Της Κάκιας Παπαδοπούλου
Μέχρι και κτίριο της ΔΕΗ έμεινε από ρεύμα χθες. Το γεγονός ότι υπήρχαν περιοχές στην Αττική που έμειναν μέχρι και 23 ώρες χωρίς ρεύμα εν μέσω 45 βαθμών τότε μπορούμε να μιλάμε για εγκληματική αμέλεια εκ μέρους του κράτους, γιατί πραγματικά αυτές τις μέρες του παρατεταμένου καύσωνα κινδύνευσαν ζωές.
Πέρα από τα πολλά και χρόνια ενεργειακά προβλήματα αυτού του τόπου, δεν υπήρξε καν αυτές τις ημέρες κάποια στοιχειώδη εκστρατεία- σε καθαρά επικοινωνιακό επίπεδο για την αντιμετώπιση του επερχόμενου καύσωνα. Είδαμε τον κ. Σιούφα να μοιράζει φυλλάδια στο Σύνταγμα. Και όποιος δεν πέρναγε από το Σύνταγμα εκείνη τη στιγμή έχασε τη χρυσή ευκαιρία να μάθει να προστατεύεται από τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Με άλλα λόγια, μια κρίση έχει πολλά μέτωπα αντιμετώπισης. Και δυστυχώς δεν είδαμε καμμία συντονισμένη προσπάθεια ώστε να μιλάμε για τον περιβόητο όρο crisis management αυτές τις μέρες.
Πάνω από 2.500 βλάβες σημειώθηκαν χθες σ’ όλη τη χώρα. Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ καταγγέλουν ότι σε αρκετές περιπτώσεις η εταιρεία προχώρησε σε προγραμματισμένες διακοπές τις οποίες στη συνέχει βάφτισε ως βλάβες για να μην καταρρεύσει το σύστημα. Ισως να είχε μεγαλύτερη αρωγή και κατανόηση του κόσμου, ένα έβγαινε η ίδια η ΔΕΗ ή η κυβέρνηση και ενημέρωνε εκ των προτέρων τους πολίτες της ότι θα υπήρχαν κάποιες αναγκαίες διακοπές και ονόμαζε και τις περιοχές. Αυτό το κρυφό της υπόθεσης που το έχει βιώσει καλά στο πετσί του ο Ελληνας πολίτης και έχει τις ρίζες του σε άλλες «μαύρες» εποχές, είναι και η μεγαλύτερη αιτία της έλλειψης εμπιστοσύνης κράτους-πολίτη στην Ελλάδα.
Όσο για τις πραγματικές βλάβες-αιτίες για την καθυστέρηση-εως και 23 ώρες της αποκατάσταση των βλαβών σε περιοχές όπως το Ίλιον -είναι η κόπωση και η έλλειψη προσωπικού όπως και η έλλειψη ανταλλακτικών, όπως δήλωσαν παράγοντες της επιχείρησης.
Το ερώτημα είναι ότι δεν υπήρχε η υποψία ότι αυτό το καλοκαίρι η χώρα διέτρεχε σοβαρό κίνδυνο καύσωνα. Δεν είχε προβλεφτεί λοιπόν τουλάχιστον να υπήρχαν τα απαραίτητα ανταλλακτικά σε εφεδρεία. Να αρχίσουμε από τα απλά.
Οργή, αγανάκτηση, απογοήτευση και ανασφάλεια από τους πολίτες είναι επιεικώς δικαιολογημένες αντιδράσεις. Η απειλή της ανθρώπινης ζωής και ο χαμός περιουσιών αυτές τις μέρες από τις διακοπές-βλάβες θα μπορούσαν να είχαν μικρότερες συνέπειες, εάν υπήρχε κυρίως περισσότερη ειλικρίνεια στη σχέση κράτους-πολίτη.