Του Κ. Κόλμερ
Το πρόσφατο ταξίδιον του αμερικανού Προέδρου Τζωρτζ Μπους στην Αλβανία θα ημπορούσε να θεωρηθή ως η οριστική ρήξις με την Ρωσία του Βλαδιμίρου Πούτιν. Κατά την επίσκεψί του στα Τίρανα, ο κ. Μπους εδήλωσε μεταξύ άλλων ότι «σε κάποια στιγμή, νωρίτερα παρά αργότερα πρέπει ν' αποφασίσουμε. Αρκετά πια. Το Κόσοβο είναι ανεξάρτητον»!
Ούτως, διά μιαν εισέτι φορά το Συμβούλιον Ασφαλείας παρακάμπτεται - όπου η Ρωσία και η Κίνα απειλούν με «βέτο» την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και η Αμερική προχωρεί εις μονομερή απόφασι, με την συνεπικουρίαν βεβαίως και των άλλων δυτικών «συμμάχων» της, πλήν του γάλλου Προέδρου Σαρκοζί που εζήτησεν εξάμηνον αναβολή, διά την απόσχισι του κρατιδίου από την Σερβία (παλαιά φίλη της Γαλλίας).
Υπενθυμίζεται ότι και ο βομβαρδισμός της Σερβίας επί 77 ημέρες, το 1999, «δι' ανθρωπιστικούς λόγους», απεφασίσθη μονομερώς υπό του ΝΑΤΟ (δηλ. των ΗΠΑ) ενώ η έγκαιρος άφιξι των Ρώσων στην Πρίστινα, πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου, απέτρεψε την κατάληψί της από τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις και ο βρετανός διοικητής των δυνάμεών των υπερηφανεύθη εν συνεχεία ότι «απέτρεψε τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμον με την καθυστέρησί του».
Το τρίγωνο Κοσσυφοπέδιου - Σκόπιων - Τιράνων, αλλά και οι αποδοκιμασίες του αμερικανού προέδρου στην Ρώμη αποδεικνύουν ότι τα Βαλκάνια, δηλαδή η γειτονιά μας, εξακολουθούν να είναι το «μαλακόν υπογάστριο» της Ευρώπης, όπου παίζονται γεωπολιτικά παίγνια υπό των των μεγάλων δυνάμεων.
Την ιδίαν στιγμήν που ο κ. Μπους έρριπτε το γάντι στον Πρόεδρο Πούτιν, ο γνωστός και μη εξαιρετέος αμερικανός διπλωμάτης και υφυπουργός Εξωτερικών, πρώην πρέσβυς εις Αθήνας και στο ΝΑΤΟ, κ. Νίκολας Μπερνς επεσκέπτετο την ελληνική πρωτεύουσα και είχε «συνομιλίες» με τους έλληνας επισήμους. (Δηλαδή αυτός μιλούσε και οι δικοί μας Κώστας, Ντόρα, Σιούφας, Γιώργος: «λέγε με Τζωρτζ», άκουαν προσεκτικώς). Δεν έχει τόσην σημασία η ένταξι της Αλβανίας και των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ -αυτή είναι προειλημμένη απόφασις, αδιακρίτως των ελληνικών αντιδράσεων- μήτε η δυσαρέσκεια των αμερικανών πετρελαιάδων διά την διέλευσι των αγωγών φυσικού αερίου της ρωσικής Γκάζπρομ απ' το ελληνικό έδαφος, όσον η εκπεφρασμένη πρόθεσις των Αμερικανών να μην φέρουν προσκόμματα στην κυβέρνησι Καραμανλή, εφ' όσον εις γενικάς γραμμάς συμπλέει με την πολιτική των.
Και άλλοτε έχει συμβή παρόμοιον: Έλεγον οι αμερικανοί γερουσιαστές επί Προεδρίας του Ρόναλντ Ρέηγκαν: «Δεν μας ενδιαφέρει τι λέγει ο Ανδρέας αλλά τι πράττει». Και η Ελλάς παρέμενε στο ΝΑΤΟ, οι (πυρηνικές) βάσεις δεν έφευγαν και οι έλληνες κομμουνιστές ήσαν στο περιθώριο, μεσούντος του Ψυχρού Πολέμου, ελέω «Αντρέα για μια Ελλάδα νέα». Ούτως και επί του παρόντος, ο κ. Κώστας Καραμανλής δυνατόν να μην είναι τόσον εργατικός όσον ο θείος του αλλά έχει εμπεδώσει καλώς την οικογενειακή παράδοσι: Μην εξαγριώνετε το θηρίον και ξυπνήσει και σας φάει. Όπως «έφαγεν» τόσους άλλους, από τον Πλαστήρα και τον Κ. Τσαλδάρη μέχρις και του Μαρκεζίνη και του Σημίτη.
Αλλά μην απατώμεθα. Περίπτωσις υποβολής ελληνικού «βέτο» διά την ένταξι των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και στην
ΕΕ δεν υπάρχει, ακόμη και άνευ «κοινώς αποδεκτής συμφωνίας» διά την ονομασία της ΠΓΔΜ. Που είναι άλλωστε ανέφικτη, με το ανυποχώρητο των Σκοπιανών. Αυτό που αποτελεί μικρά διευκόλυνσι πρός τον κ. Καραμανλή είναι η εφ' ορισμένου χρόνου αναβολή της σχετικής αποφάσεως, με πρόφασι το ανέτοιμον των Σκοπίων. «Μέχρις του προσεχούς Μαρτίου», ως εδήλωσεν ο κ. Μπερνς.
«Αργότερον παρά ενωρίτερον», φέρεται ειπών ο κ. Μπερνς, αντιστρέφων τα λεχθέντα υπό του Προέδρου του: «you' ve got to say, enough is enough. Η δημοκρατία της Μακεδονίας θα ενταχθή στο ΝΑΤΟ με το συνταγματικό της όνομα». Που άλλωστε έχουν αναγνωρίσει οι αδιάβαστοι στην παγκόσμιον ιστορίαν Αμερικανοί, κατά Χένρυ Κίσσινγκερ.
Η παράπλευρος ωφέλεια της αναβολής (ως ελέγετο collateral damage, η αναπόφευκτη βλάβη των αμάχων Σέρβων κατά τους βομβαρδισμούς του Βελιγραδίου το 1999 ) είναι ότι η κυβέρνησι Καραμανλή δεν βιάζεται να κάνει εκλογές το φθινόπωρον, πιεζομένη από το σκάνδαλο των ομολόγων και εκβιαζομένη υπό του κόμματος του κ. Καρατζαφέρη να «πάρη θέση» επί της ονομασίας των Σκοπίων με «βέτο», δημοψήφισμα κ.λπ.
Όταν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ένας βεζίρης είχε πέσει εις δυσμένεια του σουλτάνου και επρόκειτο ν' αποκεφαλισθή, εζήτησε αναβολή της εκτελέσεως δι' ένα έτος. Διότι «μάθαινε την καμήλα του να μιλάει». Κι όταν στη φυλακή τον ρώτησαν, πώς αυτό; Απήντησε: «Σ' ένα χρόνο πολλά μπορεί να συμβούν. Μπορεί ν' αλλάξει γνώμη ο παντισάχ μας ή και να πεθάνει είτε ακόμη να φύγω εγώ από φυσικό θάνατο. Τώρα είναι που πρέπει ν' αποφύγουμε την καρατόμηση!».
Γιατί η λαϊκή δυσαρέσκεια ογκούται από τις πολλές κυβερνητικές αστοχίες - διά να μεταφερθούμε στα ίδια.
(Το Παρόν, 17/6/07)