Του Ευθ. Π. Πέτρου
Πληγή για το ελληνικό κράτος παραμένει η Δημοσία Διοίκησις. Η ανικανότης και η διαφθορά, σε συνδυασμό με την "δημοσιοϋπαλληλική" αδιαφορία, όχι μόνον υποβαθμίζουν την αξιοπρέπεια του Έλληνος πολίτου, αλλά συνιστούν και την μεγαλύτερη τροχοπέδη για την ανάπτυξη της χώρας.
Εν όψει λοιπόν των εκλογών, οι οποίες συμφώνως προς τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες θα αποτελέσουν και την αφετηρία νέων μεταρρυθμίσεων, οι Έλληνες προσδοκούν να δουν επί τέλους τις τομές στην Δημοσία Διοίκηση, που πλέον είναι περισσότερο από επιβεβλημένες. Τομές που κανονικά έπρεπε να έχουν αρχίσει να τίθενται σε εφαρμογή από τον Απρίλιο του 2004. Αυτό επιβάλλει η φιλελεύθερη πολιτική, την οποία επαγγέλλεται η Νέα Δημοκρατία. Αυτή είναι άλλωστε η πεμπτουσία της νέας διακυβερνήσεως που μπορεί να οδηγήση την χώρα στο μέλλον.
Θα μπορούσε να υποθέση κανείς ότι η πλήρης αναδιοργάνωσις του δημοσίου τομέως είναι έργο σχετικώς εύκολο, αφού όχι μόνον δεν απαιτεί δαπάνες, αλλ' απεναντίας οδηγεί και σε εκλογίκευση των δημοσίων εξόδων. Όμως δεν είναι έτσι. Διότι η ανάληψις ενός τέτοιου έργου προϋποθέτει συγκρούσεις με αδρανειακές δυνάμεις και κατεστημένα, που έχουν παγιωθή εδώ και πάρα πολλά χρόνια στο Κράτος. Συγκρούσεις που απαιτούν τόλμη. Συγκρούσεις που απαιτούν πολιτικούς άνδρες απελευθερωμένους από την κακώς εννοουμένη έννοια του "πολιτικού κόστους".
Τέτοιες τομές και τέτοιες συγκρούσεις μπορούν να αναληφθούν μόνον στην αρχή μιας τετραετίας. Γι' αυτό οι επόμενοι μήνες αποτελούν την τελευταία ευκαιρία. Αφού αφέθη να χαθή η δυναμική της μετεκλογικής περιόδου το 2004, τώρα πρέπει να αρχίση η αναμόρφωσις του Κράτους.
Τα τεχνάσματα των καρεκλοκένταυρων του δημοσίου τομέως είναι λίγο πολύ γνωστά. Και είναι βέβαιον ότι η παρούσα Κυβέρνησις τα "βρήκε μπροστά της" με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το πρώτο είναι η αποτροπή της εφαρμογής μιας πολιτικής αποφάσεως δια της επικλήσεως γραφειοκρατικών διαδικασιών. Ενίοτε γίνεται και επίκλησις νομικών δήθεν προβλημάτων, που δημιουργούν δήθεν ζήτημα νομιμότητος της αποφάσεως. Εάν δε αυτά αποτύχουν, τότε εφαρμόζεται η τακτική της κωλυσιεργίας μέχρις ότου η Κυβέρνησις ξεχάσει το θέμα ή κουρασθή να ζητή συνεχώς τα ίδια και τα ίδια χωρίς αποτέλεσμα.
Αυτό όμως είναι ακριβώς το μοντέλο της Δημοσίας Διοικήσεως που πρέπει να ανατρέψουμε. Αυτό είναι το μοντέλο της Δημοσίας Διοικήσεως που εξέθρεψε ο κρατισμός και που μας έχει καταδικάσει σε ρυθμούς αναπτύξεως πολύ χαμηλότερους των δυνατοτήτων μας. Το μοντέλο που συντηρεί ένα αρρωστημένο ”σύνδρομο ψωροκώσταινας" στην κοινωνία μας. Το πώς ακριβώς, αυτό το μοντέλο διοικήσεως δημιουργεί το υπόστρωμα το οποίο μπορεί να εκθρέψη την διαφθορά είναι κάτι που ευκόλως αντιλαμβάνεται κανείς. Αρκεί να διαθέτη κοινή λογική.
Στην σημερινή εποχή που, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η Ελλάς μετέχει στο διεθνές σύστημα και υφίσταται τις αλληλεπιδράσεις των παγκοσμίων δρωμένων, η προσκόλλησις σε αναχρονιστικά δεδομένα σωρεύει όλο και περισσότερα προβλήματα. Ας αναλογισθούμε μόνον πόσο ακριβά έχουμε πληρώσει σε πρόστιμα από την ΕΕ την δυσκαμψία της Δημοσίας Διοικήσεως. Και αυτή είναι μία μόνον πτυχή του προβλήματος. Διότι από την άλλη πλευρά, η παγκοσμιοποίησις δίδει δυνατότητες τέτοιες ώστε ο παραγωγικός ιδιωτικός τομέας να βρή διεξόδους και να αναπτυχθή πέρα και έξω από τις αγκυλώσεις του ελληνικού Κράτους. Μόνο που τότε η ανάπτυξις δεν θα γίνη επ' ωφελεία της εθνικής οικονομίας.
Στους επομένους μήνες πιθανώτατα θα αντιμετωπίσουμε τα πολλαπλά οικονομικά προβλήματα που ήδη διαφαίνονται στις διεθνείς χρηματαγορές. Ας αναλογισθούν αυτοί που έχουν την ευθύνη για την οικονομία της χώρας, αν είναι δυνατόν να τα αντιμετωπίσουν με τον σημερινό δυσλειτουργικό κρατικό μηχανισμό. Και επειδή η απάντησις είναι αυτονόητος, ας προετοιμάζονται από τώρα για τις ρήξεις που έχουν υποσχεθή.
Οι ρήξεις δεν θα είναι εύκολες. Είναι όμως επιβεβλημένες και θα τύχουν της υποστηρίξεως όλων των υγιών δυνάμεων της κοινωνίας μας. Κάποτε, οι κυβερνήσεις πρέπει να δείξουν ότι τις υπολογίζουν. Διότι μέχρι σήμερα συντηρούν εις βάρος τους το υπερδιογκωμένο Δημόσιο, στελεχωμένο από προνομιούχους, οι οποίοι πολεμούν παντοιοτρόπως κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της Ελλάδος.
(Από την Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 21/08/2007)