Στην κυβέρνηση έχουν μια στρατηγική με έναν στόχο: Σώζουμε ό,τι μπορούμε από τον τουρισμό, προκειμένου να αποφύγουμε ευρωπαϊκό δανεισμό με δεσμεύσεις και πιθανότατα ένα τύποις μνημόνιο...
Σύντομα θα πρέπει να εμπλουτίσουν τη στρατηγική τους με μια ακόμα παράμετρο: την εκπόνηση ενός σχεδίου επέκτασης της οικονομίας και σε άλλους τομείς, προκειμένου να μειωθεί η υπερσυγκέντρωση που παρατηρείται στον τουρισμό, ο οποίος στα χρόνια της κρίσης επέκτεινε την επίδρασή του στο ελληνικό ΑΕΠ σε ποσοστό κοντά στο 30% του ΑΕΠ.
Το 2008 η πόλη της Νέας Υόρκης βρέθηκε σε μια παρόμοια κατάσταση με την Ελλάδα σήμερα. Χτυπημένη από τη μεγάλη ύφεση, μέσα σε 15 μήνες έχασε 36.000 θέσεις εργασίας στη Γουόλ Στριτ και 2 δισ. από φόρους. Ο τότε δήμαρχος Μάικλ Μπλούμπεργκ αποφάσισε ότι έπρεπε να επεκτείνει την οικονομία της σε άλλους τομείς πέραν των χρηματοοικονομικών, όπου παρατηρούνταν υπερσυγκέντρωση, άρα την καθιστούσαν και ευάλωτη σε περιόδους κρίσεων.
Επεοτα από διαβουλεύσεις με περισσότερους από 300 διευθυντές επιχειρήσεων και έναν μακρύ κατάλογο ειδικών, αποφασίστηκε η πόλη να μετατραπεί σε κέντρο καινοτομίας υψηλής τεχνολογίας. Για να γίνει πράξη το εγχείρημα, χρησιμοποιήθηκε κάθε αναγκαία έκταση, με στόχο τη δημιουργία ενός κέντρου για τα ψηφιακά μέσα (ιδρύθηκε μέσα σε παλιό ναυπηγείο), ενός άλλου για την υγεία και τις σπουδές μηχανικής και δύο ακόμα σε υποβαθμισμένες περιοχές που μετέτρεψαν την πόλη σε κέντρο επιχειρηματικής τεχνολογίας και κόμβο έρευνας. Παράλληλα ξεκίνησε ένα ευρύ πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων σε σημαντικές υποδομές, όπως μια νέα γραμμή του μετρό.
Το πρώτο μυστικό του δημάρχου: Η απόφασή του να αποφύγει κάθε κυβερνητική βοήθεια. Κάτι σαν την προσπάθεια τη σημερινή του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του να αποφύγει δάνειο από τον ESM.
Το δεύτερο μυστικό: Ανακάλυψε ότι μπορεί να εξασφαλίσει κονδύλια με άλλον τρόπο και να αποφύγει τις καθυστερήσεις και τις υποχρεώσεις που θα σήμαινε η προσφυγή στα ομοσπονδιακά κονδύλια. Κάτι σαν τη σημερινή προσπάθεια της ελληνική κυβέρνησης να αποφύγει τα δανεικά από την Ευρώπη, προκειμένου να γλιτώσει τη γραφειοκρατία και τις υποχρεώσεις ενός νέου μνημονίου.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μπλούμπεργκ έδειξε μεγάλο ταλέντο στη συγκέντρωση χρημάτων. Ξεκίνησε με τη βοήθεια δωρητών να καλύπτει μέρος των δημοτικών εξόδων (δεντροφυτεύσεις, αστυνόμευση). Επινόησε ένα περίπλοκο ομόλογο το οποίο εγγυόταν με μελλοντικά φορολογικά έσοδα. Εδωσε κίνητρα στους επενδυτές του κέντρου καινοτομίας, όπως χαμηλά ενοίκια και μειωμένους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας.
Για να βρεθούν δημιουργικές λύσεις, πρέπει να υπάρχουν δημιουργικά άτομα. Ο δήμαρχος προσέλαβε τους κατάλληλους ανθρώπους για τις κατάλληλες θέσεις χωρίς να σκέφτεται κομματικά.
Το μοντέλο Μπλούμπεργκ μπορεί να επικρίθηκε, αλλά στην πορεία βρήκε έναν γνήσιο συνεχιστή. Τον πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος στο μέσο της δεύτερης θητείας του παρέκαμψε κάθε πεπατημένη προκειμένου να υλοποιήσει μια σειρά μεταρρυθμίσεων με κορυφαία αυτή για την κλιματική αλλαγή.
Σε ένα παρόμοιο σταυροδρόμι βρίσκεται και ο έλληνας Πρωθυπουργός.
Πρέπει να αντέξει αυτός, και η κυβέρνησή του, και να μην ενδώσει στα «εύκολα» στα χαρτιά, αλλά με μνημόνια και γραφειοκρατία στην πράξη, χρήματα της Ευρώπης. Προφανώς θα πρέπει να χρησιμοποιήσει όσα δοθούν με τη μορφή άμεσων επιδοτήσεων, αλλά παράλληλα πρέπει να έχει εκπονήσει το σχέδιο της επόμενης μέρας στο οποίο θα αξιοποιηθούν.
Μια ματιά στο σχέδιο Μπλούμπεργκ για τη δημιουργία διεθνούς κέντρου εκπαίδευσης και ψηφιακής τεχνολογίας θα ήταν χρήσιμη, μαζί με την ενίσχυση ήδη επιτυχημένων τομέων, όπως αυτός της μεταποιητικής και φαρμακευτικής της βιομηχανίας.
Η πρώτη ύλη υπάρχει. Παράδειγμα πρόσφατο η Softomotive, μια ελληνική εταιρεία τεχνολογίας που εξαγοράστηκε έναντι 100 εκατ. ευρώ από τον κολοσσό Microsoft την εβδομάδα που μας πέρασε και η οποία είχε δημιουργηθεί με αρχικό κεφάλαιο μερικών χιλιάδων ευρώ…
(από την εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ")