Αν η Νέα Δημοκρατία δεν εξασφαλίση τις 151 έδρες
Οταν ο Πρωθυπουργός απεφάσισε στις 16 Αυγούστου να ρίξη τον κύβο των προώρων εκλογών, δεν μπορούσε βεβαίως να φαντασθή ότι μετά από μία εβδομάδα θα εκαίετο η μισή Πελοπόννησος. Τότε θεωρούσε σχεδόν βέβαιο ότι η Νέα Δημοκρατία θα ελάμβανε τελικώς ποσοστό της τάξεως του 43%, ώστε να εξασφαλίση στην νέα Βουλή μία πλειοψηφία 154-155 εδρών.
Η αλλαγή του σκηνικού
Ομως αυτό που προ 15θημέρου φαινόταν, άν όχι εύκολο, πάντως απολύτως εφικτό, τώρα παρουσιάζεται εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι και αδύνατο. Η εθνική καταστροφή από τις πυρκαϊές, που συνέβη τρείς μόλις εβδομάδες προ των εκλογών, μοιραίως επηρεάζει και το πολιτικό σκηνικό. Και παρά το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη φανή ξεκάθαρα ποιά τάσις θα κυριαρχήση στις 16 Σεπτεμβρίου, θεωρείται αρκετά πιθανόν ότι μία μερίδα του εκλογικού σώματος θα καταψηφίση τα δύο μεγάλα κόμματα. Οπότε, βοηθούντος και του νέου εκλογικού νόμου, διαγράφεται σοβαρώτατος ο κίνδυνος η χώρα να περιέλθη σε ακυβερνησία.
- Τί θα συμβή αν η Νέα Δημοκρατία (που παραμένει ο πιθανώτερος νικητής των εκλογών) λάβη 149 ή 150 έδρες στην νέα Βουλή;
Σε μία τέτοια περίπτωση, τα πράγματα θα καταστούν εξαιρετικά δύσκολα και περίπλοκα. Αν υπήρχε ένα κόμμα κείμενο πολιτικά μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή στον χώρο του Κέντρου, τα πράγματα θα ήταν πιό εύκολα. Διότι θα ήταν λογικό η Νέα Δημοκρατία να προσφύγη στην στήριξή του.
Θυμίζουμε ότι αυτό συνέβη στις εκλογές του Απριλίου 1990, όταν η Νέα Δημοκρατία με ποσοστό 46,9% των ψήφων έλαβε μόλις 150 έδρες στην Βουλή (λόγω του αθλίου εκλογικού νόμου του Α. Παπανδρέου). Στηρίχθηκε στην ψήφο του ενός και μόνου βουλευτού της ΔΗΑΝΑ (του κόμματος του κ. Κ. Στεφανόπουλου).
Σήμερα όμως, τέτοιο κόμμα δεν υπάρχει. Τα μικρά κόμματα που πιθανολογείται να εισέλθουν στην Βουλή προέρχονται από τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος και όχι από τον χώρο του Κέντρου. Ετσι κανένας δεν θα θελήση να συμμαχήση με αυτά γιά να σχηματίση Κυβέρνηση. Ιδίως η Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει επενδύσει πολιτικά και προσβλέπει στον λεγόμενο "μεσαίο" χώρο.
Οι τυχόν συνεργασίες
Επομένως αν υπάρχη κάποιο περιθώριο συνεργασιών σε περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία δεν εξασφαλίση την απόλυτη πλειοψηφία στην νέα Βουλή, αυτό μπορεί να προέλθη μόνο από τυχόν αποσχίσεις βουλευτών άλλων κομμάτων, που θα στηρίξουν το πρώτο κόμμα προκειμένου να σχηματισθή Κυβέρνησις. Μία άλλη εκδοχή θα ήταν η τυχόν συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κατά τα πρότυπα της Γερμανίας όπου αναγκάσθηκαν να συνεργασθούν οι Χριστιανοδημοκράτες με τους Σοσιαλδημοκράτες. Ομως κάτι τέτοιο στην Ελλάδα θεωρείται σχεδόν απίθανο να συμβή.
