Και εάν από το 2014 είχε βρεθεί ένα modus operandi με ανεκτά κόστη που δεν υπονόμευαν ανοιχτά την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας, εδώ και τουλάχιστον 1 χρόνο παραμένει σε εκκρεμότητα το ζήτημα της υπογραφής των νέων τιμολογίων, καθώς υπάρχει σημαντική απόσταση μεταξύ των θέλω της ΔΕΗ και της βιομηχανίας.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθούν δύο σημαντικές παράμετροι: πρώτον ότι οι βαριές βιομηχανίες που προμηθεύονται ρεύμα στην υψηλή τάση, πληρώνουν χωριστά το κόστος διοξειδίου του άνθρακα και ήδη με βάση την άνοδο της τιμής των δικαιωμάτων εκπομπής θα κληθούν να πληρώσουν στη ΔΕΗ ένα επιπλέον ποσό της τάξης των 150 εκατ. ευρώ για το 2019. Δεύτερον η ΔΕΗ έχει παραγγείλει από την PWC μελέτη προκείμενου να τεκμηριώσει ότι τα τρέχοντα τιμολόγια κινούνται πάνω από την οριακή τιμή του συστήματος και επομένως δικαιολογούνται αυξήσεις.
Εδώ όμως η βιομηχανία έχει ήδη απαντήσει μέσω των φορέων εκπροσώπησής της ότι με βάση τις ρητές προβλέψεις του κώδικα προμήθειας η τιμολόγηση για τους μεγάλους καταναλωτές πρέπει να γίνεται με βάση το ειδικό προφίλ και να καλύπτει τα μεταβλητά κόστη και όχι τα κόστη της συνολικής καμπύλης του φορτίου του συστήματος, που αποτυπώνεται στην ΟΤΣ.
Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία της βιομηχανίας που βασίζεται στις προβλέψεις του κώδικα η ΟΤΣ αντανακλά το κόστος της συνολικής καμπύλης φορτίου του συστήματος που είναι μεγαλύτερο από το κόστος που προκαλούν συγκεκριμένα προφίλ μεγάλων καταναλωτών π.χ φορτία βάσης ή νυχτερινά φορτία.
Αυτό έχει εφαρμογή στην περίπτωση των βιομηχανικών τιμολογίων της ΔΕΗ και για τον πρόσθετο λόγο ότι πρόκειται για καθετοποιημένη επιχείρηση. Με απλά λόγια μεγάλοι καταναλωτές βάσει κώδικα πρέπει να τιμολογούνται ανάλογα με το κόστος που προκαλούν οι ίδιοι στον πάροχο σύμφωνα με το ειδικό προφίλ τους, τις ώρες κατανάλωσης κλπ.
Σε αυτήν τη διελκυστίνδα, εσχάτως, έχουν προκύψει νέα δεδομένα. Ο λόγος για τη συμφωνία που υπέγραψε πρόσφατα η ΔΕΗ με την κρατική βιομηχανία νικελίου ΛΑΡΚΟ που αποτελεί έναν από τους μεγάλους καταναλωτές ρεύματος. Η συμφωνία που υπεγράφη δεν προβλέπει αυξήσεις στο τιμολόγιο του ρεύματος παρά μόνο κατάργηση κάποιων εκπτώσεων που δεν μπορούσαν να δικαιολογηθούν από τη συμπεριφορά της βιομηχανίας (έκπτωση συνέπειας).
Εδώ λοιπόν σύμφωνα με τη βιομηχανία εγείρεται ένα σημαντικό ζήτημα: αφενός η προβληματική και ζημιογόνος Λάρκο υπογράφει σύμβαση προμήθειας χωρίς αυξήσεις, αφετέρου ζητείται από υγιείς και συνεπείς βιομηχανικούς ομίλους να πληρώσουν επιπλέον αυξήσεις πέραν του αυξημένου κόστους των ρύπων που ήδη ενσωματώνεται αυτόματα στα τιμολόγια που αποπληρώνονται κανονικά.
Αυτό λοιπόν το παράδοξο έχει αποτελέσει αντικείμενο δύο προσφυγών που έχουν κατατεθεί στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας από δύο εμβληματικές βιομηχανικές εταιρείες της χώρας την ΕΛΒΑΛ και τον Τιτάνα. Οι βιομηχανίες στις προσφυγές τους υποστηρίζουν ότι με την υπογραφή νέας σύμβασης που δεν προβλέπει αυξήσεις στη χρέωση ενέργειας, η υπό κρατικό έλεγχο προβληματική βιομηχανία απολαμβάνει προνομιακής μεταχείρισης.
Επί των ισχυρισμών και των επιχειρημάτων των δύο βιομηχανιών, θα πρέπει σύντομα να κληθεί να αποφανθεί ο Ρυθμιστής. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αποφάσεις θα πρέπει να ξεκινήσουν να εκδίδονται από τα τέλη Μαρτίου, εκτός εάν δοθεί νέα παράταση. Σε κάθε περίπτωση το θέμα του κόστους του ρεύματος για τη βιομηχανία επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο.
(capital.gr)