Του Β.Ι. Κοραχάη
Αρχίζει ο κόσμος να έχει πολλά ερωτηματικά. Αν το επίπεδο ασφαλείας στην χώρα μας είναι χαμηλότερο του Ιράκ. Και έχει δίκιο. Διότι ο πολίτης πλέον δεν αισθάνεται σίγουρος αν θα πάει ή όχι στη δουλειά του ή αν θα «εγκλωβιστεί» στους δρόμους τρεις και τέσσερεις ώρες, ώσπου να έλθει το κέφι των συνδικαλιστών και των ομοίων τους να διακόψουν την πορεία τους. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Τα επεισόδια κακουργηματικού χαρακτήρα που έχουν όμως πολιτικά ελατήρια μεν αλλά στρέφονται ευθέως κατά της ζωής των Ελλήνων. Και επί πλέον θίγουν και παραβιάζουν βασικούς συνταγματικούς κανόνες.
Αν αυτό συμβαίνει έχουμε κατάργηση της λειτουργίας της Δημοκρατίας. Και πρέπει να το σκεφθούν σοβαρά όχι μόνον ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως, αλλά ο Πρωθυπουργός, ολόκληρη η Κυβέρνηση και τα κόμματα της Αντιπολιτεύσεως. Θα αφήσουν τα πράγματα να εξελίσσονται έτσι, ώσπου να βγεί ο κόσμος στους δρόμους να υπερασπισθεί μόνος τον εαυτό του, κάνοντας χρήση του δικαιώματος αυτοάμυνας που έχει;
Τί άλλο του απομένει; Διότι καθημερινώς ληστεύονται δεκάδες τράπεζες, γίνονται καταλείψεις δημοσίων κτιρίων, σχολείων, πυρπολούνται αστυνομικά τμήματα από τα οποία πανικόβλητοι φεύγουν οι αστυνομικοί δερόμενοι και αφοπλιζόμενοι από τους αναρχικούς. Και ουδείς κινείται. Απλώς βγαίνουν μερικοί άνδρες των ειδικών δυνάμεων καταδιώκουν τα «παληόπαιδα» τα «ατίθασα» συλλαμβάνουν μερικούς από αυτούς, τους οποίους όμως αφήνουν ελεύθερους μετά μερικές ώρες. Οι εισαγγελείς και τα δικαστήρια πράττουν το ίδιο. Επομένως επικρατεί πλήρης ασυδοσία. Το κράτος έχει χάσει τον έλεγχο των πάντων. Αφού ο υβριζόμενος συνεχώς από την Αριστερά, υπουργός Δημοσίας Τάξεως αναγκάσθηκε να δηλώσει απογοητευμένος: «Τί θέλετε να κάνω; Να σηκωθώ να φύγω;».
Όμως δραματικού ενδιαφέροντος είναι μία ακόμη δήλωση του ιδίου ότι μπορεί «να φυλάξει χίλιους στόχους» αλλ’ αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να επιτεθούν είναι δέκα χιλιάδες. Αυτό τί σημαίνει; Ανέλυσαν τη δήλωση του υπουργού οι μυστικοσύμβουλοι της Κυβερνήσεως; Απορεί κανείς τί συζητούν όλοι αυτοί κατά τη διάρκεια των «πρωινών φραπέδων». Διότι έχουμε και τα σοβαρώτερα. Προχθές κάποιοι συνδικαλιστές με επικεφαλής στέλεχος της Αριστεράς έκαναν στην ουσία «εισβολή» στη Βουλή. Και μάλιστα ανήρτησαν «πανώ» με διάφορα συνθήματα. Και εξεβλήθησαν οι εισβολείς από το θεωρείο, αλλά αντί να συλληφθούν και να παραπεμφθούν αμέσως σε δίκη, αφέθησαν ελεύθεροι με εντολή της Προέδρου της Βουλής.
Τα πολιτικά κόμματα αντί να καταδικάσουν το γεγονός έμειναν άφωνα. Ούτε τους συγκίνησε, ούτε τους ανησύχησε η προσβολή του ιερότερου θεσμού, της Δημοκρατίας. Τα δε αναίσχυντα Μέσα Ενημερώσεως ενέπαιζαν με υβριστικούς χαρακτηρισμούς ένα –τον μοναδικό- βουλευτή που είχε το σθένος να καταγγείλει την πράξη των «εισβολέων». Εκπρόσωπος κόμματος της Αριστεράς είχε μάλιστα την αναίδεια να δικαιολογήσει την χυδαία πρόκληση κατά του θεσμού, λέγοντας ότι «ήταν μία ακτιβιστική ενέργεια συμβολικού χαρακτήρα». Στην ουσία επρόκειτο για πράξη προεπαναστατικού χαρακτήρα.
Παρόμοιο επεισόδιο είχε γίνει το 1989 μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου με μία βουλευτή της Αριστεράς, η οποία ύψωσε «πανώ» με πολιτικά συνθήματα. Αλλ’ αυτό είχε ως συνέπεια την άμεση παραίτηση μιας έντιμης και γενναίας Ελληνίδας, της κ. Αννας Συνοδινού, που ήταν τότε βουλευτής. Αυτή η μεγάλη κυρία έσωσε την τιμή και τον θεσμό του Κοινοβουλίου.
Να θυμίσω ακόμη ένα άλλο δραματικό επεισόδιο της ταραγμένης περιόδου του 1965. Μία ακόμη απόπειρα εισβολής στη Βουλή από ομάδα ιδιορρύθμων δεξιόστροφων ατόμων που όμως είχε ως επακόλουθο την επταετή Δικτατορία των συνταγματαρχών. Και επίσης να θυμίσω και προς τον πολιτικό κόσμο, αλλά και προς τους γράφοντες και συγγράφοντες, την ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ότι: «Ο πολιτικός κόσμος είχε μεταβάλει την Δημοκρατία σε πτώμα ωδοδός και τυμπανιαίο. Η χούντα απλώς της έδωσε την χαριστική βολή».
Η εικόνα της σημερινής Ελλάδος δεν είναι η χειρότερη μέσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Αλλά τα συμπτώματα σήψεως που παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια ολοένα και πληθαίνουν. Η ποιότητα της ζωής υποβαθμίζεται και μετριέται με την χυδαιότητα του νεοπλουτισμού. Τα Μέσα Ενημερώσεως καλλιεργούν τον κανιβαλισμό του θεάματος, αλλά και τον γλωσσικό πρωτογονισμό, η ασυδοσία έχει γενικευθεί, η ανασφάλεια των πολιτών και η απείθεια έναντι των νόμων προκαλούν εφιαλτική ατμόσφαιρα αγωνίας για το αύριο. Η Κυβέρνηση δεν δρα, δεν παρακολουθεί και δεν ανησυχεί. Γιατί;
(ΕΣΤΙΑ, 20/12/06)