Εξ άλλου, σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού κ. Αδώνιδος Γεωργιάδη υπεβλήθησαν αιτήσεις χρηματοδότησης από ιδιωτικές επιχειρήσεις , επιδότησης τόκων ύψους 10 δισ. ευρώ και για χορήγηση κρατικής εγγύησης κεφαλαίου κινήσεως (από Τράπεζες) ύψους 18 δισ.
Δι’ αμφότερα τα προγράμματα χρηματοδοτήσεως υπεβλήθησαν από ενδιαφερομένους επιχειρηματίες εις περισσότερες από μία Τράπεζες, αιτήσεις συνολικού ποσού 28 δισ. ευρώ, ενώ ο προϋπολογισμός δεν υπερβαίνει τα 9 δισ. ευρώ. Πολλοί από τους αιτουμένους βοήθειας δεν έκαμαν τζίρο το προηγούμενο έτος.
Η χρηματοδότηση εκτός των μικρών επιχειρήσεων με μέσο ύψος δανείου 11.000 ευρώ, προτείνεται τώρα να επεκταθεί και στις μεγάλες προβληματικές ιδιωτικές επιχειρήσεις με κίνδυνο να δημιουργηθεί μία νέα γενεά «παγωμένων πιστώσεων» όπως μετά το 1947 από κεφάλαια του σχεδίου Μάρσαλ.
Γι’ αυτό ο κ. Γεωργιάδης πρέπει να είναι λίαν προσεκτικός. Η Ανεργία δεν θεραπεύεται με τη δημιουργία νέων θνησιγενών επιχειρήσεων. Όσες έχουν φάει το κεφάλαιο των, έχουν υπαχθεί στην πτωχευτική διαδικασία και δεν έχουν αποπληρώσει προηγούμενα Τραπεζικά δάνεια, εάν «σωθούν» με νέες πιστώσεις είναι βέβαιο ότι 9 στις 10 δεν θα τις επιστρέψουν. Θα σέρνονται στην αγορά που θα την μολύνουν με κάλπικες επιταγές (το ιδιωτικό …«κεφάλαιο κινήσεως» στην ουσία) και μετά από λίγο πάλι θα επανέλθουν αιτούμενες νέα δάνεια για να πληρώσουν τα προηγούμενα κοκ.
Το θέαμα το έχουμε ξαναδεί και την ιστορία ξανακούσει. Μείνατε μακράν από την νεκροφάνεια αποτυχημένων επιχειρήσεων και επιχειρηματιών που είχαν χρεοκοπήσει πολύ προτού εμφανισθεί ο Κινεζοϊός να κάνει την τεράστια ζημιά του.
Ο γνωστός Αυστριακός οικονομολόγος Γιόζεφ Σουμπέτερ (1883-1950) είχε μελετήσει την διαδικασία ανανεώσεως του καπιταλιστικού συστήματος δια της «δημιουργικής καταστροφής» θνησιγενών ή ξεπερασμένων τεχνολογικώς επιχειρήσεων. Αντιθέτως η διαιώνιση των χρεοκόπων είναι χαρακτηριστικό του σοσιαλιστικού υποδείγματος που τόσο έχει ταλαιπωρήσει την χώρα με τις λεγόμενες ΔΕΚΟ, τις δημόσιες ανωφελείς επιχειρήσεις τύπου ΛΑΡΚΟ, ΕΑΒ, ΟΛΠ, ΕΛΒΟ κλπ . που απεδείχθησαν ο πίθος των Δαναΐδων για τα λεφτά του φορολογουμένου.
Βεβαίως, οι πελατειακές σχέσεις των κομμάτων με τους επιχειρηματίες και τις οργανώσεις των, ρέπουν στην διάσωση των προβληματικών επιχειρήσεων, με το πρόσχημα της διατηρήσεως των θέσεων εργασίας. Αλλά επειδή αυτές τελικώς δεν θ’ αποφύγουν το κλείσιμο, καλόν θα ήταν το Κομμισαριάτο να κωφεύσει στο αίτημα της κυβερνήσεως Κυρ. Μητσοτάκη.