Του Ευθ. Π. Πέτρου
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα για την βελτίωση των συγκοινωνιών στην πρωτεύουσα. Ο υφιστάμενος προγραμματισμός όμως δείχνει ότι εξακολουθεί να επικρατή προχειρότης. Ενώ δε στην πράξη αποδεικνύεται ποια είναι η ορθή κατεύθυνσις, οι αρμόδιοι επιμένουν σε σχεδιασμούς οφθαλμοφανώς ατυχείς, που επιπροσθέτως θα ανατρέψουν λύσεις που ήδη λειτουργούν αποτελεσματικά.
Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η επέκτασις του τραμ προς τον Πειραιά. Είναι να απορή κανείς που παρά την παταγώδη αποτυχία και την συνεχή οικονομική ζημία του μέσου αυτού, αντί να το καταργήσουν απεφάσισαν να το επεκτείνουν! Και μάλιστα καταστρέφοντας την υφισταμένη σιδηροδρομική σύνδεση του Πειραιώς με το Φάληρο (αλήθεια αφού υπάρχη ο ηλεκτρικός, τι χρειάζεται η επέκτασις του τραμ;) καθώς και την σημερινή πολύ επιτυχημένη οδική ρύθμιση που εξυπηρετεί πλήρως την κίνηση του λιμανιού.
Ουδείς είναι εις θέσιν να εξηγήση ποιες καλύτερες υπηρεσίες θα προσφέρη η επέκτασις του τράμ, το οποίο σημειωτέον εξακολουθούν να πληρώνουν με τρία ευρώ τον μήνα όσοι χρησιμοποιούν κάρτες απεριορίστων διαδρομών. Σε αυτές έχει υποχρεωτικώς περιληφθή και το τραμ με ανατίμηση από 35 ευρώ σε 38.
Ενώ όμως γίνονται σχέδια για την επέκταση ενός αποτυχημένου συγκοινωνιακού μέσου, η περαιτέρω αξιοποίησις αυτών που έχουν αποδειχθή κατ' εξοχήν εξυπηρετικά διακρίνεται από προχειρότητα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η προσφάτως λειτουργήσασα επέκτασις του μετρό προς το Αιγάλεω. Πράγματι σε συνδυασμό με τοπικές ρυθμίσεις λεωφορειακών γραμμών, εξυπηρετεί πολύ μεγαλύτερο αριθμό κατοίκων του Λεκανοπεδίου. Φαίνεται όμως ότι ουδείς εσκέφθη πως η επέκτασις της γραμμής απαιτεί και αντίστοιχη αύξηση των συρμών. Από την ημέρα λοιπόν που το μετρό έφθασε στο Αιγάλεω, τα δρομολόγια αραίωσαν, με αποτέλεσμα μεγάλους συνωστισμούς τόσο στις αποβάθρες όσο και στους ίδιους τους συρμούς.
Η ίδια κατάστασις είναι παγιωμένη πλέον στον προαστιακό, ο οποίος επίσης θα φθάση στον Πειραιά εντός των ημερών (οπότε διερωτώμεθα εκ νέου γιατί πρέπει να επεκταθή και το τραμ!). Οι μικροί και αραιοί συρμοί είναι ανεπαρκείς για την εξυπηρέτηση του συνεχώς αυξανομένου αριθμού επιβατών που κινούνται στον άξονα από την Κόρινθο μέχρι το αεροδρόμιο. Φαντασθείτε πόσο θα βελτιωνόταν η καθημερινή κυκλοφορία στην εθνική οδό Αθηνών-Κορίνθου αν ένα μέρος μόνον αυτών που κινούνται με τα αυτοκίνητά τους απεφάσιζε να χρησιμοποιήση τον προαστιακό. Πώς να το κάνη όμως με τη σημερινή κατάσταση;
Και εάν ισχυρισθή κανείς ότι το πρόβλημα είναι οικονομικό, η απάντησις είναι ότι τα κονδύλια που διασπαθίζονται για το τραμ μπορεί να φθάνουν και να περισσεύουν για την αγορά αρκετών από τους συρμούς που απαιτούνται.
Όσο για τον σεβασμό προς τον επιβάτη, χωρίς να αναφερθούμε εκ νέου στους συνωστισμούς, θα υπενθυμίσουμε ότι πριν λίγα χρόνια εδρομολογήθη εν χορδαίς και οργάνοις ο πρώτος κλιματιζόμενος συρμός του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου. Ακόμη και ο τότε πρωθυπουργός παρέστη στην τελετή. Από εκείνη την ημέρα όμως, όχι μόνον δεν προσετέθη ούτε ένα άλλο κλιματιζόμενο τραίνο, αλλά και σε αυτό το μοναδικό τα κλιματιστικά έχουν παύσει εδώ και χρόνια να λειτουργούν, με αποτέλεσμα να προκαλούνται τα ειρωνικά σχόλια των επιβατών.
Αυτές τις απλές σκέψεις κάνουν όλοι σχεδόν όσοι χρησιμοποιούν τις συγκοινωνίες των Αθηνών. Και διερωτώνται βεβαίως, για ποιο λόγο οι αρμόδιοι, είτε σε κυβερνητικό επίπεδο, είτε σε αυτό της τοπικής αυτοδιοικήσεως δεν μπορούν να τις αντιληφθούν. Το ότι αυτοί δεν χρησιμοποιούν τις αστικές συγκοινωνίες δεν αποτελεί δικαιολογία. Σε καμμία χώρα δεν χρησιμοποιούν τις συγκοινωνίες οι κρατικοί λειτουργοί, χωρίς αυτό να σημαίνη ότι δεν έχουν την νοημοσύνη να τις διαχειρισθούν σωστά.
Είναι γεγονός ότι αν ανατρέξουμε στην προ δεκαετίας κατάσταση θα διαπιστώσουμε πολύ σημαντική βελτίωση. Όμως με έναν πιο ορθολογικό σχεδιασμό τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερα. Με καλύτερη διαχείριση των κονδυλίων που έχουν διατεθή μπορεί να είχαμε σήμερα συγκοινωνίες εφάμιλλες των μεγάλων ευρωπαϊκών πρωτευουσών.
(Από την Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 04/06/2007)