Του Ευθ. Π. Πέτρου
Είναι γεγονός ότι η προεκλογική διαδικασία επιτρέπει στα πολιτικά κόμματα κάποιες υπερβολές, υποχρεώνει όμως τους πολιτικούς αρχηγούς σε πράξεις ή δηλώσεις στις οποίες δεν θα προέβαιναν κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Βεβαίως, αυτό αφορά κυρίως στα κόμματα εξουσίας, τα οποία θα κληθούν να διαχειρισθούν τις τύχες της χώρες και ελάχιστα στα μικρά λεγόμενα κόμματα, τα οποία απολαμβάνουν την μακαρία ανευθυνότητά τους.
Στον βαθμό που τα ανωτέρω αφορούν στα καθαρώς εσωτερικά ζητήματα της χώρας, ουδέν πρόβλημα. Όταν όμως αναφερόμεθα σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και ιδιαιτέρως όταν φθάνουμε στα θέματα τα οποία έχουμε χαρακτηρίσει εθνικά, τότε πρέπει να γνωρίζουμε ότι τους προεκλογικούς λόγους, είτε τις υπερβολές είτε τις θέσεις που διατυπώνονται, μπορεί αργότερα να τους βρούμε μπροστά μας.
Εθνικά θέματα άλλωστε είναι αυτά, επί των οποίων απαιτείται, και συνήθως υπάρχει, μια ευρυτέρα συναίνεσις, η οποία εγγίζει την συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων.
Τέτοιο θέμα είναι το Σκοπιανό, επί του οποίου ετοποθετήθη ο πρωθυπουργός κατά τον τηλεοπτικό διάλογο των πολιτικών αρχηγών, δηλώνοντας ότι η Ελλάς θα ασκήση "βέτο" στην εισδοχή των Σκοπίων σε διεθνείς οργανισμούς εφ' όσον επιμένη στην χρήση του ψευδεπιγράφου ονόματος "Μακεδονία".
Πράγματι ο κ. Καραμανλής, ομιλών επί του συγκεκριμένου θέματος διερμήνευσε το κοινό αίσθημα. Η ελληνική κοινή γνώμη απαιτεί να μην αναγνωρισθή το γειτονικό κράτος με το όνομα που έχει καπηλευθή. Και ως εκ τούτου η τοποθέτησίς του προεκάλεσε γενική ικανοποίηση.
Όμως η τοποθέτησις αυτή, απεκάλυψε προώρως την τελική θέση της ελληνικής διπλωματίας και το ολιγώτερο από τα δυσμενή αποτελέσματα που προκύπτουν από την αποκάλυψη αυτή, είναι ότι προώρως θα αρχίσουν και οι πιέσεις για να αναθεωρηθή αυτή η θέσις. Το ότι περιορίζεται η διαπραγματευτική μας ικανότης και μειώνεται σημαντικά το περιθώριο διπλωματικών ελιγμών είναι αυτονόητα πράγματα, που δεν χρειάζονται περισσότερο σχολιασμό.
Είναι λοιπόν προφανές ότι τέτοιες προεκλογικές αναφορές είναι εξαιρετικά επιβλαβείς. Εδώ φαίνεται και εδώ κρίνεται η υπευθυνότης των πολιτικών ανδρών και των πολιτικών κομμάτων. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους δεν εκτιμούν τέτοια στάση. Άλλοι επειδή υποκύπτουν στον λαϊκισμό και άλλοι, καλοπροαιρέτως, κρίνοντας τα πράγματα από την καθαρώς συναισθηματική πλευρά.
Τα τελευταία χρόνια, το επίπεδο της πολιτικής αντιπαραθέσεως έχει βελτιωθή σημαντικά και έχουμε απομακρυνθή από τις στείρες οξύτητες του παρελθόντος. Οι πολίτες μάλιστα έχουν κάνει πολύ περισσότερα βήματα από τους πολιτικούς αρχηγούς και ακόμη περισσότερα σε σχέση με τον μεγάλο όγκο των πολιτευομένων.
Όμως η ευαισθησία την οποία επιδεικνύουμε για τα εθνικά θέματα δεν μας επιτρέπει σε πολλές περιπτώσεις να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά και να ξεχωρίσουμε την εσωτερική πολιτική αντιπαράθεση από τα ζητήματα, τα οποία μακροπροθέσμως μπορεί να προκαλέσουν ζημίες στην διεθνή θέση της χώρας. Και όπως προαναφέραμε για το συγκεκριμένο την ευθύνη δεν φέρουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Την φέρουμε όλοι εμείς. Οι Έλληνες πολίτες.
Και όμως δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, που παρά την ένταση των αντιπαραθέσεων, κυβέρνησις και αντιπολίτευσις αντιμετώπιζαν από κοινού εθνικά θέματα, ψηφίζοντας παραλλήλως με ομοφωνία και τις αμυντικές δαπάνες. Θα υπενθυμίσουμε ότι στα μέσα της δεκαετίας του '70, ο Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός μικρού ακόμη κόμματος, διετύπωνε την φράση "Βυθίσατε το Χόρα", η οποία ουδέποτε μετετράπη σε αντικείμενο αντιπαραθέσεως στην κεντρική πολιτική σκηνή. Απεναντίας η τότε κυβέρνησις Καραμανλή εχρησιμοποίησε την στάση αυτή για να περάση προς το εξωτερικό ότι αντιμετωπίζει εσωτερικές πιέσεις και να κρατηθή ευκολώτερα στις θέσεις της, υπό δύσκολες συνθήκες της εποχής, όταν με νωπή την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, τα ζητήματα του Αιγαίου ήσαν σε έξαρση.
Αυτή ήταν μια εποικοδομητική πολιτική στάσις. Πολύ διαφορετική από αυτά που βλέπουμε σήμερα. Με τα κόμματα να υιοθετούν πολύ υπεύθυνη στάση, παρά τις οξύτητες της εποχής εκείνης.
Και επειδή σήμερα το αρνητικό φαινόμενο παρατηρείται κυρίως από την πλευρά των μικρών κομμάτων, τίθεται το ερώτημα από πού και έως πού διεκδικούν ρόλο στην διακυβέρνηση της χώρας επικρίνοντας τον δικομματισμό, όταν η στάσις τους έναντι των εθνικών θεμάτων είναι τόσο ανεύθυνη!
(Από την Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ 10/09/2007)