Οι επενδυτές κάνουν ουρά για να ανάψουν τα φώτα στην Ασία. Αρκετά περιουσιακά στοιχεία ενεργειακών εταιρειών είναι προς πώληση, ενώ τα προγράμματα προς εκτέλεση είναι ακόμη περισσότερα στις αναδυόμενες οικονομίες των ασιατικών χωρών.


Οι επενδυτές κάνουν ουρά για να ανάψουν τα φώτα στην Ασία. Αρκετά περιουσιακά στοιχεία ενεργειακών εταιρειών είναι προς πώληση, ενώ τα προγράμματα προς εκτέλεση είναι ακόμη περισσότερα στις αναδυόμενες οικονομίες των ασιατικών χωρών. Το ενδιαφέρον είναι τόσο μεγάλο που περίπου 12 «μνηστήρες» φρόντισαν να αποκτήσουν μερίδιο στην Tuas Power, εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας στη Σιγκαπούρη. Ακόμη και στην περίπτωση του δικτύου ηλεκτρισμού των Φιλιππίνων, «βετεράνο» των αποτυχημένων διαγωνισμών (αφού τέσσερις απέβησαν άγονοι στο παρελθόν...), πριν από λίγες ημέρες κινέζικη κοινοπραξία πρόσφερε 4 δισ. δολάρια με σκοπό να αναλάβει τη διαχείρισή του για τα επόμενα 25 έτη.


Η «επιδρομή» αυτή θυμίζει σε μεγάλο βαθμό τη δεκαετία του 90, όταν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι επενδυτές διοχέτευσαν κεφάλαια στον ενεργειακό κλάδο στην Ασία, για να εκμεταλλευτούν την ανάπτυξη των «ασιατικών τίγρεων», όπως ονομάζονται οι οικονομίες των χωρών της περιοχής. Η κίνηση αυτή τελείωσε άδοξα, καθώς η ασιατική οικονομική κρίση του 1997-98 οδήγησε σε μεγάλες απώλειες πολλές διεθνείς ενεργειακές εταιρείες. Ωστόσο, σήμερα οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Πρώτον, οι «μνηστήρες» είναι σχεδόν όλοι Ασιάτες, με τους Κινέζους να αποτελούν τη μεγαλύτερη δύναμη. Οι Αμερικανοί φροντίζουν να επεκτείνουν τα δικά τους δίκτυα, ενώ οι Ευρωπαίοι αναζητούν ευκαιρίες στην Ευρώπη. Δεύτερον, το επίπεδο ρίσκου έχει μειωθεί σε κάποιο βαθμό. Οι ρυθμιστικές αρχές δεν φαίνονται πρόθυμες για «παιχνίδια». Οι επιχειρήσεις που αναζητούν επενδύσεις σε επικίνδυνες αγορές φροντίζουν να καλύψουν ενδεχόμενες απώλειες με αντίστοιχες τοποθετήσεις σε αγορές περισσότερο ώριμες -εξ ου και η μεγάλη λίστα των «μνηστήρων» στη Σιγκαπούρη. Τρίτον, οι νέοι αγοραστές έχουν νέα τεχνογνωσία, και όχι αυτή που πρόσφεραν την δεκαετία του 90. Όμως, υπάρχει ένας παράγοντας που φαίνεται ύποπτα κοινός και στις δύο περιπτώσεις: Οι υψηλές τιμές. Η Citigroup επισημαίνει ότι το κόστος σε ορισμένες εξαγορές στην Ασία φέτος ξεπέρασε το ένα δολάριο ανά μεγαβάτ. Ωστόσο, με δεδομένο ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης επιβραδύνονται, οι επενδυτές ελπίζουν ότι δεν θα βρεθούν αντιμέτωποι με το ίδιο δυσάρεστο τέλος της δεκαετίας του 90.

 

(δημοσιεύτηκε στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ στις 17/12/07)