Το αρμόδιο υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει εντός δύο μηνών να απαντήσει προσκομίζοντας στοιχεία για την είσπραξη των προαναφερόμενων ποσών από τη βιομηχανία παραγωγής νικελίου, η οποία από το 2012 παράγει ακατάπαυστα μόνο ζημιές κι ας συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες εταιρίες του κόσμου. Διαφορετικά η χώρα θα παραπεμφθεί στο Δικαστήριο της Ε.Ε. με την Κομισιόν να ζητά την επιβολή κατ’ αποκοπή χρηματικού προστίμου και άλλων οικονομικών κυρώσεων.
Η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ ήλθε ξανά στο προσκήνιο, πάλι με άσχημο τρόπο, όταν η ΔΕΗ τον περασμένο Νοέμβριο εκίνησε τις διαδικασίες άρσης εκπροσώπησης της επιχείρησης στην προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας. Οι ληξιπρόθεσμοι λογαριασμοί ρεύματος ξεπερνούν τα 285 εκατ. ευρώ και μάλιστα χωρίς να καταφέρει να εξυπηρετήσει αυτό το χρέος που διακανόνισε με τη ΔΕH πριν από ενάμιση χρόνο.
Αν και οι δύο εταιρίες βρίσκονται σε φάση σύναψης νέας σύμβασης προμήθειας, εντούτοις σύμφωνα με πηγές του Euro2day.gr, δεν αποκλείεται μετά από έξι μήνες τα προβλήματα καθυστερήσεων να εμφανιστούν ξανά.
Η ΛΑΡΚΟ, η οποία απασχολεί 1.100 εργαζομένους και την περίοδο 2007 – 2013 αποτέλεσε τη δημόσια επιχείρηση που υποδεχόταν πληθώρα ρουσφετολογικών προσλήψεων και εφάρμοζε μοντέλα μισθοδοσίας, τα οποία συνεχίζονταν μέχρι πρότινος, που μοιάζουν με εκείνα των κερδοφόρων ΕΛ.ΠΕ.
Τα σενάρια
Με το 75% του κόστους λειτουργίας της να εξαρτάται από τις χρηματιστηριακές τιμές του νικελίου, η βιομηχανία της Λάρυμνας έρχεται πια αντιμέτωπη με τον κίνδυνο του λουκέτου. Αρμόδιες πηγές σημειώνουν στο Euro2day.gr, πως αν η κυβέρνηση θέλει να αποτρέψει τις σε βάρος της κυρώσεις και την ξαφνική απώλεια 1.100 θέσεων εργασίας δύο λύσεις έχει: Είτε θα πρέπει να εκκινήσει τις διαδικασίες εκκαθάρισης εν λειτουργίας – όπως στην περίπτωση των ναυπηγείων – είτε να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση της. Η δεύτερη, όμως, εναλλακτική δεν φαίνεται να συγκεντρώνει επενδυτικό ενδιαφέρον. Και όποιοι «λευκοί ιππότες» εμφανίζονταν ζητούσαν τη ΛΑΡΚΟ με τίμημα μόλις 1 ευρώ…
Κυβερνητικές πηγές με τις οποίες συνομίλησε το Euro2day.gr, άφηναν τις όποιες εξελίξεις μετά την πάροδο της δίμηνης διορίας, υπαινισσόμενες ακόμη και τα δύο προαναφερόμενα σενάρια.
Η βιομηχανία σύμφωνα με στοιχεία που γίνονται γνωστά μόνο κατόπιν φειδωλών πληροφοριών αφού έχει να δημοσιεύσει οικονομικούς ισολογισμούς από το 2015, έχει σήμερα κόστος παραγωγής νικελίου γύρω στα 12.500 με 13.000 δολάριατον τόνο, όταν η χρηματιστηριακή τιμή του νικελίου είναι στα 11.600 δολάρια τον τόνο.
Ο τελευταίος ισολογισμός της, του 2015, έδειξε ζημιές 79,4 εκατ. ευρώ έναντι 39,7 εκατ. το 2014. Ιδιαίτερη αξία και βαρύτητα έχουν οι παρατηρήσεις που γίνονται στον ισολογισμό του 2015 για τη ΛΑΡΚΟ με τους ορκωτούς λογιστές να τονίζουν μεταξύ άλλων ότι τα ίδια κεφάλαια της είναι σημαντικά μικρότερα του μετοχικού της κεφαλαίου (12,5 εκ. ευρώ) και συντρέχουν οι λόγοι για τη λύση της εταιρίας. Αν δεν είχε γίνει δε, η αποτίμηση των μεταλλείων στην εύλογη αξία, τότε τα ίδια κεφάλαια θα συνέχιζαν να είναι αρνητικά για μία ακόμη χρήση. Επίσης το κεφάλαιο κίνησης είναι αρνητικό κατά 221,8 εκατ. ευρώ.
Η χαμένη ευκαιρία
Στη ΛΑΡΚΟ μέτοχοι είναι το ελληνικό δημόσιο (ΤΑΙΠΕΔ) με 55,2%, η ΔΕΗ με 11,4% και με 33,4% η Εθνική Τράπεζα. Το 2012 η βιομηχανία πέρασε στο ΤΑΙΠΕΔ και το 2013 η Ευρ. Επιτροπή εκίνησε επίσημα έρευνα για το θέμα των κρατικών ενισχύσεων προς τη βιομηχανία.
Το 2014, η τότε κυβέρνηση, αποφάσισε και γνωστοποίησε στην Κομισιόν την απόφαση της να πουλήσει τη βιομηχανία και την περιουσία της σπάζοντας την σε δύο κομμάτια, επιδιώκοντας να αποτρέψει την έκδοση σε βάρος της Ελλάδας καταδικαστικής απόφασης.
Ο πρώτος διαγωνισμός θα αφορούσε την πώληση του μεταλλουργικού εργοστασίου στη Λάρυμνα και το 40% των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης του μεταλλείου λατερίτη του Αγίου Ιωάννη. Ο δεύτερος διαγωνισμός την πώληση το 73% των δικαιωμάτων εξόρυξης λατερίτη της Εύβοιας και το 100% των δικαιωμάτων εξόρυξης λατερίτη της Καστοριάς.
Ωστόσο, το σχέδιο αυτό δεν προχώρησε. Το 2015 η σημερινή κυβέρνηση αποφάσισε να προσφύγει κατά της πρωτόδικης απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και επιδίωξε την εξυγίανση της μέσα από επιχειρησιακά σχέδια επιδιώκοντας τη διατήρηση της υπό το δημόσιο. Αυτά ποτέ δεν έγιναν γνωστά και όπως φάνηκε εκ των υστέρων δεν απέφεραν κανένα αποτέλεσμα.
Η τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση του Νοεμβρίου του 2017 τερμάτισε ουσιαστικά οποιαδήποτε κυβερνητική προσπάθεια αφήνοντας τη ΛΑΡΚΟ να βουλιάζει στα χρέη της και να αφήνει φέσια…
(euro2day.gr)