Του Στέλιου Σταυρίδη
Αυτά που ζούμε τις τελευταίες μέρες είναι πραγματικά πρωτοφανή και αδιανόητα. Ούτε η νοσηρότερη φαντασία δεν θα μπορούσε να εξυφάνει τέτοιο εφιαλτικό σενάριο.
Άφωνη η κοινή γνώμη είδε την Ελλάδα να καταστρέφεται απ’ άκρου εις άκρον. Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κράτος και πολίτες κατέβαλλαν, φυσικός πλούτος και χωριά ολόκληρα καταστράφηκαν, χάθηκαν πάνω από 60 άνθρωποι, ενώ χθες η φωτιά κατέκαψε και την Αρχαία Ολυμπία!
Πως φτάσαμε όμως ως εδώ ; Μήπως τα αίτια της εθνικής αυτής τραγωδίας, τα δημιουργήσαμε εμείς, συστηματικά και επί σειρά ετών ; Με την παροιμιώδη αδιαφορία μας, την προκλητική αναποτελεσματικότητα όλων των υπευθύνων, την απερίγραπτη ανοχή του κρατικού μηχανισμού σε φαινόμενα αλητείας και κοινωνικής σήψης, με τη δειλία ή ανικανότητα των αρμοδίων να επέμβουν δυναμικά και να δώσουν λύσεις;
Στο βωμό μιας ιδιότυπης Δημοκρατίας που καθιερώσαμε, επιτρέπουμε σε αντικοινωνικά στοιχεία να δρουν ανενόχλητα. Η Δημοκρατία στην Ελλάδα φαντάζει καθημερινά σαν ένα παραμορφωμένο τέρας. Αλλιώς την φανταζόμαστε και αλλιώς θα έπρεπε να είναι : Γοητευτική, ανεπανάληπτη «πλατφόρμα» ανάδειξης κοινωνικών κινημάτων, πολιτικής, πολιτισμού, παιδείας και τόσα άλλα. Η Δημοκρατία που έπρεπε να είναι προϋπόθεση για να είναι η Ελλάδα μας εργαστήρι παραγωγής αξιών, αλλά και ικανών και έντιμων ανθρώπων, έχει καταντήσει να αποτελεί ασφαλέστατο καταφύγιο κάθε περιθωριακού, κάθε κομπλεξικού, κάθε αντικοινωνικού, κάθε διεστραμμένου ή κάθε πικραμένου.
Όταν όποιος και όποτε «γουστάρει» κλείνει και καίει την Αθήνα και η αστυνομία παρακολουθεί απαθής, όταν πυρπολούνται αστυνομικοί και αστυνομικά τμήματα και κανείς δεν συλλαμβάνεται, όταν καίγεται ακόμα και ο Άγνωστος Στρατιώτης και οι δράστες αθωώνονται, γιατί να μην συμβούν όλα αυτά που είδαμε;
Όταν ο οποιοσδήποτε αναρχικός καίει με γκαζάκια ένα υποκατάστημα Τραπέζης ή μερικές δεκάδες αυτοκίνητα, γιατί να μην κάψει τον Υμηττό, του Παπάγου ή ακόμα και τον Ταϋγετο, την Ζαχάρω ή την Εύβοια; Αφού ξέρει ότι κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει.
