Της Κάκιας Παπαδοπούλου
Τα παράξενα και τα παράδοξα αυτού του τόπου ως γνωστόν είναι πολλά. Που να τα πείς και ποιός να σε πιστέψει.
Την περασμένη Παρασκευή, ο πρόεδρος των Ελληνικών Πετρελαίων κ. Τίμος Χριστοδούλου συναντήθηκε με τους υπουργούς Οικονομίας και Ανάπτυξης, για να συζητήσουν την γνωμάτευση του Νομικού Συμβουλίου για τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων.
Παρεμπιπτόντως, κάθε έρευνα για υδρογονάνθρακες έχει σταματήσει στη χώρα μας από το 1998. Αν αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα εξαρτάται σχεδόν ολοκληρωτικά από τις εισαγωγές για να καλύψει τις ανάγκες της σε καύσιμα, με αποτέλεσμα η αξία των εισαγωγών καυσίμων να αποτελεί πλέον το 5% του ΑΕΠ, τότε τα 9 χρόνια απραξίας μπορεί άνετα να χαρακτηριστούν πράξη εγκληματικής αμέλειας.
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το Nομικό Συμβούλιο του Κράτους αποφάνθηκε πρόσφατα ότι τα δικαιώματα για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων που κληρονόμησε ο Όμιλος των EΛΠE μέσω της απορρόφησης της πάλαι ποτέ ΔEΠ EKY, στην οποία είχαν παραχωρηθεί με προεδρικά διατάγματα, μπορούν να επανέλθουν με νομική ρύθμιση στο Δημόσιο. Tα δικαιώματα αυτά, όμως, έχουν καταχωρηθεί στο Ενημερωτικό Δελτίο των EΛΠE κατά την εισαγωγή τους στο Xρηματιστήριο ως περιουσιακό στοιχείο στον Όμιλο και άρα θα πρέπει να βρεθεί μία λύση που να μη ζημιώνει την εταιρεία και τους μετόχους της.
Με άλλα λόγια τα ΕΛΠΕ φαίνεται ότι κληρονόμησαν 64,000 τετραγωνικά χιλιόμετρα για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Στην ουσία όμως δεν κληρονόμησαν την ίδια την έκταση αλλά το δικαίωμα να προχωρήσουν τις εργασίες της έρευνας και εκμετάλλευσης, που σημαίνει ότι πρέπει να προκηρύσσουν διαγωνισμούς για συμμετοχή τρίτων βάσει του Ν2289/95 και να έχουν την επιτήρηση του όλου έργου. Αυτομάτως όμως, ο ίδιος ο όμιλος δεν θα μπορούσε να λάβει μέρος στο διαγωνισμό που ο ίδιος προκηρύσσει. Ένας φαύλος κύκλος χωρίς αρχή, μέση και τέλος.
Από την άλλη όμως, που ουσιαστικά πρόκειται για παραπλάνηση, αυτές οι εκτάσεις των 64,000 τετραγωνικών χιλιομέτρων παρουσιάστηκαν ως περιουσιακό στοιχείο του Ομίλου κατά την είσοδο του στο Χρηματιστήριο, που είχε προσελκύσει τότε ένα ικανοποιητικό αριθμό ξένων επενδυτών. Ο κύριος μέτοχος των Ελληνικών Πετρελαίων το 1998 ήταν το Ελληνικό Δημόσιο. Είναι λογικό να μην είναι πρόθυμος λοιπόν ο πρόεδρος των ΕΛΠΕ να επιστρέψει αμαχητί αυτές τις εκτάσεις ή τα δικαιώματα έρευνας.
Βέβαια, όσο δυσάρεστο και να είναι να αναμοχλεύεις τα κακώς κείμενα, το καμπανάκι από την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτοιμο να ξαναχτυπήσει για την Ελλάδα. Τα δικαιώματα για έρευνα και εκμετάλλευση είναι ανοιχτά στις χώρες-μέλη. Οι δικές μας περίεργες ιστορίες ότι κάτι γράφτηκε λάθος το 1998 δεν πείθουν.
Το Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης έχει παρουσιάσει κατ’ επανάληψη ολοκληρωμένες προτάσεις, οι οποίες αφορούν στην ανάγκη δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κρατικού φορέα που θα έχει την αποκλειστική ευθύνη για την προσέλκυση και εκμετάλλευση επενδύσεων στους υδρογονάνθρακες.
Αν κάποιος συνεκτιμήσει το γεγονός ότι πολλές έρευνες μιλούν για ικανοποιητικά έως και πλούσια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη χώρα μας, και η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει να επιδείξει ως δικιά της παραγωγή μόνο τα 2,000 βαρέλια του Πρίνου από τα 380,000 που καταναλώνει ημερησίως, τότε η οποιαδήποτε αμέλεια η κωλυσιεργία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εγκληματική.