και δεν διεκδικούμε τίποτα", που έχει, κυριολεκτικά, στοιχειώσει την εξωτερική μας πολιτική, ενισχύοντας υπέρμετρα το φοβικό μας σύνδρομο.
Βυθισμένη, επί δεκαετίες, σε έναν πολιτικό λήθαργο, από τον οποίο δεν φαίνεται να ξυπνά, η ελληνική ηγεσία καλείται να αναλάβει, επιτέλους, τις ευθύνες που της αναλογούν έναντι του έθνους και να πάψει να συμπεριφέρεται σαν ο «καρπαζοεισπράχτορας», των ισχυρών, αλλά, φευ και των «ανίσχυρων», τούτου του κόσμου.
Διατηρώντας εκούσα-άκουσα, ανοιχτά μέτωπα στην Κύπρο, στην Θράκη, στο Αιγαίο, στα βόρεια σύνορά της, «θα πρέπει κάποτε η Ελλάδα να αρχίσει να διεκδικεί αυτά που νόμιμα της ανήκουν χρησιμοποιώντας όλες τις διεθνώς αναγνωρισμένες μεθόδους και τακτικές, επιλέγοντας το βέλτιστο χρονικό διάστημα, αφού προηγουμένως θα έχει προχωρήσει στις απαραίτητες συνεννοήσεις με διεθνείς οργανισμούς και συμμαχικές χώρες.»
Μπορεί αυτή την περίοδο η επικαιρότητα να μονοπωλείται σχεδόν αποκλειστικά από την επικείμενη ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών, όμως η μεγάλη και πολύ πραγματική απειλή για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας εξακολουθεί να προέρχεται εξ ανατολών. Και ναι μεν το Μακεδονικό ζήτημα αναφέρεται και αυτό σε εδαφικές απειλές, λόγω του αποδεδειγμένου αλυτρωτισμού των Σκοπίων, πλην όμως ο ατυχής χειρισμός του από τη σημερινή κυβέρνηση μάλλον το ανήγαγε ως θέμα έσχατης εσωτερικής πόλωσης και πολιτικής αντιπαράθεσης παρά ως την πολυπόθητη γέφυρα για μια δίκαιη και συναινετική λύση μεταξύ της Ελλάδος και του βορείου γείτονά της. Έτσι, κινδυνεύουμε σήμερα να βρεθούμε με μια κολοβή συμφωνία που ναι μεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις του διεθνούς παράγοντα, αλλά έχει οδηγήσει τη χώρα σε έναν αχρείαστο και βαθύ εσωτερικό διχασμό, ενώ η εφαρμογή της στην πράξη είναι βέβαιο ότι θα έχει δυσκολίες, κινδύνους και εμπλοκές σ’ ένα διεθνές περιβάλλον πρωτοφανούς ρευστότητας.
Τούτων λεχθέντων και της συμφωνίας των Πρεσπών να έχει δρομολογηθεί πλέον για ψήφιση στη Βουλή, όπου εκτιμάται ότι θα περάσει με οριακή πλειοψηφία, η προσοχή μας θα πρέπει να στραφεί προς ανατολάς και τους κινδύνους που υποθάλπει η ακατάσχετη ρητορική του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν εις βάρος της χώρας μας και το νεοοθωμανικό δόγμα που πρεσβεύει. Παρά την εντυπωσιακή βελτίωση των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών τα τελευταία χρόνια -με το ενεργειακό να ευρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της βελτίωσης- την αμυντική συνεργασία τους στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και στην αντιμετώπιση του προσφυγικού και τα διάφορα σύμφωνα φιλίας που έχουν κατά καιρούς υπογραφεί μεταξύ των δύο χωρών, η Άγκυρα δεν χάνει ευκαιρία να προκαλεί την Ελλάδα στο Αιγαίο πότε μέσω της συστηματικής αμφισβήτησης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων για έρευνες υδρογονανθράκων εντός της ΑΟΖ -που όμως δεν έχουμε προκηρύξει, πολλώ μάλλον οριοθετήσει- αλλά και των χωρικών μας υδάτων και άλλοτε με ωμές εδαφικές διεκδικήσεις μέσω της θεωρίας των γκρίζων ζωνών (βλ. Ίμια και άλυσο νήσων και βραχονησίδων στο Ανατολικό Αιγαίο)...
Το πλήρες και ιδιαίτερα εμβριθές, σχόλιο του Energia.gr μπορείτε να το διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
https://www.energia.gr/article/151237/o-ex-anatolon-kindynos-apeiros-sovaroteros-apaiteitai-nea-strathgikh-gia-thn-antimetopish-toy-