Δεν έχω πληροφορίες για το τι θα αποφασίσει τελικά η κυβέρνηση επί του αιτήματος του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ κ. Τάκη Αθανασόπουλου για μεσοσταθμική αύξηση του ρεύματος κατά 22% από 1ης Δεκεμβρίου. Εκείνο, όμως, που μετά βεβαιότητος μπορώ να προβλέψω είναι ότι η κυβέρνηση θα εγκρίνει τελικά, υπό τον φόβο του πολιτικού κόστους, μια αύξηση πολύ χαμηλότερη, με αποτέλεσμα, πρώτον, η ΔΕΗ να συνεχίζει να απαξιώνεται ως επιχείρηση για να εξελιχθεί σε λίγα χρόνια σε μια νέα Ολυμπιακή και, δεύτερον, η αυξανόμενη από χρόνο σε χρόνο κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας, που δεν θα μπορεί να ικανοποιηθεί από τη συρρικνούμενη ΔΕΗ, θα δοκιμάζει τη χώρα κάθε καλοκαίρι και βαρύ χειμώνα με μπλακ άουτ.
Και όλα αυτά γιατί παρά τη μετοχοποίηση της ΔΕΗ, με συμμετοχή των ιδιωτών στο κεφάλαιό της σε ποσοστό 49%, παρά την είσοδό της στο Χρηματιστήριο και παρά την υποχρέωσή μας από την Ευρωπαϊκή Ενωση να απελευθερώσουμε την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας με τη συμμετοχή ιδιωτών παραγωγών, αυτή η κυβέρνηση, απαράλλακτα όπως και η προηγούμενη, αντιμετωπίζει τη ΔΕΗ σαν ένα κρατικό μονοπώλιο, που το θέλει μάλιστα κομματικό της φέουδο. Ετσι, επιβάλλει καθεστώς διατίμησης στη ΔΕΗ, αφού η κυβέρνηση είναι που αποφασίζει τα τιμολόγια χρέωσης των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων κ.λπ., για την καταναλισκόμενη ενέργεια, η κυβέρνηση υποχρεώνει τη ΔΕΗ να ασκεί κοινωνική πολιτική μεταφέροντας ρεύμα μέχρι τον τελευταίο ορεινό οικισμό, γεγονός που της κοστίζει 400 εκατ. ευρώ τον χρόνο και, τελικά, η κυβέρνηση είναι αυτή που φορτώνει τη ΔΕΗ με κομματικές προσλήψεις.
Στις αρχές του φετινού καλοκαιριού ευτύχησε η ΔΕΗ να αποκτήσει πρόεδρο έναν ικανότατο μάνατζερ, διεθνούς διαμετρήματος, τον κ. Τάκη Αθανασόπουλο, τον οποίο επέλεξε ως σωτήρα η κυβέρνηση για να βάλει ένα τέρμα στον κατήφορο της μεγαλύτερης δημόσιας επιχείρησης της χώρας. Ο κ. πρόεδρος, ύστερα από μακρά και επίπονη συνεργασία, ετοίμασε και παρουσίασε ένα στρατηγικό σχέδιο εξυγίανσης της ΔΕΗ και ανάπτυξής της με κριτήριο την ικανότητά της να καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας, ομού με ιδιώτες παραγωγούς. Διότι, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, η ΔΕΗ ζητεί την απελευθέρωση των τιμών όχι για να καλύπτει τα συρρικνούμενα κέρδη της. Η ΔΕΗ, αντίθετα, θέλει την ανάπτυξη υγιούς ανταγωνισμού και γι’ αυτό ζητεί να σταματήσει η διατίμηση του ρεύματος που οδηγεί στην υπανάπτυξη και στη χαμηλή ποιότητα υπηρεσιών. Με την απελευθέρωση των τιμών, οι καταναλωτές θα επιλέγουν ελεύθερα είτε τους ιδιώτες είτε τη ΔΕΗ. Επομένως, σε καθεστώς απελευθερωμένων τιμών, η ΔΕΗ μέσω του ανταγωνισμού θα υποχρεωθεί να γίνει πιο αποτελεσματική.
Ο κ. Αθανασόπουλος έχει ενημερώσει τους αρμόδιους υπουργούς (δηλαδή τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφη και τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Χρ. Φώλια) ότι η ΔΕΗ πουλάει κατά μέσον όρο στους πελάτες της σε μια τιμή που καθορίζεται ίση με 0,085 ευρώ ανά κιλοβατώρα, η οποία, όμως, της κοστίζει 0,105 ευρώ, άρα η ΔΕΗ πουλάει 25% λιγότερο από το κόστος της. Δηλαδή, για κάθε 100 ευρώ που πληρώνει η ΔΕΗ εισπράττει 75! Ζητείται, λοιπόν, τώρα η απελευθέρωση τιμών ώστε να καλυφθεί το κόστος και να κερδίσει η ΔΕΗ περίπου 900 εκατ. ευρώ τον χρόνο.
Γιατί τα ζητεί αυτά τα χρήματα η διοίκηση της ΔΕΗ; Για να κάνει τις επενδύσεις, που είναι αναγκαίες ώστε να επιτελέσει η ΔΕΗ τον ρόλο της ως εθνικός προμηθευτής ενέργειας. Οπως αναφέρεται στο στρατηγικό σχέδιο του κ. Αθανασόπουλου, στα προσεχή 10 χρόνια η ΔΕΗ πρέπει να κάνει επενδύσεις 4 δισ. ευρώ για να ανανεώσει και εκσυγχρονίσει γερασμένες μονάδες της (ηλικίας έως και... πενήντα ετών) συνολικής δυναμικότητας 3.200 μεγαβάτ, άλλα 4 δισ. ευρώ πρέπει να διαθέσει για να ανανεώσει τα πεπαλαιωμένα δίκτυα που οδηγούν σήμερα σε συνεχείς πτώσεις τάσεως, συχνές βλάβες κ.λπ., ενώ άλλα 2 δισ. θα διατεθούν για νέες μονάδες.
Τώρα όσον αφορά τη δημαγωγία περί σύνθλιψης των νοικοκυριών από την αύξηση της τιμής του ρεύματος, σημειώνουμε απλώς ότι η προτεινόμενη από τον κ. Αθανασόπουλο αύξηση σημαίνει επιπλέον κόστος 0,08 ευρώ ημερησίως ή 2,40 μηνιαίως! Πέραν του ότι έχουμε το φθηνότερο ρεύμα στην Ευρώπη δεν αξίζει η θυσία αυτή όταν η χώρα μας είναι σήμερα ολοένα και πιο εξαρτημένη από τις εισαγωγές ηλεκτρικού ρεύματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ελληνική οικονομία; Θέλει άραγε κανείς την Ελλάδα μια χώρα που θα εξαρτάται από τη διεθνή συγκυρία των αγορών ενέργειας;
ΥΓ.: Η εξοικονόμηση ενέργειας είναι σήμερα το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα για τον πολιτισμένο κόσμο. Πρόβλημα όχι μόνο οικονομικό αλλά και περιβαλλοντικό. Και η εξοικονόμηση γίνεται εκτός των άλλων και με την τιμολογιακή πολιτική. Περί όλων αυτών σε ένα προσεχές άρθρο.