Της Κάκιας Παπαδοπούλου
Ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΠΑ Ασημάκης Παπαγεωργίου αναφέρθηκε χθες στην πρόθεση της εταιρείας «να τροφοδοτήσει με φυσικό αέριο μέσω του Ελληνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου τη Βουλγαρία, την FYROM και την Αλβανία», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το δελτίο Τύπου της εταιρείας.
Το ερώτημα όμως είναι που θα βρεί το φυσικό αέριο η Ελλάδα ούτως ώστε να τροφοδοτήσει και τις γειτονικές χώρες.
Όπως επίσης δήλωσε κ. Παπαγεωργίου, σε δυο περίπου μήνες από σήμερα θα είναι έτοιμο το ελληνικό τμήμα του ελληνο-τουρκικού αγωγού φυσικού αερίου.
Το θέμα όμως είναι ότι οι Τούρκοι έχουν περιορισμένες δυνατότητες εξαγωγής φυσικού αερίου και κυρίως μετά την επίπληξη της Τεχεράνης να μην επανεξάγει το δικό της φυσικό αέριο σε άλλες χώρες.
Τωρα αν ο κ. Παπαγεωργίου μιλούσε για το απώτερο μέλλον και έχει κατά νου τα μεγάλο κοίτασμα του Αζερμπαιτζάν, το περιβόητο Shah-Deniz, μάλλον πρέπει να το ξεχάσει για την ώρα.
Εξάλλου είναι και ο βασικός λόγος της κωλυσιεργίας της κατασκευής του Ελληνο-Ιταλικού τμήματος του αγωγού. Ο Ελληνοτουρκικός αγωγός θα επεκταθεί υποθαλασσίως ώστε να φτάσει το λιμάνι του Πρίντεζι στην Ιταλία.
Το φυσικό αέριο που θα παραχθεί κατά την πρώτη φάση του Shah-Deniz έχει ήδη «κλειστεί» από τη Γεωργία και την Τουρκία. Μεγαλύτερες ποσότητες θα είναι διαθέσιμες μετά το 2014.
Με άλλα λόγια «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι» κατά τη λαϊκή ρήση.
Η άλλη λύση είναι το Ρωσικό αέριο. Η ξαφνική επίσκεψη του προέδρου της Gazprom στην Αθήνα στις αρχές του μήνα δεν ήταν τυχαία.
Ο κ. Μίλλερ ήρθε για να προσφέρει το αέριο της εταιρείας μετά ανταλλάγματος φυσικά.
Οι Ρώσοι εξάλλου όταν κάνουν business, τις κάνουν σε συνολικότερη βάση. Το αέριο που χρειάζεται η Ελλάδα μπορεί να της δοθεί, αν βέβαια δεχτεί να παραχωρήσει ένα κομμάτι του μεριδίου της στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη στους Καζάκους ή σε άλλους εμπορικούς συμμάχους της Μόσχας.
Διαφορετικά η Αθήνα θα συνεχίσει να προϋπολογίζει χρήματα από τα κοινοτικά κονδύλια, χωρίς όμως να έχει κλείσει προηγουμένως τα απαραίτητα συμβόλαια η Edison, η οποία είναι η κατασκευάστρια εταιρεία για το Ιταλικό τμήμα του αγωγού και η κυρίως υπεύθυνη για το εμπορικό κομμάτι της λειτουργίας του.
Εάν στα παραπάνω συνεκτιμηθεί και η απειλητική παρουσία της Ελβετικής EGL, η οποία κατασκευάζει έναν «ανταγωνιστικό» αγωγό που λίγο-πολύ ακολουθεί την πορεία του Ελληνοιταλικού αλλά έχει, σύμφωνα με την εταιρεία, κλείσει επαρκή συμβόλαια και με την Gazprom και με την Statoil, η οποία είναι υπεύθυνη για την λειτουργία του Shah-Deniz, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν και για τη ΔΕΠΑ και για την Edison.
Άρα πρέπει να περιμένουμε λίαν συντόμως μια τυπική ανακοίνωση από το Υπουργείο Ανάπτυξης που να λέει, κατά τα γνωστά, ότι εταιρείες τύπου KazMunaiGas θα συμμετάσχουν με το τάδε ποσοστό στον αγωγό Μπουργκας-Αλεξανδρουπολη, το οποίο βέβαια θα εκπέσει από το ελληνικό και βουλγαρικό μερίδιο.