Η ραγδαία αύξηση των βασικών αερίων που μετρήθηκαν το περασμένο έτος ήταν, συνολικά, πάνω από το μέσο όρο της προηγούμενης δεκαετίας, γεγονός που αποδεικνύει πως οι έως τώρα προσπάθειες να αντιμετωπιστεί η κλιματική κρίση, δεν αποδίδουν καρπούς. Ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός του ΟΗΕ επισημαίνει ότι το χάσμα ανάμεσα στους στόχους και στην οικτρή πραγματικότητα καθίσταται ευκρινέστερο και μεγαλώνει συνεχώς.
Η αύξηση των συγκεντρώσεων των αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου προκαλείται από τις διαρκώς αυξανόμενες εκπομπές, σε παγκόσμιο επίπεδο, μια πραγματικότητα που είχε χαρακτηριστεί ζοφερή, το 2018. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, οι εκπομπές αερίων πρέπει να περιοριστούν κατά 50% έως το 2030, ώστε να συγκρατηθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη στον 1,5 βαθμό Κελσίου. Πάνω από αυτό το όριο, εκατομμύρια άνθρωποι θα βρεθούν αντιμέτωποι με καύσωνες, περιόδους ξηρασίας, πλημμύρες, ένδεια και ασθένειες.
Ο Πέτερι Τααλάς, γενικός γραμματέας του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού του ΟΗΕ, δήλωσε ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία ένδειξη που να υποδηλώνει επιβράδυνση του φαινομένου, παρά τις δεσμεύσεις των κυβερνήσεων για την αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος όπως ορίζονται από τη Συνθήκη του Παρισιού.
«Οφείλουμε να ενισχύσουμε το επίπεδο των φιλοδοξιών μας για το καλό του μέλλοντος της ανθρωπότητας», τόνισε ο Τααλάς, σημειώνοντας ότι «η τελευταία φορά που η Γη βίωσε παρόμοιες συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα ήταν πριν από 3-5 εκατομμύρια χρόνια. Τότε οι θερμοκρασίες ήταν αυξημένες κατά 2 ή 3 βαθμούς Κελσίου και η στάθμη των θαλάσσιων υδάτων 10 έως 20 μέτρα υψηλότερη».
Σύμφωνα με την έκθεση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού, η μέση παγκόσμια συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα έφθασε, το 2018, στα 407,8 μέρη ανά εκατομμύριο, όταν το αμέσως προηγούμενο έτος κυμάνθηκε, στα 405,5 μέρη. Σήμερα, δηλαδή, έχει αυξηθεί κατά 50% συγκριτικά με τα επίπεδα του 1750, ήτοι, πριν από τη βιομηχανική επανάσταση, που πυροδότησε την ευρεία καύση άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Το 2018, καταγράφηκαν επίσης, σημαντικές αυξήσεις στις συγκεντρώσεις μονοξειδίου του αζώτου, σε ποσοστό 23% υψηλότερες συγκριτικά με το έτος αναφοράς (1750).
Το μονοξείδιο του αζώτου παράγεται από την αποτέφρωση των δασών και την ευρεία χρήση λιπασμάτων. Οι συγκεντρώσεις μεθανίου αυξήθηκαν, παράλληλα και είναι σήμερα διπλάσιες από εκείνες που ήταν διαμορφωμένες το 1750, ενώ συμβάλουν σε ποσοστό 17% στην υπερθέρμανση του πλανήτη.