του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Σχεδόν κάθε μήνα οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ διοργανώνουν συνέδρια και συναντήσεις με θέμα τις συνθήκες αλλαγής του κλίματος. Το πόρισμα που προκύπτει μετά από κάθε συνάθροιση είναι πως ο πλανήτης υπερθερμαίνεται με ευθύνη του ανθρώπινου παράγοντα. Εξυπακούεται πως το έμμεσο σχετικό συμπέρασμα είναι πως για όλα υπεύθυνη είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη των περισσότέρων κρατών της γης. Και πως είναι η επιστήμη πλέον που ομιλεί, και όχι κάποιοι μεμονωμένοι ανεύθυνοι περιβαλλοντολόγοι.
Κατά σύμπτωση οι επιστήμονες και οι οργανώσεις που καταλήγουν στα σχετικά συμπεράσματα ταυτίζονται με όλους εκείνους που καταδικάζουν, με καθαρά πολιτικά κριτήρια, την παγκοσμιοποίηση και τις ανοιχτές και ελεύθερες αγορές. Τελικός στόχος είναι η απόλυτη ενοχοποίηση κάθε άποψης ή επιστημονικής παραδοχής που αμφισβητεί το επικείμενο, υποτίθεται, τέλος των σημερινών παγκόσμιων κλιματολογικών συνθηκών. Η υστερία μάλιστα έχει φθάσει στο σημείο να υποστηρίζει πως δεν υπάρχει πλέον χρόνος για το ο,τιδήποτε. Το τέλος ουσιαστικά φθάνει ανεξάρτητα από τις πρωτοβουλίες που μπορούμε να πάρουμε! Ο καπιταλισμός δηλαδή μας έχει καταστρέψει. Η ελευθερία αποτελεί καταδίκη. Δώστε εξουσίες στο κράτος, στη δημόσια δηλαδή γραφειοκρατία, να μας γλιτώσει από τον αφανισμό...
Δεν έχουν άδικο λοιπόν κάποιοι που αποκαλούν την περιβαλλοντική κίνηση σαν την ομάδα του ...καρπουζιού: Οργανώσεις πράσινες απ’ έξω και κόκκινες από μέσα. Προπαγανδιστές του εκτεταμένου κρατικού παρεμβατισμού και της υπονόμευσης της ανοιχτής και ελεύθερης επιχειρηματικής δράσης. Οι ηττημένοι δηλαδή της ιδεολογικής αντιπαράθεσης των δύο περασμένων αιώνων, οι οπαδοί του κρατικού σοσιαλισμού, επανέρχονται κάτω από διαφορετική προβιά. Φορώντας τον μανδύα της οικολογίας και της προστασίας –υποτίθεται- του περιβάλλοντος.
Επί της ουσίας θα μπορούσα να κάνω ορισμένες μόνο ενδεικτικές αναφορές. Δίχως να ελπίζω βέβαια πως θα επηρεάσω το κλίμα βεβαιότητας που έχει διαμορφωθεί για την αρνητική επίδραση της καπιταλιστικής παραγωγικής δραστηριότητας πάνω στο περιβάλλον. Το λιώσιμο των πάγων στους πόλους, κάτι που –αν και αποκρύπτεται- αμφισβητείται πως συμβαίνει, δεν θα προκαλέσει την άνοδο της στάθμης των θαλασσών. Για τον απλούστατο λόγο πως οι πάγοι αυτοί βρίσκονται ήδη στη θάλασσα. Αν σε ένα ποτήρι νερό με παγάκια αυτά λιώσουν, η στάθμη δεν μεταβάλλεται ούτε και το ποτήρι ξεχειλίζει. Μοναχά αν λιώσουν πάγοι που βρίσκονται πάνω σε σταθερό έδαφος (λ.χ. Γροιλανδία) η στάθμη των θαλασσών μπορεί να επηρεασθεί. Αλλά την εποχή των Βίκινγκς, η Γροιλανδία ήταν καταπράσινη (δίχως βέβαια να υπάρχουν ανθρώπινης προέλευσης εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα) και οι πάγοι είχαν λιώσει. Δεν είχαν όμως πλημμυρίσει οι ακτές της Δυτικής Ευρώπης!
Η γη στη διάρκεια της ζωής της, υπήρξε κατά διαστήματα πολύ θερμότερη από σήμερα. Δίχως να έχει καταστραφεί η ανθρώπινη ζωή. Το μεγαλύτερο μέρος της Ανταρκτικής γίνεται όλο και ψυχρότερο, αντί να υπερθερμαίνεται. Και οι πάγοι γίνονται παχύτεροι. Η στάθμη του νερού σε νησιά του Ειρηνικού πέφτει αντί να ανεβαίνει. Πριν από λίγες μόνο 5ετίες τα παγκόσμια ΜΜΕ προειδοποιούσαν για τις καταστροφές μιάς επερχόμενης εποχής παγετώνων! Σε καμία περίπτωση το θερμότερο κλίμα δεν προκαλεί χειρότερους και συχνότερους τυφώνες. Τα στοιχεία (και του ΟΗΕ) δείχνουν πως οι τυφώνες έχουν μιά κυκλική παρουσία. Αυτός ο κύκλος εμφάνισης τυφώνων και τροπικών καταιγίδων δεν έχει μεταβληθεί. Ούτε και βέβαια έχουν αυτοί αυξηθεί. Απλά η παγκοσμιοποίηση των ΜΜΕ τους φέρνει συχνότερα, σαν ειδήσεις, στο σαλόνι μας. Το νέφος των γήινων αερίων προστατεύει από τις ακτίνες του ηλίου. Πλήρης εξαφάνιση των αερίων θα αυξήσει τη θερμότητα. Και τους θανάτους...
Οι έγκυρες υποτίθεται επιστημονικές μελέτες που προβλέπουν καταστροφές είναι γεμάτες –για όσους πράγματι τις διαβάζουν– αμφιβολίες και επιφυλάξεις. Και στατιστικές παρανοήσεις βέβαια. Αν οι υποτιθέμενες προβλέψεις για το αποπνικτικά θερμότερο μέλλον είναι σωστές, τότε σε λίγα χρόνια οι μεσογειακές χώρες θα έχουν μετατραπεί σε ερήμους. Και η Δυτική Ευρώπη θα είναι –λόγω πλημμυρών και κακοκαιρίας- ουσιαστικά ακατοίκητη. Το καλύτερο κλίμα θα βρίσκεται πλέον στη Ρωσία. Ποιοί από όλους αυτούς τους ανησυχούντες περιβαλλοντολόγους έχουν αγοράσει κτήματα στη Σιβηρία;
Υ.Γ. Για να μη θεωρηθεί πως τα παραπάνω είναι αστήρικτες προσωπικές μου απόψεις παραθέτω παρακάτω ορισμένες μόνο πηγές που παραθέτουν στοιχεία και αναλύουν κάποια από αυτά τα ζητήματα:
Taverne Dick, The March of Unreason: Science, Democracy and the New Fundamentalism. Oxford, 2005
Michaels, Patrick J., Meltdown: The Predictable Distortion of Global Warming by Scientists, Politicians and the Media. Washington, 2004
Horner Christopher C., The Politically Incorrect Guide to Global Warming. Washington, 2007
Harvey Fiona, “The world on the edge”, The Financial Times. April 28 2007
Bjorn Lomborg, The Skeptical Environmentalist. Cambridge, 2001
Best Joel, Damned Lies and Statistics: Untangling Numbers from the Media, Politicians and Activists. Berkeley, 2001
(Από την Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 22/05/2007)