Του Νικου Νικολαου
Μια παγκόσμια έκρηξη επενδύσεων για το 2006 περιέγραψε προχθές στους δημοσιογράφους η κ. Μαρίνα Παπαναστασίου, παρουσιάζοντας τη σχετική έκθεση του ΟΗΕ (μελέτη της UNTACO). Σε απόλυτα μεγέθη οι άμεσες ξένες επενδύσεις έφτασαν τα 1,3 τρισ. δολάρια, αυξημένες κατά 38% σε σχέση με το 2005. Και όταν λέμε άμεσες ξένες επενδύσεις, δεν μιλάμε φυσικά για τα κεφάλαια που αγοράζουν μετοχές και ομόλογα, αλλά για κεφάλαια που φεύγουν από μια χώρα και πηγαίνουν σε μια άλλη ή για να εξαγοράσουν υφιστάμενη επιχείρηση και να τη βελτιώσουν και μεγεθύνουν ή για να δημιουργήσουν εξ υπαρχής μια νέα επιχείρηση ή δραστηριότητα.
Αυτή η πλημμυρίδα των άμεσων ξένων επενδύσεων, των κεφαλαίων δηλαδή που κινούνται ανά τον κόσμο αναζητώντας επικερδείς παραγωγικές επενδύσεις, είναι μια ισχυρή αναπτυξιακή δύναμη που πάει μπροστά την παγκόσμια οικονομία, εξασφαλίζοντας ρυθμούς μεγέθυνσης του ΑΕΠ της τάξεως του 4% και άνω τα τελευταία χρόνια.
Τι ωφελείται η χώρα μας από αυτήν την πλημμυρίδα κεφαλαίων; Ούτε καν μια σταγόνα ούτε καν το ένα δεκάκις χιλιοστό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, το 2006 οι συνολικές εισροές προς τη χώρα μας έφτασαν τα 5,4 δισ. δολ. έναντι μόλις 607 εκατ. το 2005. Χάρη σε αυτήν τη συμπτωματική άνοδο σ’ ένα έτος, η θέση της Ελλάδος στον κατάλογο των 141 χωρών ανέβηκε στην 114η από την 128η το 2005.
Πανηγυρισμοί δεν επιτρέπονται φυσικά. Πρώτον, γιατί είναι ντροπή μια χώρα της ΟΝΕ, και με τη γεωγραφική μάλιστα θέση της Ελλάδος, να έχει τόσο ασήμαντες επενδύσεις, όντας πολύ πίσω από την Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία κ.λπ. Δεύτερον, γιατί η αύξηση του 2006 ήταν πράγματι συμπτωματική, αφού στο σύνολό της σχεδόν προήλθε από την εξαγορά της Εμπορικής από την Credit Agricole και τη συμμετοχή του Dubai Financial στο κεφάλαιο της Μαρφίν. Απόδειξη ότι ήταν συμπτωματική είναι ότι εφέτος έχει κατακρημνισθεί στο 1 και κάτι δισ. δολάρια.
Οπως εξήγησε η κ. Μαρίνα Παπαναστασίου η χώρα μας, με βάση τις οικονομικές, κοινωνικές αλλά και πολιτικές προϋποθέσεις, θα μπορούσε να βρισκόταν στην 36η θέση της παγκόσμιας κατάταξης αντί να έχει πέσει στην 114η. Το χάσμα μεταξύ των άμεσων ξένων επενδύσεων, που πραγματοποιήθηκαν, σε σύγκριση με τον δείκτη δυνητικών επενδύσεων, εξηγείται από τη μεγάλη παρέμβαση του κράτους στην επιχειρηματική λειτουργία και την καθυστέρηση απελευθέρωσης των αγορών. Αυτή, λοιπόν, είναι η ακριβής ερμηνεία της περιθωριοποίησης της χώρας μας στον χώρο της διεθνούς κίνησης κεφαλαίων.
Η Ελλάδα είναι μια αφιλόξενη χώρα για τους ξένους επενδυτές τους οποίους με τις συμπεριφορές της διώχνει αντί να τους προσελκύει. Γιατί να έλθει, πράγματι, ένας ξένος να επενδύσει στη βιομηχανία, στον τουρισμό; Γιατί έχουμε ένα ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς απαντά π.χ. ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, επικαλούμενος τη μείωση της φορολογίας στα κέρδη από 35% σε 25%. Πράγματι, ο συντελεστής μειώθηκε 10 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες. Ομως, ο ξένος επενδυτής δεν παίρνει υπόψη μόνο την επίσημη φορολογία, αλλά και την ανεπίσημη, που θα πληρώσει στους φορολογικούς εκβιασμούς στους οποίους θα εκτεθεί και η οποία θα είναι πολλαπλάσια.
Γιατί να έλθει ο ξένος επενδυτής όταν αντί να χτίζει την επιχείρησή του (την οποία σημειωτέον δεν θα ξέρει και πού να την εγκαταστήσει, αφού δεν υπάρχει ακόμη χωροταξικό σχέδιο), θα τρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ στα υπουργεία για να πάρει τις πολλές άδειες που έχει επιβάλει η γραφειοκρατία; Μια γραφειοκρατία που έχει στηθεί πίσω από σφραγίδες και άδειες, ακριβώς για να χρηματίζεται με φακελάκια!
(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 18/10/07)