Του Ευθ. Π. Πέτρου
Ενώ η Ελλάς φλέγεται και ο δασικός πλούτος της χώρας καταστρέφεται, τα δελτία ειδήσεων κατακλύζονται από έναν ορυμαγδό απόψεων, αρμοδίων ή αναρμοδίων, οι οποίοι έχουν την ερμηνεία για όλα! Για το πώς εκδηλώνονται οι πυρκαγιές. Για το πώς έπρεπε να γίνη η κατάσβεσις. Για το αν επαρκούν ή δεν επαρκούν τα πυροσβεστικά μέσα. Για το αν ελειτούργησαν ή δεν ελειτούργησαν οι υπηρεσίες του Κράτους. Για το αν μπορούν ή δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν συγκεκριμένα πυροσβεστικά αεροπλάνα και ελικόπτερα.
Είναι βεβαίως κατανοητή η έντασις που επικρατεί στις πληγείσες περιοχές και η φόρτισις των κατοίκων που έχουν χάσει περιουσίες ή έχουν υποστή καταστροφές. Όμως ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο οι μαρτυρίες που γίνονται εν θερμώ, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται συγκαταβατικά και να μην στηρίζονται συμπεράσματα αποκλειστικώς σε αυτές.
Για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους, θα πρέπει να προβούμε σε κάποιες επισημάνσεις.
Η αλήθεια είναι πως οι κρατικές υπηρεσίες αποδεικνύονται μεν ανεπαρκείς, αλλά δεν είναι και τελείως αποδιοργανωμένες, όπως θέλουν ορισμένοι να τις παρουσιάζουν. Και σίγουρα δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι εκπρόσωποι της τοπικής και νομαρχιακής αυτοδιοικήσεως, οι οποίοι εκ του ασφαλούς και σαν να μην έχουν καμμία ευθύνη καταγγέλλουν όλους τους υπόλοιπους.
Αφήνοντας κατά μέρος τις ευθύνες που πρέπει να καταλογισθούν στις κατά τόπους υπηρεσίες πολιτικής προστασίας για ανεπαρκή προληπτικά μέτρα και για εγκατάλειψη των δασών, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν μπορεί ο κάθε δήμαρχος ή ο κάθε νομάρχης να γνωρίζη αν χρειάζονται αεροπλάνα ή ελικόπτερα, αν πρέπει ή δεν πρέπει να κινηθούν επίγειες πυροσβεστικές δυνάμεις και, το κυριώτερο, ποιες είναι οι προτεραιότητες του επιχειρησιακού σχεδιασμού. Διότι, κακά τα ψέματα, τα πυροσβεστικά μέσα, επίγεια ή εναέρια, δεν είναι ανεξάντλητα. Ακόμη και με την μόλις αφιχθείσα ρωσική βοήθεια φθάνουμε να διαθέτουμε 22 αεροπλάνα (13 παλαιά Κανανταίρ 215, οκτώ νεώτερα Κανανταίρ 415 και ένα Μπεριέφ, που είναι το μόνο ικανό να επιχειρεί με υψηλές θερμοκρασίες), επτά ελικόπτερα βαρέως τύπου Μι-26 και 12 ελικόπτερα μεσαίου τύπου.
Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για έναν εντυπωσιακού μεγέθους στόλο, ανάλογος του οποίου δεν υπάρχει σε άλλη χώρα. Όμως και πάλι δεν μπορεί να διατίθεται ένα αεροσκάφος σε κάθε δήμο της χώρας. Ούτε θα ήταν και αποτελεσματικό. Θα πρέπει να χρησιμοποιούνται βάσει επιχειρησιακού σχεδιασμού αρχής γενομένης από την ορθή διασπορά τους σε αεροδρόμια.
Εξ άλλου, οι οργανωμένοι εμπρηστές, την δράση των οποίων επικαλούνται ακόμη και οι κυβερνητικοί παράγοντες, καμμία σχέση δεν μπορεί να έχουν με την 77χρονη που συνελήφθη στην Αχαΐα. Ούτε μπορεί να θεωρούνται τεκμήρια αντιανεμικοί αναπτήρες ή μισοκαμμένα μπουφάν σε αστικές μάλιστα περιοχές! Όλα αυτά μάλλον δείχνουν κλίμα ομαδικής παρακρούσεως, το οποίο επιτείνει την σύγχυση.
Η ψύχραιμη ανάλυσις της καταστάσεως οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι αποδεικνύεται σημαντική ανεπάρκεια των υπηρεσιών ασφαλείας αν υπάρχουν σπείρες οργανωμένων εμπρηστών και έχουμε καταλήξει στην σύλληψη μιας ηλικιωμένης και κάποιων υπόπτων για τους οποίους δεν υπάρχουν στοιχεία επαρκή να πείσουν τους εισαγγελείς να τους οδηγήσουν στο αυτόφωρο.
Τα γεγονότα δεν επιβεβαιώνουν τις θεωρίες συνομωσίας που ελαφρά τη καρδία διατυπώνονται. Γι’ αυτό και θα έπρεπε να απομακρυνθούμε από αυτές και να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με σοβαρότητα. Φωτιές δεν έχουμε μόνο στην Ελλάδα. Όλα τα Βαλκάνια, η Ιταλία και η Τουρκία αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα. Διότι έχουν ανάλογη γεωγραφία και χλωρίδα και υπόκεινται στα ίδια περίπου κλιματικά φαινόμενα.
Ορθώς, το πρόβλημα των πυρκαγιών, έχει χαρακτηρισθή από ανωτάτους παράγοντες του ελληνικού κράτους ως μια μορφή ασυμμέτρου απειλής. Και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπισθή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει πρωταρχικώς να υπάρξη πρόληψις. Και για να είναι αποτελεσματική, πρέπει το Κράτος να πείση τους πολίτες ότι αξίζει να συνεισφέρουν στην προσπάθεια. Τους πολίτες που δεν πείθονται κάν για την ικανότητά του να διασώση τις καμένες περιοχές από την οικοπεδοποίηση.
(Από την Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 30/07/2007)