Του Κ. Ν. Σταμπολή
Σύμφωνα με τον Sir Nicholas Stern, συγγραφέα της ομώνυμης έκθεσης για την Κλιματική Αλλαγή, αλλά και άλλους διαπρεπείς επιστήμονες που ασχολούνται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ένας από τους βασικούς και άμεσους μηχανισμούς αντιμετώπισης των εκπομπών αερίων είναι η παγίδευσή τους και η υπόγεια αποθήκευσή τους. Μια τεχνολογία γνωστή ως sequestration, βάσει της οποίας το CΟ2, το οποίο εκπέμπεται από σταθμούς παραγωγής ηλεκτρισμού που καίνε κάρβουνο ή λιγνίτη, παγιδεύεται μετά την εκπομπή του προς την ατμόσφαιρα, συμπιέζεται και οδηγείται σε υπόγειους γεωλογικούς σχηματισμούς για αποθήκευση.
Η τεχνολογία παγίδευσης αερίων προωθείται έντονα από την Ε. Επιτροπή ως η πλέον κατάλληλη για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος, δεδομένου ότι τα περισσότερα κράτη και για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα θα είναι υποχρεωμένα να στηρίζουν την ηλεκτροπαραγωγή τους στην καύση άνθρακα, αφού μια υποκατάσταση των σταθμών παραγωγής με άλλους λιγότερο ρυπογόνους (π.χ. φυσικό αέριο) απαιτεί πολύ χρόνο (συνήθως δεκαετίες).
Είναι χαρακτηριστικό ότι η χρήση άνθρακα–λιγνίτη για ηλεκτροπαραγωγή αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα από χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα, που αντιμετωπίζουν αυξημένη ζήτηση ενέργειας καθώς οι κάτοικοί τους, αποζητούν και σταδιακά υιοθετούν δυτικόστροφες καταναλωτικές συνήθειες. Ακόμα όμως και δυτικές χώρες όπως η Μ. Βρετανία, το τελευταίο διάστημα έχουν αυξήσει αισθητά τη χρήση άνθρακα, εις βάρος του λιγότερου ρυπογόνου φυσικού αερίου, κυρίως για οικονομικούς λόγους αφού οι τιμές του άνθρακα είναι φθηνότερες και πιο σταθερές σε βάθος χρόνου
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας στην ετήσια έκθεση του World Energy Outlook 2006, η ζήτηση για άνθρακα θα συνεχίζει να αυξάνεται με σταθερούς ετήσιους ρυθμούς 18% ενώ συνολικά η χρήση του θα αυξηθεί κατά 32% μέχρι το 2015 και 59% μέχρι το 2030. Ενώ το ποσοστό συμμετοχής στο παγκόσμιο ενεργειακό ισοζύγιο θα παραμείνει σταθερό στο 25% της συνολικής ενεργειακής ζήτησης. Έτσι, παρά τον ανταγωνισμό από το καθαρότερο φυσικό αέριο, το μερίδιο του άνθρακα παραμένει το ίδιο, αν και με ανοδικές τάσεις, λόγω του χαμηλού του κόστους και του υψηλού ποσοστού ασφάλειας στην προμήθειά του.
Όμως, σύμφωνα με ειδικούς, η προσφερόμενη σήμερα τεχνολογία sequestration δεν είναι ακόμη ώριμη για να χρησιμοποιηθεί σε μεγάλη κλίμακα, ώστε να υπάρξει αξιόλογη μείωση στα επίπεδα εκπομπών CO2 που προκύπτουν από τη χρήση άνθρακα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του κ. Jon Gibbins, καθηγητή του Imperial College του Λονδίνου, η υπάρχουσα τεχνολογία είναι πανάκριβη και ενέχει πολλούς περιορισμούς έτσι ώστε είναι αστείο να ομιλούμε για εφαρμογές μεγάλης κλίμακας. Απεναντίας κρίνεται πολύ πιο αποτελεσματική μια προσέγγιση που θα αποβλέπει στη σταδιακή αντικατάσταση των υφιστάμενων μονάδων παραγωγής ηλεκτρισμού με άλλες που βασίζονται σε σύγχρονη τεχνολογία καθαρής καύσης κάρβουνου (clean coal technology). Προς αυτή την κατεύθυνση συνηγορούν και οι απόψεις της βιομηχανίας με κύριο εκφραστή της τον κ. David Porter, Γενικό Διευθυντή της Ένωσης Ηλεκτροπαραγωγών της Μ. Βρετανίας.
Εκπρόσωποι της βιομηχανίας στην Ελλάδα και σε χώρες της Ν.Α. Ευρώπης, που τους ζητήσαμε να σχολιάσουν το θέμα της πιθανής εφαρμογής sequestration, ήταν αρκετά επιφυλακτικοί παρατηρώντας ότι μέχρι σήμερα δεν έχουν δει κάποιες εμπορικές εφαρμογές. «Με αυτή τη λογική», παρατηρούν οι ανωτέρω εκπρόσωποι, «είναι εξαιρετικά επιπόλαιο να ομιλούμε για αντιμετώπιση του προβλήματος με μη δόκιμες τεχνολογίες. Εννοείται ότι από πλευράς βιομηχανίας υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για νέες τεχνολογίες αλλά θα πρέπει πρώτα να δούμε λύσεις που δουλεύουν», υπογραμμίζουν τα ανωτέρω στελέχη βιομηχανικών εταιρειών.