Ποιος θα σταματήσει τον ανεγκέφαλο ή και «καθυστερημένο» που θα βάλει φωτιά, για να εκδηλώσει τα αντικοινωνικά του αισθήματα ; Ποιος θα σταματήσει τον εμπρηστή ή τον εγκληματικά αμελή, από το να κατακάψει ό,τι απέμεινε;
Επί σειρά ετών καίγεται η Αθήνα και σπανιότατα κάποιος συλλαμβάνεται. Πόσο διαφορετικά θα ήταν σήμερα τα πράγματα, αν όλοι αυτοί οδηγούντο στη φυλακή, με αυστηρότατες μάλιστα ποινές ; Πόσο θα αυξάνετο η ποιότητα της Δημοκρατίας μας αν αρμόδιοι Υπουργοί, αντί να απολογούνται στους προοδευτικούς» προστάτες των αναρχικών και όλων των περιθωριακών, φρόντιζαν για την αυστηρή εφαρμογή των νόμων; Αν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το πταίσμα, θα αντιμετωπίσεις το έγκλημα;
Ποιος, πότε και πως θα βάλει κάποια «τάξη» σ’ αυτόν τον τόπο ; Ποιος από τους πολιτικούς μας ηγέτες θα τονίσει ότι αυτό το «μόρφωμα» του πολιτικού μας συστήματος δεν είναι Δημοκρατία, αλλά αυθαιρεσία, φασισμός και υποβάθμιση της αξιοπρέπειας του συνόλου των πολιτών ; Ποιος επιτέλους θα εξηγήσει ότι δικαίωμα στη Δημοκρατία δεν έχουν μόνο οι θλιβερές μειοψηφίες που μας καταδυναστεύουν ανενόχλητες, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, που σήμερα βλέπει άφωνη την Ελλάδα μας να έχει καταστραφεί οικολογικά;
Ποιος είναι, λοιπόν, αυτός ο ηγέτης που θα αναμορφώσει ριζικά τον τόπο μας, που έγινε πλέον «ρημαδιό»;
Δεν είναι καθόλου δύσκολο να φτιάξουμε ένα κράτος που να λειτουργεί. Αρκεί να το θελήσουμε και να πιστέψουμε ότι αυτό πλέον επιβάλλεται. Να σχεδιάσουμε απλές, απλούστατες δράσεις και φυσικά να δείξουμε αποφασιστικότητα.
Κράτος όμως, υπό υγιείς συνθήκες, απαραίτητο και χρήσιμο, είναι η τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία όπως λειτουργεί, είναι μνημείο αναξιοκρατίας, ανικανότητας, ανευθυνότητας, ρουσφετολογίας και κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος.
Οι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης μένουν στο απυρόβλητο και οι ευθύνες τους αποσιωπούνται, διότι οι πολιτικοί εξαρτώνται από τις ψήφους που ο κάθε τοπικός παράγων «κουβαλά».
Όλοι γνωρίζουν π.χ. πως όταν υπάρχει πυρκαγιά, κόβεται η ηλεκτροδότηση. Και μαζί και το νερό, αφού δεν λειτουργούν οι αντλίες της ύδρευσης. Είναι, λοιπόν, ή δεν είναι έγκλημα να μην έχουν φροντίσει οι τοπικοί άρχοντες να υπάρχουν γεννήτριες ; Πρέπει ή δεν πρέπει οι κατά τόπους εισαγγελείς να απαγγείλουν κατηγορίες, διότι «στέρεψε» το νερό και κάηκαν χωριά ολόκληρα;
Ας σταματήσει, λοιπόν, η υποκρισία, η προκλητική ιδιοτέλεια, η φοβία. Ας δούμε την αλήθεια κατάματα, ας αντιμετωπίσουμε τα θέματα με ρεαλισμό και τόλμη και ας δώσουμε τις λύσεις που επιβάλλονται. Όλοι από κοινού οι υπεύθυνοι και σοβαροί εκπρόσωποι του λαού μας –από κάθε πολιτικό χώρο. Με εθνική ομοψυχία, μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και μικρότητες.
Ο λαός είναι όχι μόνο ώριμος να τις δεχθεί, αλλά θα «θεοποιήσει» τον ηγέτη που θα το τολμήσει. Και εκείνος θα μείνει στην ιστορία ως ο ανεπανάληπτος αναμορφωτής μιας ολόκληρης χώρας, ενός πολιτικού συστήματος που έχει πιάσει «πάτο», ενός υπερήφανου λαού, που δεν του αξίζει ο ρόλος του «κακομοίρη».
Μήπως έφθασε η ώρα του Κώστα Καραμανλή; Ο λαός φαίνεται διατεθειμένος να του δώσει 2η ευκαιρία. Πρέπει να ευχόμαστε να την αξιοποιήσει.
(Από την Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 27/08/2007)