Ετσι, σε περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία δεν κατορθώση να εξασφαλίση την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 151 εδρών, το πιθανώτερο είναι ότι ο τόπος θα εισέλθη σε περίοδο ακυβερνησίας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα δρομολογήση την προβλεπομένη από το Σύνταγμα διαδικασία των διερευνητικών εντολών. Και αν διαπιστωθή ότι δεν μπορεί να σχηματισθή Κυβέρνησις που θα διαθέτη την εμπιστοσύνη της Βουλής, θα διορίση διακομματική ή υπηρεσιακή Κυβέρνηση γιά να διενεργηθούν άμεσα (εντός 30 ημερών) νέες εκλογές.
Ιδού τί προβλέπει σχετικώς το άρθρο 37 του Συντάγματος:
"Αν οι διερευνητικές εντολές δεν τελεσφορήσουν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλεί τους αρχηγούς των κομμάτων και, αν επιβεβαιωθεί η αδυναμία σχηματισμού Κυβέρνησης που να έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής, επιδιώκει το σχηματισμό Κυβέρνησης από όλα τα κόμματα της Βουλής γιά τη διενέργεια εκλογών και σε περίπτωση αποτυχίας αναθέτει στον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του Αρείου Πάγου ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου το σχηματισμό Κυβέρνησης, όσο το δυνατόν ευρύτερης αποδοχής, γιά να διενεργήσει εκλογές, και διαλύει τη Βουλή".
Το σενάριο αυτό το έχουμε ζήσει το 1989, όταν χρειάσθηκαν τρείς αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις (Ιούνιος '89, Νοέμβριος '89, Απρίλιος '90) γιά να σχηματισθή βιώσιμη Κυβέρνησις.
Αν επαναληφθή, θα είναι δραματικό γιά τον τόπο. Οχι μόνον διότι η χώρα θα παραμείνη ακυβέρνητη, έστω και γιά κάποιους μήνες μέχρι να ξεκαθαρίση το πολιτικό τοπίο, αλλά διότι στην πραγματικότητα θα ανακοπούν οι μεταρρυθμίσεις που έχουν δρομολογηθή από την Κυβέρνηση Καραμανλή. Και βεβαίως θα τιναχθή στον αέρα η αναθεώρησις του Συντάγματος, αφού η Αναθεωρητική Βουλή (η επόμενη) θα διαλυθή προτού καλά-καλά συγκροτηθή.
Ο ρόλος των ΜΜΕ
Ολα αυτά ακούγονται -και είναι- εφιαλτικά. Και το κακό είναι ότι τα περισσότερα ΜΜΕ, που γιά τους δικούς τους λόγους προτιμούν την πολιτική αστάθεια, ωθούν τα πράγματα προς την κατεύθυνση αυτή. Σχεδόν όλοι οι τηλεπαρουσιαστές στρέφουν τους πολίτες προς την κατεύθυνση της καταψηφίσεως των δύο μεγάλων κομμάτων, ως δήθεν ανικάνων να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα προβλήματα του τόπου. Χωρίς βεβαίως να λέγουν ποιοί είναι οι ικανοί που θα λύσουν τα προβλήματα. Τα μικρά κόμματα των άκρων; Οι κυβερνήσεις συνεργασιών (άραγε ποιών); Ή η ακυβερνησία που μοιραίως θα επέλθη;
Οι κίνδυνοι λοιπόν είναι πολύ μεγάλοι. Σε μία εξαιρετικά κρίσιμη καμπή γιά την Ελλάδα, διαγράφεται πλέον ορατό το ενδεχόμενο ο τόπος να περιέλθη σε ακυβερνησία. Κάτι που θα έπρεπε να απεύχεται κάθε πολίτης, ανεξαρτήτως της πολιτικής του τοποθετήσεως. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβή γιά τον τόπο. Και το κακό είναι πως, όπως προαναφέραμε, τα περισσότερα ΜΜΕ ωθούν τα πράγματα προς προς αυτήν την κατεύθυνση: Μόνον αυτά βολεύει η ακυβερνησία.
(Από την Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 3/09/2007)