Στο βιβλίο του «Οι Δρόμοι της Ειρήνης- Συντηρητική Πολιτική σε μια Επαναστατική Εποχή», που εκδόθηκε το 1976, ο Χένρι Κίσινγκερ γράφει, στη σελίδα 21.
"Αλλά είναι αφάνταστα δύσκολο να δημιουργηθεί μια ισορροπία που στηρίζεται στην ισχύ ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια μιας επαναστατικής περιόδου που διαδέχεται μια μακρόχρονη ειρήνη. Βαυκαλισμένα από την ανάμνηση της σταθερότητας τα κράτη έχουν την τάση να αναζητούν την ασφάλεια στην απραξία και να συγχέουν την αδυναμία με την έλλειψη προκλητικότητος. Πιστεύουν ότι οι κατακτητές θα εξευμενιστούν με την λογική και πιθανόν με την συνεργασία. Με μια πολιτική, δηλαδή, που δεν συνεπάγεται θανάσιμους κινδύνους και δεν προκαλεί ολοκληρωτική καταστροφή. Οι συμμαχίες εναντίον των επαναστάσεων συνάπτονται συνήθως μόνον μετά το τέλος μιας σειράς προδοτικών ενεργειών και αναταραχών, γιατί οι δυνάμεις που εκπροσωπούν την νομιμότητα και την καθεστηκυία τάξη ξέρουν πολύ καλά ότι ο αντίπαλός τους δεν πείθεται με την λογική, αν δεν αποδειχθή και ο ίδιος λογικός. Και ο κατακτητής φέρεται λογικά μόνο αφού ανατρέψει το διεθνές σύστημα."
Και στη σελίδα 4, ο 96χρονος σήμερα, διαβόητος πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, γράφει:
"Αυτοί που προβλέπουν εγκαίρως τον κίνδυνο και προειδοποιούν όσο είναι καιρός τους άλλους κατηγορούνται ότι ενσπείρουν τον πανικό, ενώ όσοι υποδεικνύουν την προσαρμογή στις καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί θεωρούνται ισορροπημένοι και σώφρονες γιατί έχουν με το μέρος τους την λογική, δηλαδή, το σύνολο των επιχειρημάτων που έχουν αξία για το καθιερωμένο σύστημα. Στις περιπτώσεις όπου ο "κατευνασμός", δεν χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα για να κερδίσει κανείς χρόνο, αποτελεί ένδειξη ανικανότητας της διπλωματίας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μια πολιτική απεριόριστων στόχων".
Σημειωτέον, το βιβλίο του Κίσινγκερ πραγματευεται την περίοδο της Ιεράς Συμμαχίας και είναι αφιερωμένο στον Μέτερνιχ και στην πολιτική του, τω καιρώ εκείνω.
Διακρίνετε τις ομοιότητες και την άμεση διασύνδεση των ιστορικών περιόδων και των προβλημάτων που τις χαρακτήριζαν, με τη σημερινή;
Οι κινήσεις «καλής θελήσεως», των Αθηνών, με στόχο τη μείωση της διμερούς έντασης με την Τουρκία δεν θα έχουν αποτέλεσμα εάν δεν συνοδεύονται με την επίδειξη επαρκούς δόσης πολιτικό-διπλωματικής, οικονομικής και στρατιωτικής πυγμής.
Την εικόνα στο κάδρο των ελληνοτουρκικών σχέσεων αποτυπώνουν σε άρθρο τους στην «Καθημερινή», ο Θεόδωρος Καρυώτης και ο Άγγελος Συρίγος, που πραγματεύεται την ανάγκη για τη χάραξη μιας νέας στρατηγικής έναντι της Άγκυρας και έχει αναρτηθεί στο energia.gr, στην κατηγορία Άρθρα-Αναλύσεις:
https://www.energia.gr/article/152039/anagkh-gia-nea-strathgikh-enanti-ths-toyrkias