Του Στέφανου Μάνου*
Η Νέα Δημοκρατία έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι οι εκλογές δεν θα είναι περίπατος. Στην καλύτερη περίπτωση, αν τις κερδίσει, η κοινοβουλευτική της πλειοψηφία θα είναι μικρή. Υπουργοί μιλούν για την ανάγκη αλλαγής του εκλογικού νόμου προκειμένου να είναι βέβαιο ότι από τις εκλογές θα προκύψει ισχυρή μονοκομματική κυβέρνηση. Το μήνυμα που στέλνεται στους ψηφοφόρους είναι: Συσπειρωθείτε γιατί κινδυνεύουμε από ακυβερνησία!
Κινδυνεύουμε, λοιπόν, από ακυβερνησία; Α-κυβερνησία; Φαντάζομαι ότι αυτό που έχουμε σήμερα και θέλουν τόσο πολύ να διατηρήσουν οι κ. κ. υπουργοί είναι η «κυβερνησία». Πράγματι, αυτό που έχουμε σήμερα, μια και δεν μοιάζει σε οποιοδήποτε άλλο σχήμα ευρωπαϊκής διακυβέρνησης, χρειάζεται μια καινούργια λέξη που να το περιγράφει. Γιατί όχι «κυβερνησία»; Εγώ πάντως, μετά τις εκλογές ελπίζω να έχουμε το αντίθετο της «κυβερνησίας». Μεταξύ «κυβερνησίας» και α-κυβερνησίας, προτιμώ την ακυβερνησία.
Η Ν. Δ. στις εκλογές του 2004 συγκέντρωσε υψηλό ποσοστό και ικανή διαφορά από το ΠΑΣΟΚ. Διαθέτει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ο αρχηγός της και πρωθυπουργός δεν έχει καμιά εσωκομματική αμφισβήτηση. Η κυβέρνηση συγκροτήθηκε κατά βάση από νέα και πολιτικά άφθαρτα στελέχη. Είχε λοιπόν όλες τις προϋποθέσεις για να κυβερνήσει επιτυχώς. Δυστυχώς, όμως, κατά τη γνώμη μου βέβαια, η κυβέρνηση αυτή δεν μπόρεσε να κυβερνήσει.
Στις προγραμματικές του δηλώσεις ο πρωθυπουργός χάραξε τρεις βασικές προτεραιότητες.
-Παιδεία και πολιτισμός
-Επανίδρυση του κράτους
-Νέα οικονομική πολιτική και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον σεμνότητας και ταπεινότητας, μακριά από κάθε διαπλεκόμενο επηρεασμό.
Για την ώρα τουλάχιστον, 38 μήνες μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης, δεν βλέπω να έχει γίνει τίποτε το θετικά αξιομνημόνευτο στην παιδεία και τον πολιτισμό, ούτε για την επανίδρυση του κράτους. Στην οικονομία έγιναν μερικά μικρά βηματάκια προς τη σωστή κατεύθυνση, που όμως δεν δικαιολογούν τον όρο νέα οικονομική πολιτική. Η νέα πολιτική είναι ακριβώς η ίδια με την παλιά σε ό,τι αφορά τα σοβαρά προβλήματα (ασφαλιστικό για παράδειγμα ή χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ του τύπου ΟΣΕ ή Ολυμπιακή). Όλα μετατίθενται στο μέλλον.
Η σεμνότητα και η ταπεινότητα γρήγορα μετατράπηκαν σε αφόρητη και εξοργιστική αλαζονεία και «ξερολισμό». Για τη διαφθορά και τη διαπλοκή καλύτερα να μη γίνει λόγος. Θυμίζω μόνο ότι ο κ. Καραμανλής έχει αρνηθεί να καταργήσει το δικαίωμα των καναλαρχών και εκδοτών να διακινούν «μαύρα λεφτά».
Παρόμοιες αδυναμίες φάνηκαν και στην κυβέρνηση του κ. Σημίτη. Ιδίως στη δεύτερη τετραετία. Μολονότι και αυτός διέθετε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Η κοινή λογική υποδεικνύει ότι αν η Ν. Δ. δεν μπόρεσε να κυβερνήσει όταν είχε όλες τις προϋποθέσεις να το κάνει επιτυχώς, δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει κάτω από χειρότερες προϋποθέσεις, κυρίως διότι δεν διαφαίνεται προοπτική να αλλάξουν η σύνθεση του ανθρώπινου δυναμικού της και η νοοτροπία της.
Με αυτό το δεδομένο θα θεωρούσα μεγάλη επιτυχία του ελληνικού λαού αν με την ψήφο του κατόρθωνε να αναγκάσει τη Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ να συνεργαστούν μετεκλογικά. Δεν είναι βέβαιο ότι θα καταφέρουν να κυβερνήσουν σωστά μαζί, αλλά φαίνεται μάλλον βέβαιο ότι δεν μπορούν να κυβερνήσουν μόνοι τους. Γι' αυτό προτείνω να δοκιμάσουμε. Έπειτα από τόσα χρόνια «κυβερνησίας» ας δοκιμάσουμε και μια περίοδο α-κυβερνησίας.
*O Στέφανος Μάνος είναι ανεξάρτητος βουλευτής Επικρατείας
(Καθημερινή, 22/5/07)