Του Τηλέμαχου Μαράτου
Η φιλική γείτων ευρίσκεται πάλι σε συνταγματική κρίση. Κρίση που, όπως φαίνεται, θα κρίνουν τα συντάγματα ή μπουλούκ ασκέρ, οι μπουλούκ μπασί και οι σερασκέρ. Μερικοί από μας δεν πίστεψαν ποτέ ότι η Τουρκία θα εισήρχετο στην κοινότητα των Ευρωπαίων Χριστιανών. Ήμασταν μάλιστα πεπεισμένοι ότι αυτό δεν θα γίνονταν ποτέ. Το είχαμε γράψει και «ειπεί» σε κάθε περίπτωση. Όταν είχαμε την ευκαιρία –προ ετών- να κάνουμε αυτή την παρατήρηση στον Λόρδο Όουεν κατά την διάρκεια ομιλίας του στο ΥΠΕΞ, ερωτήσαμε εάν συμφωνεί με την πρόταση ότι ο χαρακτήρας μιάς λέσχης ορίζεται, όχι τόσον από αυτούς που δέχεται ως μέλη, αλλά, κυρίως, από αυτούς που δεν δέχεται. Και μία λέσχη δεν δέχεται εκείνους οι οποίοι διαφέρουν από τα μέλη σε τόσο καίρια σημεία, ώστε να καταστρέψουν την ομοιογένεια της ομάδος, και να καταστρέψουν έτσι την ουσία της λέσχης ως τόπου συναθροίσεως φίλων, με κοινές –περίπου- αντιλήψεις περί πολιτισμού, ηθικής και κοινωνικής συμπεριφοράς.
Ο Ευρωπαϊστής Λόρδος απήντησε ότι η κοινωνία, ο κόσμος, έχει αλλάξει όπως και οι «λαοί», τα έθνη και οι φυλές έχουν αλλάξει, και συνεχώς αλλάζουν, αμβλύνοντας τις διαφορές τους. Ο κόσμος είναι (και μάλλον εννοούσε «ελπίζουμε ότι θα γίνει») πολύ-πολιτισμικός (Multi-culti). (Αυτή φαίνεται να είναι και η πολιτική άποψις πίσω από το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού). Ήθελε να πει ότι οι Τούρκοι έχουν αλλάξει από την εποχή των «Βουλγαρικών φρικαλεοτήτων» (σφαγών των Βουλγάρων υπηκόων των Οθωμανών, τα τέλη του 19ου αιώνος), που ανάγκασαν τον εξαγριωμένο συμπατριώτη του Γλάδστωνα να γράψει σε ένα φυλλάδιο: “Take your bishi-bashis and your bashi-bouzouks – bag and baggage out of Europe”! Αυτό εδιδάσκετο ως παράδειγμα ρητορικής σε όλα τα καλά αγγλικά σχολεία, και ασφαλώς το ήξερε ο Λόρδος Όουεν. Αλλά τα γεγονότα στην Μ. Βρεταννία έχουν απογοητεύσει τους οραματιστές του Multi-culti γιατί είναι φανερό ότι οι διάφορες φυλές συγχωνεύονται πράγματι, εκτός από μία πολύ σημαντική περίπτωση: Όταν πιστεύουν στο Ισλάμ.
Εκείνοι που ευνοούν την ένταξη της Τουρκίας υποστηρίζουν (ή μάλλον υπεστήριζαν μέχρι προσφάτως) ότι, μετά τον Κεμάλ, το Ισλάμ δεν είναι κυρίαρχο και ουσιώδες στοιχείο του Τουρκικού κράτους. Μάλιστα σοβαρή μερίς Δυτικών διπλωματών υπεστήριζαν ότι, αντιθέτως, η Τουρκία λόγω της γεωγραφικής της θέσεως (και του κοσμικού και φιλοδυτικού χαρακτήρος του κράτους) είναι χρήσιμη ως «ανάχωμα» στα Ισλαμικά κράτη με τα οποία συνορεύει! Πράγματι η Τουρκία την εποχή που απεκαλείτο «Ο ασθενής της Ευρώπης» υπήρξε χρήσιμη ως ανάχωμα στην κάθοδο των Σλάβων. Τώρα όμως υπάρχει μία διαφορά. Η Τουρκία τότε δεν είχε σλαβικό πληθυσμό. Τώρα έχει ισλαμικό. Ο γράφων πάντοτε έλεγε, σε κάθε ευκαιρία, ότι μάλλον Κερκόπορτα των Μουσουλμάνων θα γίνει η Τουρκία αντί για ανάχωμα. Υπάρχει όμως ένα άλλο χαρακτηριστικό του Ισλάμ –και της Τουρκίας- το οποίο θα αποδειχθεί το ουσιαστικότερο. Οι Μουσουλμάνοι πολλαπλασιάζονται με ρυθμούς γεωμετρικής αυξήσεως όταν ο πληθυσμός των Ευρωπαίων φθίνει.
Δεν είναι όλοι οι Τούρκοι πρωτόγονοι Ασιάτες όπως π.χ. οι έποικοι στην Βόρεια Κύπρο. Αλλά αυτοί που πολλαπλασιάζονται είναι και το ποσοστό τους αυξάνει. Μοιραίως θα μπουν στον στρατό, στον ένοπλο στρατό, γιατί αυτή είναι η δεξαμενή από την οποία θα αντλούν οι στρατηγοί τους φαντάρους. Θυμηθείτε ότι τον Σαντάτ στην Αίγυπτο εδολοφόνησαν στρατιώτες σε παρέλαση.
Επισήμως οι Ελληνες υποστηρίζουμε την ένταξη της Τουρκίας με την ελπίδα ότι για να γίνουν αποδεκτοί θα παριστάνουν τους «Ευρωπαίους», τα «καλά παιδιά» που δεν θα μας ενοχλούν. Αυτό χάνει την σημασία του για την Τουρκία καθώς αντιλαμβάνονται ότι η ένταξις γίνεται όλο και πιο απίθανη, ιδίως μετά την χαριστική βολή που έδωσε ο Σαρκοζύ προχθές, κατά το «ντεμπά». Η ανησυχία τους με το Κουρδικό επιδεικνύει, άλλη μία φορά την επιθετική φύση αυτού του κράτους και τους απομακρύνει από τους Αμερικανούς. Κάποτε, έστω και αργά, όλοι αντιλαμβάνονται ότι οι Τούρκοι παραμένουν Τούρκοι.
(Από την Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 05/05/2007)