Το σκηνικό που διαγράφεται σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι άκρως ευνοϊκό γιά την Ελλάδα και την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Τόσο ως προς τις τάσεις γιά την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική, όσο και ως προς την διαμορφούμενη εξωτερική πολιτική.
Φιλελεύθερος άνεμος
Στην Γαλλία εξελέγη πανηγυρικά ο Νικολά Σαρκοζύ, ο οποίος εκφράζει θέσεις σαφώς πιό φιλελεύθερες από τον απερχόμενο Πρόεδρο Σιράκ. Στην Βρεταννία, όπου ο Τόνυ Μπλαίρ ήταν ο Εργατικός που εφήρμοσε φιλελεύθερη πολιτική, τα πράγματα δεν προβλέπεται να αλλάξουν όταν στις 27 Ιουνίου αντικατασταθή από τον υπουργό Οικονομικών Γκόρντον Μπράουν. Στην Γερμανία, από διετίας Καγκελλάριος είναι η Αγγελα Μέρκελ που επίσης διαπνέεται από φιλελεύθερη ιδεολογία. Δηλαδή και στις τρείς μεγαλύτερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως ακολουθείται φιλελεύθερη και πάντως όχι σοσιαλιστική πολιτική.
Η τάσις αυτή, που επηρεάζει ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση, θεωρείται εξαιρετικά θετική γιά την Ελλάδα. Η ελληνική Κυβέρνησις, όχι μόνον δεν έχει καμμία δικαιολογία να συντηρή τα υπολείμματα της σοσιαλιστικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, αλλά αντιθέτως έχει κάθε λόγο να προχωρή ταχύτερα προς την φιλελεύθερη κατεύθυνση. Υπ' αυτήν την έννοια, η συγκυρία ευνοεί την Κυβέρνηση Καραμανλή. Και αυτό είναι κάτι που δεν έχει αξιοποιηθή όσο θα έπρεπε. Αντί οι κυβερνώντες να απολογούνται γιά κάθε μη αρεστό μέτρο που λαμβάνουν, ας ακολουθήσουν το ευρωπαϊκό ρεύμα και ας εφαρμόσουν πιό φιλελεύθερη πολιτική.
Ακόμη, από εφέτος η Ελλάς ευτυχεί να έχη απ' ευθείας γεωγραφική σύνδεση με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Μέχρι πέρυσι, ήταν αποκομμένη από τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ. Την πρώτη περίοδο, όταν η Ελλάς εισήλθε το 1981 στην ΕΟΚ ως δέκατο μέλος της, ήταν τελείως απομονωμένη. Στην συνέχεια, όταν η ΕΕ απέκτησε 12 και αργότερα 15 κράτη-μέλη, η Ελλάς άρχισε να παίζη κάποιο ρόλο, πλην όμως γεωγραφικά ήταν πάντοτε αποκομμένη. Τα πράγματα άλλαξαν κάπως το 2004 με την ένταξη των 10 νέων κρατών και το άνοιγμα της ΕΕ προς Ανατολάς. Αλλά το ορόσημο για την γεωγραφική συνένωση της Ελλάδος με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν η εφετινή ένταξις της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας.
Γιά να αντιληφθή κανείς πόση σημασία έχει αυτό, δεν έχει παρά να αναλογισθή ποιά ήταν η κατάστασις πριν από δύο ή τρείς δεκαετίες. Υπήρχε πάντοτε ο από Βορράν κίνδυνος. Τα βόρεια σύνορά μας απαιτούσαν διαρκή στρατιωτική φύλαξη, η οποία δημιουργούσε μεγάλα βάρη στον κρατικό προϋπολογισμό. Ενώ τώρα, ειδικώς τα σύνορά μας με την Βουλγαρία, τυπικώς έπαυσαν να είναι σύνορα. Κάτι που αλλάζει ριζικώς τα δεδομένα, όχι μόνον στον τομέα της εθνικής αμύνης, αλλά και στην οικονομία: Ελεύθερη διακίνησις προϊόντων, κεφαλαίων και ανθρώπων, νέες προοπτικές γιά τον τουρισμό και απίστευτες δυνατότητες διεισδύσεως ελληνικών επιχειρήσεων στα Βαλκάνια. Πότε άλλοτε υπήρχε τέτοια συγκυρία γιά την Ελλάδα; Ποτέ.
Η τουρκική ένταξις
Εξ ίσου μας ευνοεί και η εξέλιξις που φαίνεται να λαμβάνη το θέμα Τουρκία. Παρά το γεγονός ότι επισήμως υποστηρίζουμε την ενταξιακή της πορεία, κατά βάθος ούτε την θέλουμε ούτε μας συμφέρει. Φαντασθείτε τι θα γίνη στην Ελλάδα -παρά τις όποιες ρήτρες- αν ενταχθή στη Ευρωπαϊκή Ενωση μία χώρα με πληθυσμό -τότε- σχεδόν 80 εκατομμυρίων κατοίκων. Σήμερα στην χώρα μας έχουν εισβάλει νομίμως ή παρανόμως άνω του 1 εκατ. Αλβανοί, από ένα κράτος μόλις 3,5 εκατομμυρίων κατοίκων, το οποίο δεν είναι καν μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Αν λοιπόν ενταχθή κάποτε η Τουρκία, στην χώρα μας ενδέχεται να αλλάξη η σύνθεσις του πληθυσμού. Ειδικώς δε τα νησιά του Αιγαίου, θα εκτουρκισθούν!
Επομένως και από της πλευράς αυτής η σημερινή συγκυρία ευνοεί την Ελλάδα. Οι ξεκάθαρες θέσεις του Νικολά Σαρκοζύ γιά μη ένταξη της Τουρκίας, αναμένεται ότι θα επηρεάσουν καθοριστικά ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ενώ παράλληλα, η δεινή συνταγματική κρίσις στην Τουρκία και η ανοικτή σύγκρουσις των Ισλαμιστών με τους Κεμαλικούς, δείχνει στους Ευρωπαίους ποιά είναι η πραγματική Τουρκία και γιατί δεν πρέπει να ενταχθή στις τάξεις τους. Η Κυβέρνησις Καραμανλή λοιπόν, μπορεί να αξιοποιήση την ευνοϊκή αυτή συγκυρία στο έπακρον.
(Από την Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 12/05/2007)