Του Π. Πέτρου
Στην χώρα αυτή παρατηρείται η θλιβερά εξαίρεσις, τα πράγματα να μην κρίνονται εκ του αποτελέσματος όπως συμβαίνει σε όλο σχεδόν τον κόσμο και, όπως επιβάλλει η απούσα από την Ελλάδα κοινή λογική. Διαφορετικά, για πράξεις και παραλείψεις της διοικήσεως που είχαν ως αποτέλεσμα καταστροφές ιδιωτικών περιουσιών ή εθνικού πλούτου, θα έπρεπε να είχαν καταλογισθή κάποιες ευθύνες.
Δυστυχώς, εδώ περιοριζόμαστε στην διαπίστωση καλών προθέσεων και στην επιβράβευση προσπαθειών. Που ακόμη και αν είναι αναποτελεσματικές, τα μέσα ενημερώσεως σπεύδουν ελαφρά τη καρδία να τις χαρακτηρίσουν «υπεράνθρωπες». Οι τηλεθεατές έχουν σχεδόν αποστηθίσει και ενίοτε επαναλαμβάνουν κοροϊδευτικώς τις εκφράσεις - κλισέ, οι οποίες την τελευταία περίοδο χρησιμοποιούνται καθημερινώς για να χαρακτηρίσουν τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση των μεγάλων δασικών πυρκαγιών.
Για πολλοστή φορά ο δασικός πλούτος της χώρας καταστρέφεται και ασχέτως προς τις προσπάθειες, που μπορεί πράγματι να είναι υπεράνθρωπες, το τελικό συμπέρασμα είναι η αδυναμία αντιμετωπίσεως της καταστάσεως. Η δράσις εμπρηστών είναι η εύκολη δικαιολογία. Διότι η αμέσως επομένη ερώτησις είναι τι έχουν κάνει οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες για τον εντοπισμό και την προσαγωγή τους. Στα τελευταία 30 χρόνια οι μόνοι που έχουν συλληφθή είναι κάποια μάλλον τεταραγμένης ιδιοσυγκρασίας άτομα.
Ουδείς πείθεται ότι μπορεί πρόσωπα σαν αυτά, να είναι τα όργανα των οικοπεδοφάγων που θέτουν σε εφαρμογή πολύπλοκα σχέδια εμπρησμών, που απαιτούν συνδυασμένες γνώσεις γεωπόνων, τοπογράφων και μετεωρολόγων για να καταστρωθούν. Αλλά και κανείς δεν έχει καθίσει να κάνη μια πρόχειρη έστω ανάλυση του πώς θα μπορούσαν να κινηθούν οι οργανωμένοι εμπρηστές, ώστε να προληφθή η δράσις τους.
Οι αναφορές στον όγκο των πυρκαγιών που εκδηλούνται ταυτοχρόνως, μπορεί να είναι μια πτυχή του θέματος, αλλά εν τέλει προκαλούν σύγχυση και αποπροσανατολισμό. Διότι καταλήγουμε να εγκλωβιζόμαστε σε αυτές και να «χάνουμε το δάσος» της γνωστής παροιμίας, που εν προκειμένω μπορεί να εκληφθή και κυριολεκτικώς.
Η ανεπαρκής προετοιμασία για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών καταλογίζεται τελικώς μόνον στην έλλειψη προσωπικού. Κάτι που προδίδει μια διάχυση συνδικαλιστικής αντιλήψεως η οποία έχει καταπνίξει την κοινή λογική.
Πότε η ηγεσία της Πυροσβεστικής έθεσε θέμα τέτοιων ελλείψεων τόσο επίμονα ώστε να επιβάλη την λύση του; Ή αν υπάρχη αντικειμενική αδυναμία προσλήψεων, πού είναι ο σχεδιασμός για την καλύτερη αξιοποίηση των υφισταμένων δυνάμεων;
Όσο για τον εξοπλισμό, οι ίδιοι οι πυροσβέστες επεσήμαναν ότι από τα 46 πυροσβεστικά αεροπλάνα που διαθέτουμε, τα 24 πρέπει να χαρακτηρίζονται «ψεκαστικά» ενώ από τα υπόλοιπα 22, τα 13 τύπου CL-215 είναι τόσο πεπαλαιωμένα που πλέον ούτε στεγανότητα έχουν και χάνουν το νερό εν πτήσει πριν φθάσουν στον τόπο της φωτιάς, ενώ μόλις ανέβη η θερμοκρασία τόσον αυτά όσο και τα νεότερα CL-415 αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Πολιτική απόφασις για την ανανέωση του αεροπυροσβεστικού στόλου υφίσταται από πέρυσι. Τέθηκε σε εφαρμογή;
Αλλά χωρίς να φθάσουμε σε τέτοια ζητήματα, θα επισημάνουμε ότι η εγκατάλειψις των δασών τα έχει καταστήσει εύκολη βορά των πυρκαγιών αφού δεν εκκαθαρίζονται από τα εξαιρετικώς εύφλεκτα ξηρά φύλα ενώ δένδρα ολόκληρα αφήνονται να ξεραθούν προσβεβλημένα από διάφορες νόσους. Όποιος είχε επισκεφθή τον εθνικό δρυμό της Πάρνηθος προ της καταστροφής έχει διαπιστώσει ότι και εκεί αυτό συνέβαινε.
Δεν θα εκόστιζε και πολύ να απασχολούνται λίγους μήνες παραπάνω κάποιοι εποχιακοί δασοπυροσβέστες για να προβαίνουν σε αποψίλωση και καθαρισμό των δασών την περίοδο του φθινοπώρου. Και δεν θα εκόστιζε τίποτε να διετίθεντο για το προληπτικό αυτό έργο και κάποιες από τις στρατιωτικές δυνάμεις που το καλοκαίρι κινητοποιούνται για πυρόσβεση χωρίς να έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση ή να διαθέτουν τον απαιτούμενο εξοπλισμό. Το μόνο που θα χρειαζόταν είναι έγκαιρος σχεδιασμός.
Η ορθολογική και σε βάθος ανάλυσις των γεγονότων αποκαλύπτει όλο και περισσότερες παραλείψεις, οι οποίες δεν είναι φαινόμενο σημερινό. Ακόμη και η αγορά, κατά την δεκαετία του ’80, ψεκαστικών αεροσκαφών για την ανανέωση (;) του πυροσβεστικού στόλου αποτελεί εγκληματική πράξη, η οποία ουδέποτε κατηγγέλθη κάν. Όπως ουδέποτε κατηγγέλθη η συνολική ολιγωρία του κρατικού μηχανισμού που έχει οδηγήσει στην καταστροφή των δασών.
(Από την Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 23/07/2007)