Του Γιάννη Μαρίνου
Μια που ασχολήθηκα την προηγούμενη Κυριακή με την εργατική Πρωτομαγιά και τους κομματικούς συνδικαλιστές, που διασπάστηκαν για μιαν ακόμη χρονιά για να προβάλουν την κομματική τους ταυτότητα προς δόξαν του δήθεν αδέσμευτου, ανεξάρτητου και ακομμάτιστου συνδικαλισμού, θα αποτολμήσω και ένα επικίνδυνο εγχείρημα. Θα αναφερθώ, μετά φόβου Θεού και ανθρώπων, σε μια πτυχή του σκανδάλου των ομολόγων, που θεωρείται ταμπού για τα κόμματα και για ουκ ολίγους κομματιζόμενους και λαϊκίζοντες δημοσιογράφους και σχολιαστές, ιδιαίτερα των τηλεοπτικών πορτοπαραθύρων. Το σύνθημα το οποίο κυριάρχησε από τους διοργανωτές των δύο πρωτομαγιάτικων εκδηλώσεων καθ' υπόδειξιν κάποιων κομμάτων ήταν: «Δώστε πίσω τα λεφτά των Ταμείων». Σωστό το αίτημα στην έκταση που ανταποκρίνεται (και εν μέρει τουλάχιστον ανταποκρίνεται) σε δόλια διαχείριση. Όμως και επικίνδυνο για τους υποστηρικτές του έως και παρανοϊκό. Δεν αναδείχθηκε σχεδόν καθόλου από τους μεροληπτούντες ενημερωτές ότι 89 τυπικά τουλάχιστον ένοχοι της ανεύθυνης και επικίνδυνης διαχείρισης των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων βρίσκονται και στις τάξεις των συνδικαλιστών και των εκπροσώπων τους έναντι 77 διορισμένων από τον υπουργό. Και αυτοί συμμετέχουν στα διοικητικά συμβούλια των Ταμείων και ομόφωνα (διαφώνησαν μόνο 2!), μαζί με τους διορισμένους από την κυβέρνηση προέδρους τους, αποφάσισαν για επενδύσεις σε δομημένα ομόλογα, όπως παλαιότερα στα χρηματιστηριακά παιχνίδια.
Είναι γνωστό ότι επειδή στο παρελθόν η διαχείριση των αποθεμάτων των Ταμείων γινόταν ερήμην των ασφαλισμένων, εύλογα ικανοποιήθηκε προ ετών η απαίτησή τους να εκπροσωπούνται οι τελευταίοι στις διοικήσεις τους. Έτσι οι υποδεικνυόμενοι από τους συνδικαλιστές σύμβουλοι θα ήταν το μάτι και το αφτί των συνδικάτων προκειμένου να προστατεύονται τα λεφτά των ασφαλισμένων, όπως ορθά επεσήμανε η συνδικαλίστρια κυρία Μαρία Φραγκιουδάκη.
Οι κυβερνήσεις μπορεί να διορίζουν στη διοίκηση των Ταμείων κομματικά ευνοούμενους, έστω και ανίδεους ή και βολικούς σε υποδείξεις. Όμως οι εκπρόσωποι των ασφαλισμένων γιατί να συμμετέχουν, αν όχι αποκλειστικά και μόνο για να μεριμνούν ως κέρβεροι για τη χρηστή και αποδοτική διαχείριση των χρημάτων των Ταμείων, που προέρχονται από τα ασφάλιστρα εργαζομένων, εργοδοτών και φορολογουμένων; Για να αυξάνουν απλώς το ατομικό τους εισόδημα και την επιρροή των κομμάτων που εκπροσωπούν στους ασφαλιστικούς οργανισμούς (διορισμοί, προσλήψεις, μεταθέσεις, κ.λπ.);
Το γεγονός ότι σε όλα αυτά τα συμβούλια, που επένδυσαν σε επικίνδυνα σύνθετα ομόλογα, οι αποφάσεις ήταν ομόφωνες, σημαίνει δύο τινά: - 'Η οι διορισμένοι από τους συνδικαλιστές ήταν ανίδεοι και συνεπώς από ακατάλληλοι ως ανίκανοι για την αποστολή που τους ανετέθη ή είναι εξίσου συνένοχοι με τις διορισμένες από την κυβέρνηση διοικήσεις στα τυχόν σκάνδαλα. Πάντως νομικά ευθύνονται, είτε ήξεραν, είτε δεν ήξεραν. Θα πρέπει μάλιστα να τονιστεί ότι οι εκπρόσωποι των ασφαλισμένων προέρχονται από όλους τους κομματικούς χώρους (ΝΔ, ΠαΣοΚ, ΚΚΕ και ΣΥΝ). Ίσως γι' αυτό και αποφεύγεται κάθε σχετική συζήτηση στα μέσα ενημέρωσης. Διακομματική αποσιώπηση λόγω διακομματικής συνενοχής. Και ας κραυγάζουν οι ανίδεοι ασφαλισμένοι «δώστε πίσω τα λεφτά μας».
Η τυχόν ενοχοποίηση για το σκάνδαλο κάποιων διοικήσεων Ταμείων θα στήσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου και τους εκπροσώπους των συνδικάτων όλων των κομμάτων, από τους οποίους θα ζητηθεί να επιστραφούν τα λεφτά των ασφαλισμένων. Αυτή είναι η εκ του νόμου ξεκάθαρη ευθύνη και των συνδικαλιστών-συμβούλων. Το αν θα τηρηθεί εν προκειμένω ο νόμος είναι ένα ερώτημα στο οποίο εγώ δεν θα μπορούσα να δώσω σίγουρη απάντηση.
(Το Βήμα, 13/5/07)