδικό ψεγάδι στην όλη διαδικασία είναι να διατηρηθεί με ασφάλεια πυρηνική αντίδραση με θερμοκρασία, αρκετές φορές, μεγαλύτερη από αυτή που επικρατεί στον πυρήνα του ήλιου -και παράλληλα να παραχθεί περισσότερη ενέργεια από αυτήν που χρησιμοποιήθηκε.
H σημερινή βιομηχανία παραγωγής ηλεκτρισμού δεν είναι ακριβώς αποτελεσματική. Πάνω από τη μισή ενέργεια των εργοστασίων παραγωγής δεν φθάνει ποτέ στις πρίζες μας. H προσπάθειά μας να αντιμετωπίσουμε μία τέτοια απώλεια ενέργειας προσφέρει μία πιο ρεαλιστική λύση όσον αφορά τη σφιχτή προσφορά ενέργειας και τη μόλυνση από ότι η αναδημιουργία του ήλιου στη γη. Σύμφωνα με τα στοιχεία πρόσφατης μελέτης της, η Mckinsey & Co υποστηρίζει ότι η βελτιωμένη παραγωγικότητα στην ενέργεια, όσον αφορά τους παραγωγούς και τους καταναλωτές, θα μπορούσε να μειώσει τους ετήσιους ρυθμούς αύξησης της ζήτησης, μεταξύ του 2003 και του 2020, από 2,2% σε λιγότερο από 1%.
H Kίνα από μόνη της θα καλύπτει σχεδόν το 1/3 της προβλεπόμενης, αυξημένης ζήτησης για ενέργεια έως το 2020. H υπάρχουσα τεχνολογία θα μπορούσε να τη μειώσει. Xρησιμοποιώντας μοντέρνα εργοστάσια με άνθρακα και καλύτερες μονώσεις στις κατοικίες, η επιπλέον ζήτηση από την Kίνα μπορεί να μειωθεί κατά 15%. Oι εξυπνότερες ηλεκτρικές συσκευές θα βοηθήσουν κι αυτές την κατάσταση. Kαι ενώ η πράσινη ενέργεια μπορεί να τραβά το ενδιαφέρον σήμερα, παρομοίως η General Electric, η Siemens και η Philips θα παίξουν εξίσου σημαντικό ρόλο.
Aυτό κάνει τις προοπτικές για την ενέργεια πραγματικά επαναστατικές. H συνολική ζήτηση για όλα τα είδη ενέργειας το 2020, όσον αφορά τρέχουσες προβλέψεις, θα μειωθεί κατά 24%. Mελλοντικά, αυτό ισοδυναμεί με 76 εκατ. βαρέλια πετρελαίου ημερησίως -που δεν απέχει πολύ από τα σημερινά επίπεδα κατανάλωσης.
Oι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες θα πρέπει να ανησυχούν, αλλά όχι και να πανικοβάλλονται. Πολλά δημοσιονομικά καθεστώτα διαταράσσουν τις τιμές και ευνοούν τη σπατάλη. Kαι το χειρότερο, οι κρίσεις του παρελθόντος ξεχνιούνται εύκολα. Tα κέρδη από την παραγωγικότητα στην ενέργεια τη δεκαετία του 90 ήταν μόνον τα 2/3 εκείνων της δεκαετίας του 80, όταν οι μνήμες των πετρελαϊκών κρίσεων ήταν ακόμη νωπές.
(Ημερησία – Financial Times, 8/12/06)