Παρά τις εργώδεις προσπάθειες των κεντρικών Τραπεζιτών και των φορολογικών αρχών για την κατάργηση του μετρητού χρήματος, η χρήση του από το συναλλασσόμενο κοινό προτιμάται αντί του πλαστικού χρήματος, των επιταγών και των άλλων μορφών νομίσματος. Στην Αμερική , μητέρα όλων των νομισματικών συρμών, η διακράτηση εκατονταδόλλαρων διπλασιάσθη το 2017 από τα προ 10ετίας ύψη της.

Η χρήση του χαρτονομίσματος των 100 δολλαρίων αυξήθη κατακορύφως ως ποσοστού του Αμερικανικού ΑΕΠροϊόντος.

Το φαινόμενο της προτιμήσεως του μετρητού χρήματος δεν είναι μοναδικό στις ΗΠΑ αλλά απαντάται και στην Ευρώπη του ευρώ και στην Ιαπωνία του Γιέν -όχι  όμως και στην κομμουνιστική Κίνα  κι’ έχει αυτό την σημασία του για τον κεντρικό και κομματικό έλεγχο της οικονομίας.

Ακόμη και στην καθημαγμένη  από την ένταξη της στην ευρωζώνη χώρα μας, η νομισματική κυκλοφορία (όπως την υπολογίζει η Τράπεζα της Ελλάδος εισπνέουσα ατμούς φύλλων δάφνης) αυξήθη πέρυσι κατά 5% περίπου στα 32,7 δις. ευρώ.

-Γιατί άραγε;

Ίσως από τον φόβο του κοινού μη ενσκύψει καμιά νέα χρηματοπιστωτική κρίση και κλείσουν πάλι οι Τράπεζες, ίσως διότι τα επιτόκια παραμένουν μηδενικά και οι καταθέσεις δεν αποδίδουν όπως πρώτα ή από τον φόβο των «κάπιταλ κοντρόλς» τηλλεληνιστί, στην Κύπρο και Ελλάδα. Τα μετρητά σε ευρώ προτιμώνται γιατί είναι ξένο συνάλλαγμα και όχι «το δικό σου νόμισμα», ως διετείνετο ο αλήστου μνήμης Σημίτης το 2002.

Όσον αφορά στην τρέχουσα Ελληνική οικονομία, η δυσπιστία του κοινού προς τις Τράπεζες που έχουν τα χάλια τους, τρέφει το ταμιευτήριο «του στρώματος», οδεύοντας «προς τον ολοκληρωτικό έλεγχο», των εισοδημάτων από την Φορολογική Αρχή ( βλ. σχ. Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΗΤΩΝ υπό Νόρμπερτ Χαίρινγκ, εκδόσεις Λιβάνη 2016).

Έτσι, τον περασμένο Ιανουάριο μειώθησαν οι καταθέσεις στις Τράπεζες κατά 1,2 δις. ευρώ έναντι αυξήσεως 4,8 δις. Ε. τον Δεκέμβριον 2018.

Η επιδίωξη των αρχών, δηλ. της συμμαχίας πολιτικών και δημοσίων υπαλλήλων, να ελέγξουν τα μετρητά (ήδη στη Σουηδία σχεδόν όλες οι συναλλαγές γίνονται με πλαστικό χρήμα) είναι προφανής: Η πρόσβαση στα ατομικά δεδομένα των πολιτών και η ανάλογη αφαίμαξη των εισοδημάτων των όταν δεν συμβαδίζουν με τα δηλούμενα στην εφορία.

Εν τούτοις – το αναφέρουμε χάριν παρηγορίας - το ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διεμήνυσε στους κομμισαρίους της Κομμισσιόν και στις Ευρωκυβερνήσεις ότι ρυθμίσεις που επιτρέπουν στις αρχές την πρόσβαση στο περιεχόμενο των προσωπικών πληροφοριών θίγει το θεμελιώδες δικαίωμα της ατομικότητος και της συνταγματικής προστασίας του ιδιωτικού βίου των πολιτών. 

Παρά ταύτα, οι αρχές τον χαβά τους. Στην πράξη συντόμως θα πρέπει να τις ενημερώνουμε, για κάθε κουτάκι γάλα που αγοράζουμε με μετρητά.

Η ιδέα δεν θα ήταν τελείως ανωφελής αν δεν συνέβαλε στην περαιτέρω διαστολή του κράτους που διευθύνουν οι ενάρετοι πολιτικοί μας και στον συνεχή διορισμό νέων δημοσίων υπαλλήλων.