Εαν διαβάσει κάποιος το τελικό κείμενο για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών στη σύνοδο των οκτώ πιο ανεπτυγμένων χωρών του πλανήτη G8 , θα διαπιστώσει ότι έχει συντελεστεί μεγάλη αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο η ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει την απειλή του φαινομένου του θερμοκηπίου. Αντανακλά επίσης σε μεγάλο βαθμό το όραμα που είχε προβάλει πριν από μερικά χρόνια ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους - αν και ελάχιστοι Ευρωπαίοι θα το δεχθούν όπως επίσης και οι Δημοκρατικοί στο Κογκρέσο.
Τόσο οι πρωτεργάτες του Πρωτοκόλλου του Κιότο στα Ηνωμένα Έθνη όσο και η Ε.Ε. συνειδητοποιούν ότι το πείραμά τους για τον έλεγχο του κλίματος κατέληξε σε αποτυχία, αφού απέτυχε να μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Συνειδητοποίησαν επίσης ότι, εάν επιθυμούν τη συμμετοχή των μεγαλύτερων παικτών - ΗΠΑ, Κίνας και Ινδίας - θα πρέπει να ακολουθήσουν μία προσέγγιση που εναρμονίζει την οικονομική ανάπτυξη με την περιβαλλοντική συνείδηση.
Συγκριτικά με το Κιότο, το όραμα του Μπους είναι ιδιαίτερα μεγαλεπήβολο. Η βασική φιλοσοφία του Κιότο είναι η εξής: επιβολή ακόμη λιγότερων υποχρεωτικών στόχων, περιορίζοντας την χρήση ενέργειας και κατ΄ επέκταση την οικονομική ανάπτυξη. Το πρόγραμμα ερμηνεύθηκε από περιβαλλοντολόγους και πολιτικούς ως μία βολική δικαιολογία για να απαλλαγούν από μη δημοφιλή ορυκτά καύσιμα, όπως άνθρακας. Στον κόσμο του Κιότο, οι κυβερνήσεις υπάρχουν για να θεσπίζουν δρακόντειους κανονισμούς, ακόμη και εάν αυτοί δεν είναι αποδεκτοί από τους μηχανισμούς της αγοράς.
Η προσέγγιση του Μπους είναι διαφορετική: θα πρέπει οι οικονομίες να αναπτυχθούν σε συνδυασμό με την προώθηση νέων τεχνολογιών και νέων μορφών ενέργειας που μειώνουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Επίσης, οι τεχνολογίες ελέγχου των εκπομπών θα πρέπει να εστιάζονται στις ενεργειακές πηγές που χρησιμοποιούνται σήμερα, περιλαμβανομένων των ορυκτών καυσίμων. Στον κόσμο του Μπους, η κυβέρνηση δίδει κίνητρα στη βιομηχανία, συνεργάζεται με αυτήν και θέτει γενικούς στόχους. Ο Μπους επέμεινε επίσης ότι οιοδήποτε παγκόσμιο πρόγραμμα θα πρέπει να περιλαμβάνει τους μεγάλους ρυπαντές όπως Κίνα και Ινδία (τους οποίους το Κιότο δεν περιλαμβάνει) και έκανε λόγο για «ειρηνική χρήση πυρηνικής ενέργειας».
Από το 1995 έως το 2000, η Ευρώπη αύξησε τις εκπομπές της κατά 2,3%, ενώ μόνο δύο χώρες βρίσκονται καθ΄ οδόν για την εκπλήρωση των κριτηρίων του Κιότο, που εκπνέει το 2012. Αντίθετα, στις ΗΠΑ οι εκπομπές από το 2000 έως το 2004 μειώθηκαν 8%. Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι δεν εγκατέλειψαν εντελώς τις αρχές του Κιότο.
(Ναυτεμπορική – The Wall Street, 11/6/07)